روانشناسان عادت صحبت کردن با خود را با صدای بلند به عنوان خودگویی بیرونی یاد می کنند. اگر گاهی با خودتان صحبت می کنید، پس تنها نیستید. نه تنها یک تمایل گاه به گاه، بلکه در واقع بسیار رایج است.

برخی از شواهد نشان می دهد که صحبت کردن با خودتان در واقع می تواند تعدادی از مزایای روانی داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که این نوع خودگفتاری با طیفی از عملکردهای ذهنی مختلف از جمله حل مسئله ، استدلال، برنامه ریزی، انگیزه و توجه مرتبط است. 1

این مقاله به برخی از دلایل صحبت کردن افراد با خود و برخی از مزایای احتمالی این رفتار می پردازد. همچنین مواردی را که در صورت تمایل به توقف صحبت کردن با خود می توانید انجام دهید و برخی از علائمی که ممکن است باعث نگرانی باشد را پوشش می دهد.

چرا مردم با خودشان صحبت می کنند؟

کودکان در حدود سنین دو و سه سالگی شروع به صحبت با خود می کنند، اما به طور کلی تفاوت زیادی با سایر گفتارهای اجتماعی در این سنین پایین ندارد. در حدود پنج سالگی، بچه‌ها در مورد صحبت‌های خودگردان خود پنهان‌تر می‌شوند. آن‌ها هنوز با خودشان صحبت می‌کنند، اما اغلب به طور خلاصه، آرام یا خصوصی صحبت می‌کنند تا از شنیدن شنیدن دیگران جلوگیری کنند. 2

در حالی که خودگویی بیرونی نسبتاً رایج است، تحقیقات زیادی در مورد اینکه چرا برخی از افراد با صدای بلند با خود صحبت می کنند و برخی دیگر نه، انجام نشده است. مقاله ای در سال 2019 که در مجله Frontiers in Psychology منتشر شد ، چند توضیح مختلف را بررسی کرد. 1

انزوای اجتماعی

یک نظریه نشان می دهد که افرادی که زمان بیشتری را تنها می گذرانند ممکن است بیشتر با خود صحبت کنند. از آنجایی که آنها تعاملات کمتری با دیگران دارند، خود گفتاری آنها ممکن است به عنوان نوعی ارتباط اجتماعی باشد.

تحقیقات زیادی در حمایت از این نظریه وجود دارد. مطالعات نشان داده است که بزرگسالانی که تک فرزند بودند بیشتر درگیر خودگویی بیرونی هستند. 3

مطالعه دیگری نشان داد که افرادی که تنها هستند و نیاز شدید به تعلق دارند نیز بیشتر با خود صحبت می کنند. در این مورد، خود گفتاری برای رفع نیازی عمل می کند که با روابط اجتماعی محدود یا نامطلوب برآورده نمی شود. 4

اختلال شناختی

این نظریه نشان می دهد که افراد ممکن است به دلیل رویدادهای مخرب شناختی که اغلب توسط استرس یا سایر رویدادهای مشابه ایجاد می شوند، با صدای بلند با خود صحبت کنند. به عنوان مثال، احساس اضطراب یا تمایلات وسواسی اجباری می تواند اختلالات شناختی را ایجاد کند که با افزایش خودگفتاری مرتبط است.

به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که اگر مردم در مورد سخنرانی در جمع مضطرب هستند، هنگام آماده شدن برای سخنرانی بیشتر با خود صحبت می کنند. 5

انواع

چند روش مختلف وجود دارد که می توانید با خودتان صحبت کنید. گفتار با خود یا مثبت یا منفی است، اما می تواند از نظر هدف مورد نظر نیز متفاوت باشد.

• خودگویی مثبت و منفی : صحبت کردن با خود به شیوه ای مثبت ممکن است شامل ارائه تأییدیه ها یا اظهاراتی باشد که به شما کمک می کند با انگیزه و الهام بخش بمانید. صحبت کردن با خود به شیوه ای منفی اغلب بر اظهاراتی متمرکز است که از خود انتقادی یا سرزنش می کنند.
• خودگویی آموزشی : این شکل از گفتار خودراهبر بر صحبت کردن از طریق مراحلی متمرکز است که باید برای حل یک مشکل یا انجام یک کار دنبال کنید.
• خودگفتاری انگیزشی : این نوع گفتار بر تشویق برای انجام یک کار متمرکز است. برای مثال، ممکن است به خاطر تلاش‌هایتان به خودتان تبریک بگویید یا به خودتان یادآوری کنید که می‌توانید موفق شوید.

به طور شگفت انگیزی، محققان دریافته اند که خودگویی منفی همیشه عملکرد را مختل نمی کند. برعکس، گاهی اوقات می‌تواند بازخورد مفید و واقع‌بینانه‌ای ارائه دهد که می‌تواند به شما در بهبود عملکردتان در آینده کمک کند. با این حال، خودگویی بیش از حد منفی می تواند اعتماد به نفس شما را در دراز مدت تضعیف کند، بنابراین مهم است که از تبدیل آن به یک عادت خودداری کنید.

فواید

صحبت کردن با خودتان می تواند مزایای مختلفی داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

انعکاس

صحبت کردن با خودتان می تواند راهی مفید برای فاصله گرفتن از تجربیات خود باشد. به شما این امکان را می دهد که در مورد چیزهایی که در زندگی شما اتفاق می افتد فکر کنید. با ارائه مقداری فاصله به شما، می تواند راهی عالی برای دیدن عینی تر چیزها باشد.

این می تواند احساسات فوری و احساسات تند و سریعی را که ممکن است در لحظه داشته باشید به حداقل برساند تا بتوانید مسائل را به روشی واضح تر و منطقی تر ببینید.

انگیزه

صحبت کردن با خودتان نیز می تواند انگیزه دهنده باشد. مواقعی را در نظر بگیرید که با گفتن “من می توانم این کار را انجام دهم” یا “تو این کار را داری” خود را برای مواجهه با یک چالش معرفی کرده اید. چنین افکاری زمانی می توانند مفید باشند که آنها را در درون خود نگه دارید، اما بیرونی کردن چنین ایده هایی اغلب می تواند انگیزه بیشتری داشته باشد.

یک مطالعه نشان داد که وقتی بازیکنان بسکتبال با خود با جملات آموزشی یا انگیزشی صحبت می‌کردند، پیشرفت‌های قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند. 6

کسانی که از عبارات آموزشی استفاده می کردند دقت بیشتری در عملکرد نشان می دادند و کسانی که از جملات انگیزشی استفاده می کردند وظایف را بسیار سریعتر انجام می دادند.

حافظه بهتر

اگر تا به حال در حین پرسه زدن در راهروهای فروشگاه مواد غذایی با خود صحبت کرده اید، نگران نباشید – تحقیقات نشان داده است که ممکن است در واقع به شما کمک کند تا اقلام موجود در لیست خود را بهتر به خاطر بسپارید.

در یکی از آزمایش‌ها، شرکت‌کنندگان مجبور بودند بدون اینکه چیزی بگویند، اقلامی را در یک فروشگاه جستجو کنند. 7 ، با این حال، در طول مرحله آزمایش، به شرکت کنندگان گفته شد که نام مواردی را که به دنبال آن بودند، در حین جستجو تکرار کنند. نتایج نشان داد کسانی که با خودشان صحبت می‌کردند، پیدا کردن چیزی که به دنبالش بودند آسان‌تر بود.

به گفته محققان، شرکت کنندگان با صحبت کردن با خود، حافظه خود را بهبود می بخشند و ارتباط قوی تری بین کلماتی که می گویند و اهداف بصری مورد نظرشان ایجاد می کنند.

حل مسئله

صحبت کردن با خودتان نیز می تواند راهی برای حل مشکلاتی باشد که ممکن است با آن مواجه شوید. این تاکتیک که به عنوان خود توضیحی شناخته می شود، می تواند به افراد کمک کند تا پیشرفت خود را نظارت کنند و عملکرد خود را در حین حل مشکل بهبود بخشند.

استفاده می کند

صحبت کردن با خودتان به وضوح می تواند فوایدی داشته باشد، اما کارهایی نیز وجود دارد که می توانید انجام دهید تا مطمئن شوید که بیشترین بهره را از خودگویی خود می برید. استراتژی هایی که می توانند کمک کنند در زیر فهرست شده اند.

آن را مثبت نگه دارید

خود گفتاری منفی، چه در ذهن شما باشد و چه با صدای بلند، می تواند تأثیر مخرب جدی بر سلامتی شما داشته باشد. اگر تمایل دارید که در مورد منفی اندیشی فکر کنید، پیدا کردن راه هایی برای قالب بندی مجدد کلماتتان می تواند مفید باشد.

این به معنای گفتن چیزهایی نیست که بیش از حد مثبت یا غیر واقعی هستند. به عنوان مثال، شما نمی خواهید جمله منفی مانند “من در این وحشتناک هستم” را با “من در این بهترین هستم” جایگزین کنید.

در عوض، روی اظهارات مثبت اما واقع بینانه ای تمرکز کنید که ذهنیت خوش بینانه تری را تقویت می کند . به عنوان مثال، ممکن است بگویید “این سخت است اما شما در حال یادگیری هستید. هر روز بهتر می شوید.”

سوال بپرس

پرسیدن سوالاتی از خود در مورد آنچه آموخته اید یا معنی چیزی می تواند ابزار قدرتمندی برای بهبود حافظه باشد. از آنجایی که شما اساساً چیزی را یاد می‌گیرید و سپس آن را به خودتان یاد می‌دهید، به تقویت اطلاعات و تثبیت آن در حافظه بلندمدت مؤثرتر کمک می‌کند.

با آنچه می گویید هماهنگ شوید

صحبت کردن با خودتان زمانی بسیار سودمند است که واقعاً به آنچه می گویید توجه کنید و گوش دهید.

در حالی که گاهی اوقات ممکن است آنچه را که اتفاق می‌افتد، بدون توجه به محتوای کلمات خود به سادگی روایت کنید، گوش دادن و تفکر در مورد صحبت‌های خود می‌تواند راهی مفید برای به دست آوردن خودآگاهی بیشتر باشد .

از دوم یا سوم شخص استفاده کنید

به جای اینکه به صورت اول شخص با خود صحبت کنید، سعی کنید به دیدگاه دوم یا حتی سوم شخص تغییر دهید.

استفاده از شخص سوم می تواند به شما کمک کند تا کمی از آن احساسات فاصله بگیرید، که می تواند به شما کمک کند آنها را به طور عینی تری ارزیابی کنید، تقریباً به گونه ای که گویی به جای افکار خود، افکار دیگران را مشاهده می کنید.

نحوه صحبت با خود می تواند تأثیر مهمی بر عزت نفس ، یادگیری و خودآگاهی شما داشته باشد. رفتار محبت آمیز با خود، پرسیدن سؤال از خود و توجه به سخنانتان می تواند به شما کمک کند تا از خودگویی خود نهایت استفاده را ببرید.

چگونه آن را کنترل کنیم

معمولاً صحبت کردن با خودتان ایرادی ندارد، اما این بدان معنا نیست که ممکن است مواقعی پیش نیاید که بخواهید به جای بیان کلامی افکارتان را برای خود نگه دارید. برای مثال، دیگران ممکن است خودگویی شما را مختل کنند، به خصوص اگر فضای کاری را با افراد دیگر به اشتراک بگذارید.

بنابراین برای مدیریت تمایل خود به صحبت کردن با خودتان چه کاری می توانید انجام دهید؟ برخی از استراتژی هایی که می تواند کمک کند عبارتند از:

• با دیگران صحبت کنید: اگر برای فکر کردن به مشکل یا ایجاد انگیزه با خودتان صحبت می کنید، ممکن است به جای آن با اطرافیانتان صحبت کنید. ممکن است سؤالاتی بپرسید یا بپرسید که آیا می‌خواهند درباره ایده‌های شما بازخورد ارائه دهند.
• حواس خود را پرت کنید : یافتن راه های دیگری برای مشغول ماندن می تواند به کاهش تمایل شما برای صحبت با صدای بلند کمک کند. برای مثال، ممکن است مقداری آدامس بجوید، مقداری آب بنوشید، یا یک نعنا یا تکه آب نبات سفت بمکید.
• آن را بنویسید : روزنامه نگاری می تواند تمرین مفیدی باشد که ممکن است به شما در پردازش احساسات، کشف راه حل ها و حتی تسکین علائم استرس کمک کند.

چه زمانی باید نگران بود

صحبت با خود همیشه یک نیروی مثبت نیست. اگر درگیر خودگویی منفی هستید، می تواند روی اعتماد به نفس، عزت نفس و رفاه ذهنی شما تأثیر بگذارد.

گاهی اوقات ممکن است متوجه شوید که درگیر خودگویی با محوریت نشخوار فکری هستید یا به طور مداوم در مورد همان افکار غم انگیز، منفی و تاریک صحبت می کنید. این نوع خودگویی ممکن است نشانه یک بیماری روانی مانند افسردگی باشد.

اگر در نتیجه توهم رخ دهد، خودگویی نیز می تواند نگران کننده باشد . در این حالت، یک فرد به جای اینکه با خودش صحبت کند، با یک منبع خارجی که وجود ندارد، با صدای بلند صحبت می کند.

توهم ممکن است به تعدادی از شرایط مختلف از جمله اسکیزوفرنی ، اختلال دوقطبی ، مصرف مواد، شرایط متابولیک و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مرتبط باشد.

در بیشتر موارد، صحبت با خود نشانه ای از یک مشکل اساسی در سلامت روان نیست. با این حال، اگر این خودگویی بسیار منفی است، کنترل آن دشوار است، یا با توهمات شنیداری یا بصری همراه است، باید با پزشک خود صحبت کنید.

یک پزشک یا درمانگر می تواند در تعیین اینکه آیا ممکن است وضعیت سلامت روانی داشته باشید و درمان های مناسب را توصیه کند. آنها همچنین می توانند به شما کمک کنند تا مدیریت رفتار را یاد بگیرید و از خودگویی منفی اجتناب کنید.

کلمه ای از Verywell

در حالی که گاهی اوقات صحبت کردن با خودتان به عنوان عجیب و غریب، عجیب و غریب یا حتی بیمارگونه تلقی می شود، مهم است که به یاد داشته باشید که واقعاً بسیار رایج است. نه تنها این، بلکه می تواند چندین فواید مهم از جمله تنظیم احساسات و بهبود حافظه داشته باشد.

بنابراین زمانی که در راهروهای فروشگاه مواد غذایی قدم می زنید یا خود را برای سخنرانی بزرگ آماده می کنید، با خود صحبت کنید. اگرچه ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما در واقع کار می کند.