آموزش مجازی Virtual education

تعریف اصلی

آموزش مجازی ، معمولاً از طریق شبکه های فناوری اطلاعات ، بدون محدود کردن زبان آموز در مکان یا زمان انجام می شود.

زمینه توضیحی

آموزش مجازی غالباً با یادگیری آنلاین همزمان است (به عنوان مثال پروژه تعاریف آموزش آنلاین انجمن بین المللی برای یادگیری آنلاین K-12 (2011) که صرفاً به صورت متقاطع معرفی می شود). آموزش مجازی ، در گذشته شامل آموزش از راه دور بود اما در دهه دوم قرن بیستم ، این معمولاً به معنای یادگیری از طریق اینترنت بدون هیچ گونه نیاز رسمی برای حضور در دانشگاه فیزیکی است.

در برخی موارد آموزش مجازی مکمل یادگیری در دانشگاه است و به همین ترتیب به یادگیری ترکیبی نزدیکتر است

بررسی تحلیلی

فارل (1999 ، ص 148) اظهار می دارد:

غیر معمول نیست که اصطلاحاتی مانند مجازی و آنلاین به جای هم توسط افراد برای توصیف رویکردهای مختلف یکپارچه سازی فناوری استفاده می شود … ما دانشگاه مجازی را عمدتاً دارای دو شکل توصیف کردیم: دانشگاه آزاد در انگلستان ، ممکن است در غیر این صورت شبیه یک دانشگاه سنتی باشد) ، دومین م anسسه آنلاین با برخی یا تمام قسمت های دانشگاه مجازی با استفاده از فناوری اطلاعات. بعداً ما این تعریف را از م institutionsسسات مجازی گسترش دادیم تا شامل سازمانهایی شود که خدمات آموزشی را کارگزار می کنند. اینها ممکن است از طریق واگن برقی خرید به آموزش و پرورش بپردازند ، و سبدی از کالاها و خدمات را از موسسات شریک تهیه می کنند.

با تشریح این موضوع ، ویتانگول (بدون تاریخ) اظهار داشت:

اصطلاح “مجازی” از مهندسی صنایع و سیستم ها و مفهوم “واقعیت مجازی” گرفته شده است. امروز کلاس های “مجازی” پیدا می کنید. کتابخانه های “مجازی” ؛ سازمانهای “مجازی” برای یادآوری چند محیط یادگیری “مجازی”. این یک دانش عمومی است که دانشگاهها یا فناوریهای موسوم به “مجازی” از فرصتهای آموزشی و یادگیری دانشگاهی و غیر رسمی پشتیبانی می کنند و به سرعت در حال گسترش هستند. پس آموزش “مجازی” چیست؟ .
آموزش مجازی را می توان به دو طریق تعریف کرد (فارل ، 2001):
1. استفاده از فن آوری های اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای عملکردهای اصلی نهادی مانند مدیریت ، توسعه و توزیع مواد ، تحویل دوره و شهریه و ارائه خدمات یادگیرنده مانند مشاوره ، ارزیابی یادگیری قبلی و برنامه ریزی برنامه.
2. به عنوان سازمانی که از طریق اتحاد و مشارکت ایجاد شده است تا آموزش و یادگیری را تسهیل کند بدون اینکه خودش به عنوان یک ارائه دهنده مستقیم آموزش درگیر شود.
تعریف سوم توسط آلفیری (2002) ارائه شده است ، “آموزش مجازی تلاشی است برای تکمیل برنامه درسی آموزش دیده در محیط سنتی با برنامه درسی مجازی که از پتانسیل گسترده اینترنت استفاده می کند. هدف آن تهیه عدالت اطلاعاتی برای همه دانش آموزان است ، صرف نظر از معلولیت ، موقعیت جغرافیایی ، وضعیت اقتصادی اجتماعی و غیره. ”
بسیاری از برچسب ها برای توصیف این روند تکامل پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای بهبود فرآیندهای آموزشی استفاده می شوند. این استراتژی آموزشی به عبارت دیگر “آموزش از راه دور” ، “یادگیری توزیع شده” ، “یادگیری آنلاین” ، “یادگیری مبتنی بر وب” ، “آموزش الکترونیکی” ، “آموزش الکترونیکی” یا هر یک از سایر موارد ذکر شده است. برچسب ها. استراتژی های فعلی معمولاً شامل استفاده از شبکه های دیجیتالی و زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات است.

تحت عنوان “تعاریف آموزش مجازی” ، دانشگاه آنلاین علمی کاربردی فنلاند (Suomen Virtuaaliammattikorkeakoulu) (2010) اظهار می دارد:

مطالعات eLearning به مطالعاتی گفته می شود که به هیچ زمان و مکانی مرتبط نیستند. آنها نهادهای مطالعه (یا نهادهای دوره) هستند که از طریق شبکه های فناوری اطلاعات یا بسته های CD برای دانشجویان ارائه می شوند. مطالعات آموزش الکترونیکی بصورت کاملاً مستقل و بصورت کاملاً مستقل انجام می شود که به طور مستقل درجه بندی می شوند و حداقل باید 1 اعتبار داشته باشند. مطالعات الکترونیکی می تواند شامل نظارت ، راهنمایی یا امتحاناتی باشد که مجازی نباشند.

توکل (2012 ، ص 152) اظهار می دارد:

بیایید با تعریف آموزش مجازی شروع کنیم. این به معنای آموزش در یک محیط یادگیری است که در آن معلم و دانش آموز با زمان و / یا مکان از هم جدا می شوند و معلم محتوای دوره را از طریق روش های مبتنی بر ICT مانند اینترنت ، منابع چندرسانه ای و کنفرانس ویدیویی ارائه می دهد. دانش آموزان از طریق همان رسانه محتوا را دریافت می کنند و با معلم ارتباط برقرار می کنند.