سرطان تخمدان چیست؟

سرطان تخمدان چیست؟
سرطان زمانی شروع می شود که سلول های بدن شروع به رشد خارج از کنترل می کنند. سلول‌های تقریباً در هر قسمت از بدن می‌توانند سرطانی شوند و گسترش پیدا کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی شروع و گسترش سرطان، به مقاله سرطان چیست؟

قبلاً اعتقاد بر این بود که سرطان تخمدان فقط از تخمدان ها شروع می شود، اما شواهد اخیر نشان می دهد که بسیاری از سرطان های تخمدان ممکن است در سلول های انتهای دور (دیستال) لوله های فالوپ شروع شوند.

تخمدان ها چیست؟
تخمدان ها غدد تولید مثلی هستند که فقط در زنان (زنان) یافت می شوند. تخمدان ها برای تولید مثل تخمک (تخمک) تولید می کنند. تخمک ها از تخمدان ها از طریق لوله های فالوپ به داخل رحم حرکت می کنند، جایی که تخمک بارور شده در آن قرار می گیرد و به جنین تبدیل می شود. تخمدان ها همچنین منبع اصلی هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون هستند. یک تخمدان در هر طرف رحم قرار دارد.

تصویری که لوله های فالوپ، تخمدان ها، بدن رحم، واژن، اگزوسرویکس، دهانه رحم و اندوسرویکس را نشان می دهد.
تخمدان ها عمدتا از 3 نوع سلول تشکیل شده اند. هر نوع سلول می تواند به نوع متفاوتی از تومور تبدیل شود:

تومورهای اپیتلیال از سلول هایی شروع می شوند که سطح خارجی تخمدان را می پوشانند. بیشتر تومورهای تخمدان، تومورهای سلول اپیتلیال هستند.
تومورهای سلول زایا از سلول هایی شروع می شوند که تخمک ها (تخمک ها) را تولید می کنند.
تومورهای استرومایی از سلول های بافت ساختاری شروع می شوند که تخمدان را کنار هم نگه می دارند و هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون را تولید می کنند.
برخی از این تومورها خوش خیم (غیر سرطانی) هستند و هرگز به خارج از تخمدان گسترش نمی یابند. تومورهای بدخیم (سرطانی) یا مرزی (پتانسیل بدخیم کم) تخمدان می توانند به سایر قسمت های بدن گسترش یابند (متاستاز) و کشنده باشند.

تومورهای اپیتلیال تخمدان
تومورهای اپیتلیال تخمدان از سطح خارجی تخمدان شروع می شوند. این تومورها می توانند خوش خیم (نه سرطانی)، مرزی (پتانسیل بدخیم کم) یا بدخیم (سرطان) باشند.

تومورهای خوش خیم اپیتلیال تخمدان
تومورهای اپیتلیال تخمدان که خوش خیم هستند، گسترش نمی یابند و معمولاً منجر به بیماری جدی نمی شوند. انواع مختلفی از تومورهای خوش خیم اپیتلیال از جمله سیستادنوماهای سروزی، سیستادنوماهای موسینوس و تومورهای برنر وجود دارد.

تومورهای مرزی اپیتلیال
هنگامی که در آزمایشگاه بررسی می شود، برخی از تومورهای اپیتلیال تخمدان به وضوح سرطانی به نظر نمی رسند و به عنوان سرطان تخمدان اپیتلیال مرزی شناخته می شوند . دو نوع شایع کارسینوم سروز پرولیفراتیو آتیپیک و کارسینوم موسینوس پرولیفراتیو آتیپیک است. این تومورها قبلاً تومورهای با پتانسیل بدخیم کم (تومورهای LMP) نامیده می شدند. این سرطان‌ها با سرطان‌های معمولی تخمدان متفاوت هستند، زیرا به بافت پشتیبان تخمدان (به نام استرومای تخمدان ) رشد نمی‌کنند. اگر در خارج از تخمدان پخش شوند، به عنوان مثال، به داخل حفره شکم (شکم)، ممکن است روی دیواره شکم رشد کنند اما در داخل آن رشد نکنند.

تومورهای مرزی معمولاً زنان جوان‌تر را نسبت به سرطان‌های معمولی تخمدان تحت تأثیر قرار می‌دهند. این تومورها به کندی رشد می کنند و نسبت به اکثر سرطان های تخمدان کمتر تهدید کننده زندگی هستند.

تومورهای بدخیم اپیتلیال تخمدان
تومورهای اپیتلیال سرطانی، کارسینوم نامیده می شوند . حدود 85 تا 90 درصد از سرطان های بدخیم تخمدان، کارسینوم های اپیتلیال تخمدان هستند. این سلول های تومور دارای چندین ویژگی هستند (وقتی در آزمایشگاه به آنها نگاه می شود) که می توانند برای طبقه بندی کارسینوم های تخمدان اپیتلیال به انواع مختلف استفاده شوند. نوع سروزی تا حد زیادی شایع ترین است و می تواند شامل تومورهای درجه بالا و درجه پایین باشد. انواع اصلی دیگر شامل موسینوس ، اندومتریوئید و سلول شفاف است .

سرطان سروز (52%)
کارسینوم سلول شفاف (6%)
کارسینوم موسینوس (6%)
کارسینوم اندومتریوئید (10%)
به هر سرطان تخمدان درجه بندی داده می شود، بر اساس اینکه سلول های تومور چقدر شبیه بافت طبیعی هستند:

کارسینوم تخمدان اپیتلیال درجه 1 بیشتر شبیه بافت طبیعی است و پیش آگهی (چشم انداز) بهتری دارد.
کارسینوم تخمدان اپیتلیال درجه 3 کمتر شبیه بافت طبیعی است و معمولاً چشم انداز بدتری دارد.
سایر صفات نیز در نظر گرفته می‌شوند، مانند سرعت رشد سلول‌های سرطانی و میزان پاسخ آنها به شیمی‌درمانی، تا نوع تومور مشخص شود:

تومورهای نوع I به کندی رشد می کنند و علائم کمتری ایجاد می کنند. به نظر می رسد این تومورها نیز به شیمی درمانی پاسخ خوبی نمی دهند. کارسینوم سروزی درجه پایین (درجه 1)، کارسینوم سلول شفاف، کارسینوم موسینوس و کارسینوم آندومتریوئید نمونه هایی از تومورهای نوع I هستند.
تومورهای نوع دوم سریع رشد می کنند و زودتر گسترش می یابند. این تومورها تمایل دارند به شیمی درمانی بهتر پاسخ دهند. کارسینوم سروزی درجه بالا (درجه 3) نمونه ای از تومور نوع II است.
سایر سرطان هایی که شبیه سرطان تخمدان اپیتلیال هستند
کارسینوم صفاقی اولیه
کارسینوم صفاق اولیه (PPC) یک سرطان نادر است که از نزدیک با سرطان تخمدان اپیتلیال مرتبط است. در جراحی، به نظر شبیه سرطان تخمدان اپیتلیال است که از طریق شکم گسترش یافته است. در آزمایشگاه، PPC نیز دقیقاً شبیه سرطان تخمدان اپیتلیال است. نام های دیگر این سرطان عبارتند از : کارسینومای صفاقی اولیه ( EOPPC ) و کارسینوم پاپیلاری سطحی سروز .

به نظر می رسد PPC در سلول های پوشاننده داخل لوله های فالوپ شروع می شود.

مانند سرطان تخمدان، PPC تمایل دارد در امتداد سطوح لگن و شکم پخش شود، بنابراین تشخیص اینکه دقیقاً از کجا شروع شده است اغلب دشوار است. این نوع سرطان می‌تواند در زنانی که هنوز تخمدان‌های خود را دارند رخ دهد، اما برای زنانی که تخمدان‌های خود را برای پیشگیری از سرطان تخمدان برداشته‌اند، بیشتر نگران‌کننده است. این سرطان به ندرت در مردان رخ می دهد.

علائم PPC مشابه علائم سرطان تخمدان است، از جمله درد یا نفخ شکم، حالت تهوع، استفراغ، سوء هاضمه و تغییر در عادات روده. همچنین، مانند سرطان تخمدان، PPC ممکن است سطح خون نشانگر تومور به نام CA-125 را افزایش دهد.

زنان مبتلا به PPC معمولاً مانند کسانی که سرطان تخمدان گسترده دارند، درمان می شوند. این می تواند شامل جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر سرطان باشد (فرآیندی به نام حجم زدایی که در بخش جراحی مورد بحث قرار گرفته است )، و به دنبال آن شیمی درمانی مانند آنچه برای سرطان تخمدان انجام می شود. چشم انداز آن احتمالاً مشابه سرطان تخمدان گسترده است.

سرطان لوله فالوپ
این سرطان نادر دیگری است که شبیه سرطان تخمدان اپیتلیال است. از لوله ای شروع می شود که تخمک را از تخمدان به رحم می برد (لوله فالوپ). مانند PPC، سرطان لوله فالوپ و سرطان تخمدان علائم مشابهی دارند. درمان سرطان لوله فالوپ بسیار شبیه درمان سرطان تخمدان است، اما چشم‌انداز (پیش‌آگهی) کمی بهتر است.

تومورهای سلول زایای تخمدان
سلول‌های زاینده معمولاً تخمک یا تخمک را در زنان و اسپرم را در مردان تشکیل می‌دهند. اکثر تومورهای سلول زایای تخمدان خوش خیم هستند، اما برخی سرطانی هستند و ممکن است تهدید کننده زندگی باشند. کمتر از 2 درصد از سرطان های تخمدان را تومورهای سلول زایا تشکیل می دهند. به طور کلی، آنها چشم انداز خوبی دارند و بیش از 9 بیمار از هر 10 بیمار حداقل 5 سال پس از تشخیص زنده می مانند. انواع مختلفی از تومورهای سلول زایا وجود دارد. شایع ترین تومورهای سلول زاینده تراتوم ، دیس ژرمینوم ، تومورهای سینوس اندودرم و کوریوکارسینوما هستند. تومورهای سلول زایا همچنین می توانند ترکیبی از بیش از یک زیرگروه باشند.

تراتوم
تراتوم ها تومورهای سلول زایا با مناطقی هستند که وقتی زیر میکروسکوپ دیده می شوند، شبیه هر یک از 3 لایه یک جنین در حال رشد هستند: اندودرم (داخلی ترین لایه)، مزودرم (لایه میانی) و اکتودرم (لایه بیرونی). این تومور سلول زایای یک فرم خوش خیم به نام تراتوم بالغ و یک فرم سرطانی به نام تراتوم نابالغ دارد.

تراتوم بالغ شایع ترین تومور سلول زایای تخمدان است. این یک تومور خوش خیم است که معمولاً زنان در سنین باروری (نوجوانان تا چهل سالگی) را مبتلا می کند. اغلب به آن کیست درموئید می گویند زیرا پوشش آن از بافتی مشابه پوست (درم) تشکیل شده است. این تومورها یا کیست ها می توانند حاوی انواع مختلفی از بافت های خوش خیم از جمله استخوان، مو و دندان باشند. بیمار با برداشتن کیست با جراحی بهبود می یابد، اما گاهی اوقات کیست جدید بعداً در تخمدان دیگر ایجاد می شود.

تراتوم نابالغ نوعی سرطان است. این سرطان‌ها در دختران و زنان جوان معمولاً کمتر از 18 سال رخ می‌دهند. اینها سرطان‌های نادری هستند که حاوی سلول‌هایی شبیه سلول‌های بافت‌های جنینی یا جنینی مانند بافت همبند، مجاری تنفسی و مغز هستند. تومورهایی که نسبتا بالغ تر هستند (به نام تراتوم نابالغ درجه 1 ) و به خارج از تخمدان گسترش نیافته اند، با برداشتن جراحی تخمدان درمان می شوند. هنگامی که آنها به خارج از تخمدان گسترش یافته اند و/یا بیشتر تومور ظاهری بسیار نابالغ دارد (تراتوم نابالغ درجه 2 یا 3)، شیمی درمانی علاوه بر جراحی توصیه می شود.

دیس ژرمینوما
این نوع سرطان نادر است، اما شایع ترین سرطان سلول زایای تخمدان است . معمولاً زنان در سنین نوجوانی و بیست سالگی را تحت تأثیر قرار می دهد. دیس ژرمینوم ها بدخیم (سرطانی) در نظر گرفته می شوند، اما اکثر آنها خیلی سریع رشد نمی کنند یا گسترش نمی یابند. هنگامی که آنها به تخمدان محدود می شوند، بیش از 75٪ از بیماران با برداشتن تخمدان با جراحی، بدون هیچ گونه درمان دیگری، درمان می شوند. حتی زمانی که تومور بیشتر گسترش یافته است (یا اگر دیرتر عود کند)، جراحی، پرتودرمانی و/یا شیمی درمانی در کنترل یا درمان بیماری در حدود 90 درصد بیماران مؤثر است.

تومور سینوس اندودرم (تومور کیسه زرده) و کوریوکارسینوما
این تومورهای بسیار نادر معمولاً دختران و زنان جوان را تحت تأثیر قرار می دهند. آنها تمایل به رشد و گسترش سریع دارند اما معمولاً به شیمی درمانی بسیار حساس هستند. کوریوکارسینومایی که در جفت (در دوران بارداری) شروع می شود، شایع تر از نوعی است که در تخمدان شروع می شود. کوریوکارسینوم جفت معمولاً بهتر از کوریوکارسینوم تخمدان به شیمی درمانی پاسخ می دهد.

تومورهای استرومایی تخمدان
حدود 1 درصد از سرطان های تخمدان را تومورهای سلولی استرومایی تخمدان تشکیل می دهند. بیش از نیمی از تومورهای استرومایی در زنان بالای 50 سال یافت می شود، اما حدود 5 درصد از تومورهای استرومایی در دختران جوان رخ می دهد.

شایع ترین علامت این تومورها خونریزی غیر طبیعی واژینال است. این به این دلیل اتفاق می افتد که بسیاری از این تومورها هورمون های زنانه (استروژن) تولید می کنند. این هورمون ها می توانند باعث شوند که خونریزی واژن (مانند پریود) بعد از یائسگی دوباره شروع شود. در دختران جوان، این تومورها همچنین می توانند باعث قاعدگی و رشد سینه قبل از بلوغ شوند.

در موارد کمتر، تومورهای استرومایی هورمون های مردانه (مانند تستوسترون) را می سازند. اگر هورمون های مردانه تولید شوند، تومورها می توانند باعث توقف دوره های قاعدگی طبیعی شوند. آنها همچنین می توانند باعث رشد موهای صورت و بدن شوند. اگر تومور استرومایی شروع به خونریزی کند، می تواند باعث درد ناگهانی و شدید شکم شود.

انواع تومورهای استرومایی بدخیم (سرطانی) شامل تومورهای سلولی گرانولوزا (شایع ترین نوع)، تومورهای گرانولوزا-تکا و تومورهای سلولی سرتولی- لیدیگ هستند که معمولاً سرطان های با درجه پایین در نظر گرفته می شوند. تکوما و فیبروم تومورهای استرومایی خوش خیم هستند. تومورهای سرطانی استرومایی اغلب در مراحل اولیه یافت می شوند و چشم انداز خوبی دارند و بیش از 75 درصد از بیماران به مدت طولانی زنده می مانند.

کیست های تخمدان
کیست تخمدان مجموعه ای از مایع در داخل تخمدان است. اکثر کیست های تخمدان به عنوان بخشی طبیعی از فرآیند تخمک گذاری (آزادسازی تخمک) رخ می دهند – به این کیست های عملکردی می گویند . این کیست ها معمولا در عرض چند ماه بدون هیچ درمانی از بین می روند. اگر کیست دارید، ممکن است پزشک بخواهد بعد از سیکل قاعدگی بعدی (پریود) دوباره آن را بررسی کند تا ببیند آیا کوچکتر شده است یا خیر.

کیست تخمدان در خانم‌هایی که تخمک‌گذاری نمی‌کنند (مانند یک زن بعد از یائسگی یا دختری که عادت ماهانه‌اش شروع نشده است) بیشتر نگران‌کننده است و ممکن است پزشک بخواهد آزمایش‌های بیشتری انجام دهد. اگر کیست بزرگ باشد یا در عرض چند ماه از بین نرود، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را نیز تجویز کند. اگرچه بیشتر این کیست ها خوش خیم هستند (نه سرطانی)، تعداد کمی از آنها می توانند سرطانی باشند. گاهی اوقات تنها راه برای اطمینان از سرطان بودن کیست، خارج کردن آن با جراحی است. کیست هایی که خوش خیم به نظر می رسند (بر اساس نحوه ظاهرشان در تست های تصویربرداری ) می توانند (با معاینات فیزیکی مکرر و آزمایش های تصویربرداری) مشاهده شوند یا با جراحی برداشته شوند.