1 . معرفی

تحلیل آینده نگری به آینده می نگرد و بر گذشته استوار است. بنابراین ماهیت تغییر یک موضوع مفهومی مهم است، زیرا تغییر آینده را با گذشته مرتبط می کند. اگر انتظار می رود که خروج ها عظیم و سریع باشد (یعنی دگرگون کننده)، آنگاه ممکن است گذشته ارزش پیش بینی کمی برای آینده داشته باشد. با این حال، اگر آینده و گذشته از طریق تعدیل مداوم به هم مرتبط باشند، وظیفه تحلیلگر ساده تر است. روابط مشاهده شده در گذشته را می توان تغییر داد تا جایگزین هایی برای آینده کشف شود.

از جمله عواملی که به شدت بر سیستم های غذایی تأثیر می گذارد و در عین حال پیش بینی آن دشوار است، اقدامات سیاستی است. سیاست ها، به ویژه در حوزه غذا و کشاورزی، در سطح ملی در پاسخ به فشارهای سیاسی ملی اتخاذ می شود. در جهانی به هم پیوسته، شرکای تجاری وارد عمل می شوند و واکنش نشان می دهند و در نتیجه بر نتایج سیاست ملی تأثیر می گذارند. بنابراین، عملکرد سیستم‌های غذایی تحت‌تاثیر فرآیند تکراری کنش و واکنش بازیگران اصلی قرار می‌گیرد، که بیشتر آن در حوزه سیاست‌گذاری اتفاق می‌افتد ( بروکز و پلیس، 2018 ).

تغییر سیاست، به نوبه خود، می تواند تأثیر طولانی مدت بر روندها داشته باشد، می تواند باعث انحرافات شدید و غیرمنتظره شود، یا می تواند هر دو را به طور همزمان انجام دهد. درک چگونگی شکل گیری تصمیمات سیاستی در گذشته می تواند به تحلیل گران کمک کند تا ببینند آیا و چگونه روابط مشاهده شده در سال های قبل باید در سناریوهای قابل قبول برای آینده منعکس شود یا خیر.

2 . تغییر در سیستم های غذایی جهانی: دگرگونی یا افزایشی؟

چالش‌های دلهره‌آور سیستم‌های غذایی آینده – رشد جمعیت، گرسنگی، چاقی، آلودگی، کاهش منابع ، اتلاف غذا، تغییرات آب‌وهوایی، و مشاغل – اغلب در حمایت از نیاز به تغییرات دگرگون‌کننده ذکر می‌شوند. به عنوان مثال، ابتکار مسیرهای تحول کشاورزی سازمان ملل متحد در متن مقدمه خود بیان می کند: «بیشتر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، باید مسیرهای روشنی را برای ایجاد تغییرات جاه طلبانه در سیستم های کشاورزی و غذایی خود ایجاد کنند تا اطمینان حاصل شود که این آخرین ها از نظر زیست محیطی و اقتصادی می شوند. و از نظر اجتماعی پایدارتر باشد» ( سازمان ملل متحد، 2018 ، بدون صفحه). در یک دیدگاه مخالف، کیتس و همکاران. (2012)استدلال می کنند که صرف نظر از لفاظی، بیشتر تغییرات در واقع افزایشی هستند. از نظر آن‌ها، تنها زمانی که مقیاس – که بر اساس تعداد افراد تحت‌تأثیر یا بزرگی شوک ارزیابی می‌شود – بر فرآیندهای جاری غلبه کند، تعدیل‌های افزایشی غالب می‌شوند و جای خود را به تغییرات دگرگون‌کننده می‌دهند.

ابزارهای مدل‌سازی کمی مجموعه ابزار آینده‌نگری جهانی و آینده‌نگری استراتژیک CGIAR، مانند مدل‌های قابل مقایسه، با ساخت افزایش می‌یابند. چنین مدل هایی در روابط تجربی مشاهده شده در گذشته ایجاد می شوند و بر اساس داده های گذشته کالیبره می شوند. سناریوهای “کسب و کار به طور معمول” را می توان به عنوان پیش بینی هایی ساخت که نشان می دهد اگر روابط گذشته تحت محرک های پیش بینی شده تغییر ثابت بماند، آینده چگونه خواهد بود. مدل‌ها محدود به گذشته یا محدود به پیش‌بینی‌های «کسب و کار معمول» نیستند، زیرا آنها آزمایش‌های فکری درباره آینده‌های جایگزین را دعوت می‌کنند که می‌توانند از طریق آشفتگی‌های روابط گذشته شبیه‌سازی شوند. آشفتگی ها می توانند متوسط ​​و افزایشی یا دگرگون کننده و شدید باشند. اگر مورد دوم باشد، شیفترهای ساختاری باید به صورت برون زا مشخص شوند.

مجموعه مدل‌سازی آینده‌نگری جهانی و آینده‌نگری استراتژیک (GFSF) شامل چندین بلوک ساختمانی اساسی است: مدل‌های محصول و دام که عملکرد فیزیکی فناوری‌ها را به شرایط رشد مرتبط می‌کند. مدل‌های آبی که بارش و در دسترس بودن آب را به تقاضا و استفاده‌های متناوب مرتبط می‌کند. یک مدل اقتصادی چند بازاری با مفروضاتی درباره درآمد و رشد جمعیت؛ و مدل های تغییر اقلیم هر یک از این بلوک های سازنده روابط و فرآیندهای گسترده تر از سیستم کشاورزی-غذایی را در بر می گیرد. به عنوان مثال، فیزیولوژی پایه گیاهی و جانوری، روندهای کلان اقتصادی و جمعیتی و پیش بینی تغییرات آب و هوا. مکمل این مفروضات مختص عملکرد سیستم های کشاورزی-غذایی است که بسیاری از آنها عوامل تعیین کننده مرتبط با سیاست دارند. سناریوهای مربوطه از طریق تأثیر متقابل بلوک‌های ساختاری زمینه‌ای (یعنی فیزیولوژی، بازارها و اگرواکولوژی) و عوامل خاصی که بر عملکرد سیستم‌های کشاورزی-غذایی تأثیر می‌گذارند، ساخته می‌شوند.

از میان بسیاری از عواملی که در گذشته اخیر سیستم‌های غذایی را شکل داده‌اند، سه تحول شکل‌دهنده ارتباط نزدیکی با تصمیم‌گیری‌های سیاستی دارند: رشد بهره‌وری از طریق تغییرات فنی. گسترش تجارت؛ و پیوند متقابل سیاست کشاورزی و محیط زیستدستور کارها تقریباً از سال 1970، سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی زیربنای روند افزایش بهره وری زمین و نیروی کار بوده است. گسترش تجارت، بازارهای ملی را به هم مرتبط کرده، فشارهای رقابتی را افزایش داده و دامنه تخصصی شدن را گسترش داده است. برنامه های سیاست کشاورزی و زیست محیطی در سطح ملی و جهانی از طریق شناخت ردپای کشاورزی بر پایه منابع طبیعی و اقلیم در هم تنیده شده اند. تحلیل آینده‌نگاری مستلزم قضاوت در مورد اینکه آیا و چگونه تصمیم‌های سیاست پشت این نیروهای حال و گذشته باید در سناریوهایی که آینده‌های محتمل را بررسی می‌کنند منعکس شود یا خیر، نیاز دارد.

در سال 1970 چالش های سیستم های غذایی دلهره آور به نظر می رسید، با این حال رکورد موفقیت نسبی است. گرسنگی و فقر جهانی به طور قابل توجهی کاهش یافته است و کشاورزی به مصرف کننده بیشتری از منابع طبیعی تبدیل شده است. ساده ترین شاخص اثر ترکیبی تغییرات فنی سریع، تجارت گسترده و مداخله نظارتی برای حفاظت از محیط زیست را می توان در شکل 1 مشاهده کرد که مسیر زمانی قیمت مواد غذایی را از سال 1970 نشان می دهد. شکل کلی منحنی به خوبی شناخته شده است: یک جهش در 1972-1974، افول سکولار و مسطح شدن در دهه 1990، و یک جهش با افزایش نوسانات از حدود سال 2000.

1. دانلود: دانلود تصویر با وضوح بالا (178 کیلوبایت)
2. دانلود: دانلود تصویر در اندازه واقعی

شکل 1 . روند قیمت های مواد غذایی کاهش یافته، 1970-2016.

منبع: فائو (2018) . “شاخص قیمت مواد غذایی فائو”. داده‌های شاخص قیمت واقعی در تاریخ 9 مه 2018، http://www.fao.org/worldfoodsituation/foodpricesindex/en/ مشاهده شد

نگاهی کوتاه به روندهای مولد نیرو می تواند عواملی را که باید در ساخت سناریوهای جایگزین برای آینده در نظر گرفته شود را نشان دهد.

3 . تغییرات فنی و رشد بهره وری

در طی تقریباً نیم قرن از سال 1970، تغییرات فنی در کشاورزی در سطح جهانی با سرعتی شتاب گرفت، از ترکیبی از نوآوری‌های مکانیکی، بیولوژیکی و شیمیایی به عمدتاً بیولوژیکی و محاسباتی تغییر کرد و از نظر جغرافیایی گسترش یافت و بیشتر کشورهای در حال توسعه را در بر گرفت. به گفته Fuglie و همکاران. (2012) ، بهره وری کل عوامل تولید (TFP) در سطح جهانی تقریباً در دو دهه از 1991 تا 2009 در مقایسه با دو دهه از 1971 تا 1990 دو برابر شد. رشد تولید در حدود 2.25 درصد در سال ثابت ماند، اما در بخش آخر دوره. بیشتر این رشد به جای گسترش منطقه، نیروی کار یا ورودی های خریداری شده به افزایش TFP نسبت داده می شود.

رشد در TFP به طور نابرابر در بین مناطق تقسیم شده است ( شکل 2 ). رشد متفاوت، جغرافیای تولید جهانی را تغییر داده است، با پیامدهای مربوط به تجارت کشاورزی . رشد متفاوت در بهره وری باعث افزایش رقابت پذیری و صادرات خالص حرکت کنندگان سریع شده است. همچنین در برخی موارد فشارها را برای گسترش منطقه کاهش داده است، به عنوان مثال، از طریق معرفی ذخیره‌گاه حفاظتی در ایالات متحده ( Glauber and Effland، 2018 )، برنامه دانه سبز چین (Zong et al., 2018 )، و اقدامات برزیل برای کاهش جنگل زدایی ( فریرا فیلو و د فریتاس، 2018).). رشد TFP از دو منبع اصلی ناشی می شود: (1) تصمیمات سیاستی که سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی را تشویق می کند (و سیستم های نوآوری که تحقیقات را مورد استفاده قرار می دهد). و (ii) اصلاحاتی که کشاورزان را به استفاده کارآمدتر از نهاده ها و منابع طبیعی تشویق می کند.

1. دانلود: دانلود تصویر با وضوح بالا (199 کیلوبایت)
2. دانلود: دانلود تصویر در اندازه واقعی

شکل 2 . تفاوت های دهه ای در میانگین نرخ رشد TFP بر اساس منطقه، 1970-2010.

منبع: USDA (2016) .

کشورها و مناطق را می توان با توجه به تجربه آنها از تغییرات فنی در این دوره به چهار دسته کلی دسته بندی کرد: (1) کشورهایی که رشد TFP را عمدتاً از سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی به دست آوردند (به عنوان مثال، اروپا و آمریکای شمالی). (2) آنهایی که اصلاحات نهادی و سیاستی را انجام دادند که کارایی را افزایش داد (به عنوان مثال، گذار از برنامه ریزی مرکزی). (iii) آنهایی که هر دو را انجام دادند (مثلاً چین و برزیل). و (IV) آنهایی که هیچ یک در مقیاس کافی برای دستیابی به دستاوردهای چشمگیر انجام ندادند (به عنوان مثال، بیشتر آفریقا در جنوب صحرا).

کشورهای پردرآمد پایه قوی علوم کشاورزی داشتند و به سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی به ویژه در سال های اولیه این دوره ادامه دادند. اگرچه اصلاحات نهادی اندک و تدریجی بود، تغییرات در قیمت، اعتبار و سیاست تجاری بر بازده تحقیقات تأثیر گذاشت. در اروپا و آمریکای شمالی تغییرات در برنامه‌های مزرعه فشارهای تدریجی را به سمت افزایش کارایی در سطح مزرعه وارد کرد و تحقیقات کشاورزی جریان ثابتی از فناوری‌ها و نوآوری‌های جدید را در مدیریت ارائه کرد. آلستون و همکاران (2015) کاهش متوسطی در رشد TFP در ایالات متحده پیدا کردند که از اواسط دهه 1970 شروع شد و پس از سال 1990 به طور فزاینده ای مشهود بود ^.فرض بر این است که بهره وری در کشورهای فقیر سریعتر از کشورهای ثروتمندتر رشد می کند. مفروضات مربوط به رشد بهره وری آتی از جمله عناصر کلیدی مدل های آینده نگاری هستند و با درک عملکرد بهره وری و آنچه که آن را شکل داده است، به دست می آیند.

در اروپای غربی، قیمت‌های حمایتی بالا و موضع حمایت‌گرایانه سیاست مشترک کشاورزی (CAP) در دهه‌های 1970 و 1980 باعث حفظ منابع، به‌ویژه نیروی کار، در کشاورزی شد. سیاست‌های اروپای غربی، حتی پس از اصلاحات CAP، منعکس‌کننده یک مبادله عمدی بین رشد بهره‌وری و مدیریت چشم‌انداز روستایی از طریق حفظ مزارع کوچک است. رشد TFP با اصلاحات CAP در اواسط دهه 1990 شتاب گرفت، و حتی زمانی که دامنه CAP با ورود کشورهای اروپای شرقی گسترش یافت، بیشتر شد. دومی پس از کنار گذاشتن سختی‌های برنامه‌ریزی مرکزی، مسیر پرشیب افزایش بهره‌وری را از یک پایه پایین آغاز کرد.

شوک وارده به کشاورزی ناشی از انتقال اولیه از اقتصاد برنامه ریزی شده به اقتصاد بازار در اروپای شرقی و اتحاد جماهیر شوروی سابق باعث کاهش شدید استفاده از کود، مواد شیمیایی، سوخت و خوراک شد. TFP زمانی رشد کرد که بازیابی تولید در دهه 2000 از رشد نهاده ها پیشی گرفت و افزایش کارایی در استفاده از زمین، نیروی کار و نهاده های خریداری شده را به همراه داشت. سرمایه‌گذاری در تحقیقات کشاورزی یا اصلاحات در سیستم‌های تحقیقاتی برای تحریک نوآوری کشاورزی بسیار اندک است، زیرا هیچ کدام در طول سال‌های بحرانی گذار رخ ندادند. سدیک و. الف، حفاظت، پرداخت‌های حمایتی، کاهش بدهی و یارانه‌های اعتباری را به‌عنوان اقدامات سیاستی کلیدی در روسیه همراه با تغییرات در ساختار مزرعه در تعقیب بهبود و افزایش رقابت داخلی برجسته می‌کند ( سدیک و همکاران، 2018).). در اواخر سال 2013 نسبت شدت تحقیق روسیه (سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی به عنوان سهم ارزش افزوده کشاورزی) 0.47 بود که بطور قابل توجهی کمتر از نسبت شدت در اروپای غربی و بسیاری از کشورهای در حال توسعه بود ( ASTI، 2018 ).

در مقابل، دو برابر شدن TFP در کشورهای در حال توسعه در دوره 1991-2009 نسبت به 1971-1990 نشان دهنده ترکیبی از اصلاحات و سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی است که بهره وری را به ویژه در برزیل و چین به سمت بالا سوق داد. اصلاحات نهادی و سیاستی چین مرتبط با معرفی سیستم مسئولیت خانوار در سال 1978 تکمیل کننده سرمایه گذاری های بزرگ در علم و فناوری کشاورزی بود ( ژونگ و همکاران، 2018).). جمع‌زدایی در دوره 1978 تا 1984 با آزادسازی تدریجی بازار در دهه بعد دنبال شد. ظرفیت تحقیقات کشاورزی چین حتی قبل از اصلاحات قوی بود و تولیدکنندگان می‌توانستند با بهبود مشوق‌ها به مجموعه‌ای از فناوری‌های جدید دسترسی داشته باشند. سرمایه گذاری در علوم کشاورزی حدود پنج سال پس از سال 1985 افزایش یافت و سپس به طور قابل توجهی افزایش یافت و به ظهور چین به عنوان یک نیروگاه تولید و علم کشاورزی کمک کرد ( هوانگ و همکاران، 2004 ).

ایجاد شرکت تحقیقات کشاورزی برزیل (Embrapa) در سال 1973 و حمایت مداوم از تحقیقات پس از آن، رشد قابل توجه 40 سال TFP را با میانگین 3.5٪ سالانه به همراه داشت. Ferrira Filho و de Freitas (2018) نشان می‌دهند که چگونه سیاست قیمت و اعتبار باعث تسهیل گسترش مداوم منطقه کشاورزی برزیل و جریان فناوری‌های جدید به سمت تولید شده است. سرعت تغییرات فنی به گونه‌ای بود که وقتی اقتصاد برزیل در اواسط دهه 1990 آزاد شد و دیوارهای محافظ پایین آمدند، کشاورزی رقابتی بود و می‌توانست از رژیم تجارت بازتر سود ببرد.

در آفریقای جنوب صحرا، سیاست‌ها و اصلاحات نهادی در بسیاری از کشورها در دهه 1990 محدودیت‌های بازاریابی را که بر کشاورزی مالیات اعمال می‌کرد، لغو کرد. نرخ‌های اسمی اندازه‌گیری‌شده کمک و برآوردهای حمایت از تولیدکننده از شدیداً منفی به منفی‌تر یا مثبت‌تر، با تنوع قابل‌توجه بر اساس کشور، نشان‌دهنده مشوق‌های بهبود یافته اما نابرابر برای تولیدکنندگان بود ( اندرسون و مسترز، 2009 ، فائو، 2018 ). اصلاحات به طور کلی به مالکیت زمین و سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی، عناصر کلیدی در فرمول موفقیت در برزیل و چین گسترش نیافته است. رشد سرمایه گذاری در علم و فناوری کشاورزی در آفریقای جنوب صحرا به طور کلی از رشد بخش عقب مانده است و در تعدادی از کشورها به صورت واقعی کاهش یافته است.لینام و همکاران، 2016 ). TFP برای تقویت رقابت محلی نسبت به واردات رو به رشد بسیار کند رشد کرده است. بیشتر رشد قابل توجه شبه قاره در دهه 2000 ناشی از افزایش استفاده از زمین، نیروی کار و نهاده های خریداری شده بود. شدت استفاده از ورودی بسیار کمتر از سایر مناطق است، و دامنه سیگنال برای افزایش قابل توجه استفاده کارآمد از ورودی های خریداری شده است. با این حال، افزایش استفاده از نهاده های خریداری شده بدون رشد متناسب در بازده، TFP را کاهش می دهد.

این بررسی سریع از نیم قرن رشد بهره وری در کشاورزی به عناصری اشاره می کند که در ساختن سناریوهای آینده مهم خواهند بود. رشد بهره وری در کشورهای با درآمد بالا چگونه باید مدل شود – رشد، کندی، یا حالت ثابت؟ آیا سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی در قلمرو وسیع اتحاد جماهیر شوروی سابق منجر به پیشرفت های علمی خواهد شد یا رشد بهره وری با انجام اصلاحات نهادی دچار رکود خواهد شد؟ آیا از مخزن بهره وری فعلی جهان – آفریقای جنوب صحرا – بهره برداری می شود؟

رویکرد مدل‌سازی آینده‌نگری جهانی و آینده‌نگری استراتژیک، به‌عنوان مبنای خود، فرضی از بهبود بازده در طول زمان را در نظر می‌گیرد که، به درجات مختلف، بر روی روندهای مشاهده‌شده در طول 50 تا 60 سال گذشته استوار است، به دنبال مفاهیم معرفی‌شده در Evenson و Rosegrant (1995) و Evenson و همکاران. (1999). دهه‌های اخیر به‌شدت از آینده نزدیک‌تر خبر داده شده است، و روندهای طولانی‌تر با استفاده از منابع اطلاعاتی متعدد، از جمله دانش تخصصی از تحولات در مناطق و کشورها ساخته شده‌اند. این روندهای بلندمدت یا نرخ‌های رشد بهره‌وری ذاتی، برای منعکس‌کننده افزایش‌های مورد انتظار در نهاده‌ها، ارقام بهبودیافته و بهبود شیوه‌های مدیریتی در نظر گرفته شده‌اند. روندها معمولاً برای کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته است تا پتانسیل بهبود ذاتی در شکاف های عملکرد مشاهده شده را منعکس کند. نرخ های رشد بهره وری ذاتی برای مدل برونزا هستند و تغییرات در آنها به عنوان بخشی از تعریف سناریوها مشخص می شود. نرخ‌ها را می‌توان برای بررسی پیامدهای نرخ‌های مختلف منطقه و رشد بهره‌وری بر اساس تغییرات سرمایه‌گذاری در تحقیقات و سایر عوامل تغییر داد. مثلا،برون یابی نرخ های رشد نسبتاً مطلوب اخیر برای بهره وری در غرب آفریقا نشان می دهد که ادامه این روند نسبتاً خوش بینانه برای جلوگیری از رشد واردات مواد غذایی و فرسایش رقابت پذیری کافی نخواهد بود. برای تسریع رشد بهره وری و جذب نیروی کار رو به رشد روستایی به سرمایه گذاری فزاینده ای نیاز خواهد بود ( Wiebe et al., 2017 ).

4 . تجارت

در طول دوره از سال 1960، همانطور که در Bouët و Laborde Debucquet (2017) مورد بحث قرار گرفت ، رشد تجارت کشاورزی زیربنای یک همسویی مجدد جغرافیایی عمده تولید و مصرف بود ( شکل 3 ). افزایش رقابت پذیری و رشد بهره وری این پتانسیل را برای کشاورزان باز کرد تا به بازارهایی فراتر از مرزهای محلی و ملی خود خدمت کنند. دور اروگوئه باعث کاهش موانع در مذاکرات شد. اصلاحات سیاستی در سطح ملی از آزادسازی حمایت کرد و تامین مالی تجارت با رشد خدمات مالی گسترش یافت. هزینه های حمل و نقل و ارتباطات کاهش یافت. این ترکیب تجارت کشاورزی را تقویت کرد. رشد خطی نبود، اما همانطور که در شکل 3 مشاهده می شود. علاوه بر این، رشد تجارت جهانی کشاورزی، در حالی که بسیار چشمگیر بود، از افزایش انفجاری کل تجارت در این دوره عقب ماند. سهم کشاورزی از کل تجارت کاهش یافت. این کاهش به عنوان یادآوری است که کشاورزی همچنان محافظت شده است، اما همچنین نشان دهنده رشد بسیار سریع زنجیره های ارزش فراملی در بخش تولید ، با منابع چند ملیتی قطعات و مونتاژ است.

1. دانلود: دانلود تصویر با وضوح بالا (188 کیلوبایت)
2. دانلود: دانلود تصویر در اندازه واقعی

شکل 3 . تجارت کشاورزی به عنوان سهم تولید، 1961-2013. منبع: FAOSTAT; COMTRADE. توجه: به عنوان ارزش تجارت کشاورزی برای محصولات کشاورزی اولیه و نیمه فرآوری شده تعریف شده در سطح محصول HS6 (UN COMTRADE) به دلار ثابت (2004-2006) تقسیم بر ارزش کل تولید کشاورزی ( FAOSTAT ) به دلار ثابت (2004) محاسبه می شود. -2006).

اهمیت نسبی عوامل تقویت کننده تجارت کشاورزی به خوبی مورد تحقیق قرار نگرفته است ( Hummels, 2007 ). هزینه‌های حمل‌ونقل هوایی کاهش یافت (به ویژه در دو دهه بین سال‌های 1955 و 1975)، تغییرات در هزینه‌های حمل‌ونقل اقیانوسی متفاوت بود، و محصولات بین و بین شیوه‌های حمل و نقل جریان یافت. محصولات سبک‌تر وزن به ارزش به هوا رفتند، و کشتی‌های مسافربری و حمل‌کننده‌های ولگرد با ظهور کانتینری‌سازی و قیمت‌های متزلزل سوخت سازگار شدند. با کار با داده های جدیدتر، فون کرامون و کو (2016) دریافتند که هزینه های تجاری از سال 1990 کاهش یافته است، با تغییرات منطقه ای قابل توجه. هزینه ها در آفریقا در سال 1990 بالاترین میزان بود و در دهه های پس از آن بیشترین کاهش را داشت.

تجارت گسترده تأثیر ترجیحات مصرف کنندگان با درآمد متوسط ​​و بالا را در بازارها افزایش داد، از جمله در کشورهای فقیر و با درآمد متوسط ​​که به سرعت در حال شهرنشینی هستند. نگرانی‌ها در مورد ایمنی مواد غذایی، ویژگی‌های اجتماعی و زیست‌محیطی تولید، و محتوای تغذیه‌ای بر تولید تأثیر می‌گذارند (به بحث خلاصه در IFAD (2016 مراجعه کنید)، قسمت دوم، فصل 6). این نگرانی های مصرف کنندگان در تعیین الگوهای تولید و جریان های تجاری اهمیت فزاینده ای پیدا کرد. تغییرات در ترجیحات مصرف کنندگان در بازارهای عمده خارج از کشور، تولیدکنندگان را در معرض اقدامات نظارتی خارجی قرار داد که قابلیت ردیابی، تعریف محصول و وضعیت مربوط به اصلاح ژنتیکی را الزامی می کند. اهمیت فزاینده طرف تقاضا احتمالاً در دهه‌های آینده باقی خواهد ماند حتی اگر سرعت آزادسازی تجارت و رشد تجارت بین‌الملل کند شود. بازارهای شهری داخلی در کشورهای کم درآمد به رشد خود ادامه خواهند داد و بسیاری از آنها احتمالاً همان ویژگی هایی را که قبلاً در محیط های با درآمد بالاتر رایج بود نشان می دهند.

محتوای و ترکیب محصولات کشاورزی مبادله شده همراه با حجم تغییر کرد. همانطور که در شکل 4 نشان داده شده است ، 50 سال پیش حدود یک سوم محصولات کشاورزی تجارت شده فرآوری شده بودند. در حال حاضر تقریبا دو سوم هستند. این تغییر در ترکیب پیامدهای مهمی برای رقابت پذیری و ایجاد شغل در کشورهای وابسته به کشاورزی دارد. کشورهایی که قادر به ارائه زیرساخت، خدمات و چارچوب نظارتی برای حمایت از کارآفرینی در فرآوری مواد غذایی نیستند، احتمالاً ضررهای رقابتی را بر تولیدکنندگان قرن بیست و یکم تحمیل می کنند، حتی اگر آنها با موفقیت در تغییرات فنی در تولید سرمایه گذاری کنند.

1. دانلود: دانلود تصویر با وضوح بالا (201 کیلوبایت)
2. دانلود: دانلود تصویر در اندازه واقعی

شکل 4 . سهم کالاهای کشاورزی معامله شده فرآوری شده، 1961-2013.

بنابراین، سود حاصل از تجارت محصولات کشاورزی اولیه و فرآوری شده، منبع تا حدی بهره برداری شده از مزایای بالقوه برای سیستم های غذایی در دهه های آینده است. تجارت همچنین مستلزم داد و ستد است. تولیدکنندگان در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​با هزینه‌های تولید بالا به دلیل سیاست‌های ضعیف، سرمایه‌گذاری ناکافی در تحقیقات کشاورزی و زیرساخت‌های ضعیف، مانند گذشته، با گسترش تجارت به طور فزاینده‌ای آسیب خواهند دید. با جلوگیری از رشد بهره‌وری در کشورهای کم‌درآمد سریع‌تر از آنچه که در حال حاضر در نرخ‌های رشد بهره‌وری ذاتی سناریوهای آینده‌نگری جهانی و آینده‌نگری استراتژیک بیان می‌شود، سود حاصل از تجارت به طور نامتناسب به سمت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان در بخش‌های پردرآمد از این کشور سرازیر خواهد شد. جهان اینکه ممکن است این اتفاق حتی در شرایطی که بسیاری از کشورهای کم‌درآمد و وابسته به کشاورزی با چالش‌های استخدام میلیون‌ها جوان روستایی روبه‌رو می‌شوند، عملکرد مفید تحلیل آینده‌نگاری را نشان می‌دهد. یعنی برای برجسته کردن پیامدهای مشکل ساز برخی سناریوهای احتمالی.

بهترین رویکرد سیاستی برای مدیریت تهدیدات مرتبط با تجارت برای سهم بازار، سرمایه گذاری در کالاها و خدمات عمومی است که رقابت پذیری را افزایش می دهد. اگرچه اثرات مخرب رفاهی ممنوعیت صادرات و تعرفه های واردات به وضوح نشان داده شده است، فشارهای اقتصاد سیاسی پشت آن همچنان قوی است. احساسات سیاسی کنونی (2018) که به جزیره‌گرایی دامن می‌زند، برای سناریوهایی که توسعه سریع تجارت کشاورزی را در بر می‌گیرند، بسیار ضعیف است و ممکن است به معنای عقب‌نشینی از دستاوردهای گذشته باشد.

رویکرد مدل‌سازی آینده‌نگاری جهانی و آینده‌نگاری استراتژیک، تجارت را با درج گوه‌های قیمتی بین کشورهای تولیدکننده و مصرف‌کننده و با اجازه دادن به محصولات برای جریان آزادانه پس از گنجاندن گوه‌ها در معاملات بازار، مورد توجه قرار می‌دهد. گوه‌ها می‌توانند ترکیب‌های مختلفی از هزینه‌های حمل‌ونقل، موانع ناشی از سیاست برای تجارت و/یا ناکارآمدی‌ها در طول زنجیره ارزش را نشان دهند. مگر اینکه هزینه‌های تجارت یا تجارت یکی از ویژگی‌های صریح سناریوی مورد بررسی باشد، گوه‌ها در طول زمان ثابت نگه داشته می‌شوند و در نتیجه نتایج متناوب را ایجاد نمی‌کنند. این فرض به شدت از روندهای تاریخی نیم قرن گذشته که در طی آن کوچک شدن گوه های قیمتی (یعنی کاهش هزینه های تجاری) نیروی اصلی تغییر در سیستم های غذایی بود، فاصله می گیرد. انتخاب مفروضات مختلف در مورد تجارت و تنوع در گوه ها در طول زمان (همانطور که در برخی از کارهای گزارش شده در این شماره ویژه انجام می شود) بینش هایی را در مورد بحث های تجاری فعلی و پیامدهای آنها نه تنها برای جریان های تجاری، بلکه برای رشد بهره وری و ایجاد شغل در کشورهای کم درآمد سناریوها همچنین می‌توانند در نرخ‌های تغییر منطقه‌ای متفاوت در گوه‌ها ایجاد شوند تا پیامدهای توزیعی آزادسازی تجاری بیشتر یا تغییر سیاست را نشان دهند.

5 . محیط

کشاورزی برای قرن های متمادی ادعای اول و اغلب بلامنازع بر زمین و آب داشته است. به رسمیت شناختن ادعاهای رقیب از محیط زیست توسعه عمدتاً در اواخر قرن بیستم است. مفهوم مدیریت هماهنگ کشاورزی و اثرات زیست محیطی آن از دهه 1980 به بعد شتاب گرفت. دولت‌ها در بازارهای کالاها و خدمات زیست‌محیطی مداخله کرده‌اند، یا برای اصلاح نواقص بازار، که تعداد زیادی از آنها وجود دارد، یا برای تعیین مسیرهای جدید برای رشد، به عنوان مثال از طریق مالیات کربن یا مشوق‌های سرمایه‌گذاری .. آنها این کار را به طرق مختلف انجام داده اند و حمایت از اقدامات زیست محیطی در بودجه کشاورزی افزایش یافته است. به عنوان مثال، توجه به محیط زیست در ایالات متحده از زمان تصویب قانون امنیت غذایی و سرمایه گذاری روستایی در سال 2002 و در اروپا از زمان تعدیل های سال 2003 و 2013 در CAP اروپا، تخصیص بودجه فزاینده ای دریافت کرده است .

بررسی شاخص‌های موجود تغییر ردپای زیست‌محیطی کشاورزی در کشورهای OECD نیمی از لیوان را نشان می‌دهد – کشاورزی همچنان بر محیط‌زیست تأثیر منفی می‌گذارد، اما تأثیر منفی با رشد بهره‌وری کاهش یافته است (که اجازه می‌دهد بازدهی بیشتر با نهاده‌های کمتر تولید شود). و با اتخاذ شیوه های دوستدار محیط زیست. از سال 1990 OECD مساحت زمین کشاورزی کشورهای عضو ، استفاده از مواد مغذی، استفاده از آفت کش ها، مصرف انرژی، سلامت خاک، کمیت و کیفیت آب، کمک به کیفیت هوا و انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) و تنوع زیستی گونه های مزرعه و گونه های وحشی را ردیابی کرده است. در زمین کشاورزی روند تعادل در شاخص ها از سال 1990 مطلوب بوده است. مساحت زمین تحت کشاورزی از اوایل دهه 1990 تا 2010 نزدیک به 5 درصد کاهش یافت. کارایی ازمصرف کودها افزایش یافته، کاربرد آفت کش ها کاهش یافته و فرسایش خاک در اکثر کشورهای OECD کاهش یافته یا تثبیت شده است ( OECD, 2013). آلودگی آب ناشی از کشاورزی اندکی کاهش یافت. با این حال، کشاورزی منبع اصلی نیتروژن و فسفر است که در آب های سطحی در بسیاری از کشورها شناسایی شده است (سهم 30 تا 40 درصد). برداشتآب برای مصارف کشاورزیدر طول دهه 1990 2 درصد افزایش یافت اما متعاقباً در دهه اول دهه 2000 تقریباً 5 درصد کاهش یافت (OECD، 2013).

دولت ها از مجموعه ای از ابزارها برای رسیدگی به اثرات نامطلوب زیست محیطی مرتبط با کشاورزی استفاده کرده اند. برای مثال، این ابزارها شامل مقررات، پرداخت‌ها برای سرپرستی منابع طبیعی (اغلب به عنوان الزامات انطباق متقابل برای دریافت پرداخت‌ها برای تولید، مساحت یا درآمد)، یارانه‌ها برای ارتقای سیستم‌های کشاورزی مطلوب از نظر زیست‌محیطی، بهبود دانش زیست‌محیطی از طریق گسترش، و سرمایه‌گذاری است. در تحقیق در مورد کشاورزی پایدار در تمام کشورهای OECD، درصد درآمد یا حمایت تولید که با رضایت از شرایط محیطی مرتبط بود از 4 درصد در سال‌های 1986-1988 به 30 درصد در سال‌های 2006-2008 افزایش یافت ( OECD, 2010 ).

کشورهای در حال توسعه و با درآمد متوسط ​​نیز عناصر مدیریت زیست محیطی را در سیاست کشاورزی گنجانده اند، اما به میزان کمتری نسبت به کشورهای با درآمد بالا. به عنوان مثال، برزیل کد جنگل های برزیل جدید در سال 2012 و برنامه کشاورزی کم کربن 2010-2011 را پذیرفت ( فریرا فیلهو و همکاران، 2015 ). چین یکی از بزرگترین برنامه های زیست محیطی در جهان را با برنامه تبدیل زمین شیب دار یا برنامه Grain for Green خود که در سال 1999 راه اندازی شد، توسعه داد ( Zong et al., 2018 ). در دهه اول دهه 2000 حدود 1 میلیون هکتار در سال از زمین کشاورزی به جنگل تبدیل شد.

متغیرهای محیطی در رویکرد مدل‌سازی آینده‌نگری جهانی و آینده‌نگاری استراتژیک از طریق گنجاندن استفاده از زمین، آب، و انتشار گازهای گلخانه‌ای و از طریق تأثیر تغییرات آب و هوایی مشخص می‌شوند. علاوه بر این، با مشخصات دقیق فناوری‌های کشاورزی در مدل‌های محصول و دام، می‌توان پیامدهای زیست‌محیطی مانند رواناب مواد مغذی، تخلیه خاک، و تنش علفزار را در نظر گرفت. درمان جنگل ها و فشار برای جنگل زدایی در این مجموعه از مدل ها به خوبی توسعه نیافته است، اما می توان با دیگران به آن پرداخت. شاخص های پایداری را می توان از طریق ساخت سناریوها بررسی کرد. روزگرانت و همکاران (2017)از مجموعه مدل‌سازی آینده‌نگری جهانی و آینده‌نگری استراتژیک برای مقایسه سناریوهای جایگزین ترکیبی از بسته‌های سرمایه‌گذاری در علوم کشاورزی، مدیریت آب، و زیرساخت‌ها و تأثیرات ناشی از آن بر مصرف آب، انتشار گازهای گلخانه‌ای و پوشش جنگل‌ها، همراه با شاخص‌های رشد کشاورزی و کاهش استفاده کنید. گرسنگی.

جوامع علمی، تجاری و سیاست‌گذاری توجه خود را به تمرکز بر تغییرات آب و هوا معطوف کرده‌اند، اگرچه برنامه‌های هوشمندانه آب و هوا و پایداری به طور گسترده با هم همپوشانی دارند. بسیاری از فن‌آوری‌هایی که به‌عنوان هوشمند برای آب و هوا شناخته می‌شوند – به عنوان مثال، کشاورزی حفاظتی و ریز دوز کود – برای حمایت از پایداری پیشگام شدند. کشاورزی حدود 13 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در سطح جهان و 8 درصد در کشورهای OECD (جایی که بخش های حمل و نقل و انرژی نسبت به کشاورزی بزرگ هستند) سهم دارد. در طول دهه 1990، استفاده از انرژی در مزرعه در کشورهای OECD تا 5 درصد افزایش یافت، اما پس از آن معکوس شد و در دهه 2000 حدود 3 درصد کاهش یافت ( OECD، 2013 ). نگرانی در مورد انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با نشخوارکنندگاندام ها به تغییر ترجیحات مصرف کنندگان، به ویژه در کشورهای با درآمد بالا کمک می کنند.

پیگیری انرژی های تجدیدپذیر، سیاست های کشاورزی، زیست محیطی و انرژی را از طریق دستورات و بازارهای سوخت زیستی به هم مرتبط کرده است و در ایجاد جهش قیمت در سال های 2008-2009 که در شکل 1 نشان داده شده است، نقش بسزایی داشت . یافته‌های تحقیقاتی اخیر در مورد تأثیر الزامات سوخت زیستی بر تغییرات کاربری زمین باعث بازنگری در دستورات و نقش آنها در کاهش تغییرات آب و هوایی شده است ( Laborde and Valin, 2012 ). به عنوان مثال، اتحادیه اروپا برای سال 2020 هدف 10 درصد انرژی حمل و نقل از انرژی های تجدیدپذیر را تعیین کرد، اما در نوامبر 2016 پیشنهادی را صادر کرد که نباید بیش از 7 درصد از محصولات غذایی یا خوراک تولید شود ( سرویس تحقیقات پارلمانی اروپا، 2018 ). .

مدل‌های آینده‌نگاری برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا و مسائل پایداری مناسب هستند. فن‌آوری‌های کشاورزی و شیوه‌های مدیریتی در حال توسعه برای انعطاف‌پذیری آب و هوا به طور کلی در استفاده از آب کم مصرف، در جذب مواد مغذی، غنی‌سازی سلامت خاک، و حفاظت از تنوع زیستی کارآمد هستند. با توسعه بیشتر مدل ها، شاخص های پایداری می توانند برجسته تر شوند. افزایش دید، تحلیل عمدی مبادلات را در صورت لزوم تسهیل می کند .

6 . نتیجه

در طول تقریباً نیم قرن از سال 1970، یک سیستم غذایی جهانی بازارهایی را که در گذشته محلی، ملی یا منطقه ای بودند به هم مرتبط کرده است. رشد بهره وری، گسترش تجارت و مدیریت بهتر منابع طبیعی کشاورزی، از جمله عوامل دیگر، سیستم جهانی را شکل داد. تغییرات از سال 1970 در مقیاس و دامنه کافی برای واجد شرایط بودن برای اصطلاح “تحول کننده” است. با این حال، آنها از طریق تغییرات تدریجی با شوک های گاه به گاه ظهور کردند. اولین نتیجه این بررسی کوتاه نشان می‌دهد که حتی اگر اصطلاح «تحول‌کننده» را برای تغییرات پیش‌بینی‌شده یا مورد نظر در دهه‌های آینده به کار ببریم، لازم نیست چارچوب‌های تحلیلی ساخته‌شده بر روی مشاهدات و روابط مشاهده‌شده در گذشته را رها کنیم. گذشته مرتبط باقی می ماند.

تصمیمات سیاستی، به ویژه در مورد بهره وری، تجارت و محیط زیست، گذشته را به گونه ای شکل داده است که پیش بینی آن در نیم قرن پیش دشوار بود. تشخیص اهمیت آنها در گذشته به ما نمی گوید که چگونه آینده را شکل خواهند داد. با این حال، شناخت مناسب، مفروضات نهفته در آینده‌نگاری را وادار می‌کند که صریح باشند. به عنوان مثال، چگونه باید توزیع جغرافیایی رشد بهره وری را در آینده مدل کنیم؟ آیا شکاف بین بخش های کشاورزی پیشرفته و عقب مانده از نظر علمی وجود داردگشاد یا باریک؟ آیا هزینه های تجارت باید افزایش، کاهش یا ثابت ماندن نشان داده شود، و آیا روندها باید بر اساس منطقه متمایز شوند؟ برای کدام منابع تخلیه بدتر می شود و برای کدام کاهش می یابد؟ مدل‌ها پاسخ این پرسش‌ها را به ما نمی‌گویند، اما به ما کمک می‌کنند پیامدهای تصمیم‌هایی که اکنون گرفته می‌شوند را کشف کنیم.

آینده نگری به روشن شدن فرضیات کمک می کند و اهمیت آنها را برجسته می کند. همچنین تواضع را تشویق می کند. بهترین (یعنی واقع بینانه ترین) مفروضات در مورد روندهای آتی نمی توانند شوک هایی را که باعث انحراف می شوند، ثبت کنند. عده کمی تأثیرات عمیق اصلاحات اقتصادی در چین، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، یا اتخاذ دستورات سوخت زیستی را پیش‌بینی کردند . تحولات جدید و تغییرات غیرمنتظره سیاست‌ها برای مدل‌سازی آینده‌نگاری برون‌زا هستند و می‌توانند به صورت برون‌زا به عنوان بخشی از سناریوهای «چه می‌شد اگر» گنجانده شوند.

بر اساس دانش کنونی می توان برخی از تحولات را که احتمالاً تغییرات عمیقی در سیستم های غذایی ایجاد کند، پیش بینی کرد. در این میان جمعیت شناسی آفریقا در جنوب صحرا و آسیای جنوبی از اهمیت بالایی برخوردار است. افزایش سریع و به وضوح قابل پیش‌بینی تعداد جوانان روستایی که به دنبال امرار معاش هستند، الزامات سیاستی را برای سرمایه‌گذاری در رشد بهره‌وری، مدیریت کسری‌های تجاری و آمادگی برای تغییرات آب و هوایی ایجاد می‌کند. مدل‌سازی آینده‌نگاری با آگاهی از گذشته، شفاف در ارائه مفروضات کلیدی و جهت‌گیری به سمت چالش‌های شناخته شده آینده می‌تواند ابزار ارزشمندی برای تصمیم‌گیری مسئولانه در بخش‌های دولتی و خصوصی باشد.

اعلامیه علاقه

نویسندگان هیچ رابطه مالی یا شخصی با افراد یا سازمان های دیگر ندارند که می تواند به طور نامناسب بر کار آنها تأثیر بگذارد (سوگیری).