شاید هم صندلی من از خواندن آلفرد مارشال که اقتصاد را «مطالعه نوع بشر در تجارت معمولی زندگی» نامیده بود، سود می برد. این کار مارشال و آدام اسمیت و فردریش هایک و میلتون فریدمن بود: آنها سعی کردند بفهمند مردم چه می‌کنند و پیامدهای رفتارشان برای جامعه در کل.

اما تعریف مورد علاقه من از اقتصاد، نوعی از تعریف مارشال است. این از زبان دانش‌آموزی می‌آید که آن را از معلم دیگری شنیده است: اقتصاد مطالعه این است که چگونه می‌توان بیشترین بهره را از زندگی برد. من این را دوست دارم زیرا به قلب واقعی علم اقتصاد ضربه می زند – انتخاب هایی که می کنیم، با توجه به اینکه نمی توانیم هر چیزی را که می خواهیم داشته باشیم. اقتصاد مطالعه خواسته های نامتناهی و ابزارهای محدود است، مطالعه انتخاب های محدود. این برای افراد و دولت ها، خانواده ها و ملت ها صادق است. توماس سوول به بهترین وجه گفت: هیچ راه حلی وجود ندارد، فقط مبادله. برای اینکه بیشترین بهره را از زندگی ببرید، برای اینکه مانند یک اقتصاددان فکر کنید، باید بدانید که چه چیزی را رها می کنید تا چیز دیگری به دست آورید. تمام هزینه فرصت این است:

هزینه فرصت چیزی است که برای به دست آوردن چیزی باید از آن دست بکشید.

چه چیزی می تواند ساده تر باشد؟ اگر چیزی را می خواهید باید چیزی را رها کنید. این ایده کمی ظریف تر از آن چیزی است که در نگاه اول به نظر می رسد. بیایید کمی دقیق تر نگاه کنیم.

میلتون فریدمن می گفت اقتصاد ساده است. تنها چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که تقاضا رو به پایین است و هیچ چیز رایگان نیست. بخش سخت به کار بردن این دو ایده ساده است. وقتی فریدمن گفت هیچ چیز رایگان نیست، منظورش این بود که هر چیزی هزینه ای دارد. ناهار رایگان ضرب المثلی را که فریدمن از عدم وجود آن خوشحال بود استفاده کنید. فرض کنید من شما را به ناهار دعوت کرده‌ام و این بر عهده من است – قول می‌دهم پرداخت کنم و به آن قول وفا می‌کنم. رایگان، درست است؟ این اقتصاددان می گوید نه.

اقتصاددان: هیچ هزینه پولی وجود ندارد. امروز. اما این توقع وجود دارد که لطف کنید و در آینده از من پذیرایی کنید.

شما (معتقد به ناهار رایگان): اما متوجه نمی شوید که من آدم خوبی نیستم. من قصد متقابل ندارم و این قول را با خودم نگه خواهم داشت. ناهار امروز رایگان است.

اقتصاددان: نه. حتی اگر قصد مقابله متقابل را نداشته باشید، احساس گناه در غرغر بودن هزینه دارد.

تو: تو متوجه نیستی که من چقدر خوب نیستم. من وجدان ندارم بنابراین من یک ناهار رایگان دریافت می کنم.

اقتصاددان: افسوس، نه. وقتی داریم غذا می خوریم باید به صحبت های من گوش کنی.

تو: من گوش نمیدم من قصد دارم در مورد تعطیلات آینده رویاپردازی کنم. من قصد دارم وانمود کنم که توجه دارم.

اقتصاددان: هنوز آزاد نیست. هزینه صرف ناهار با من، حتی وقتی پرداخت می‌کنم، حتی زمانی که برنامه‌ای متقابل ندارید و حتی وقتی تمام صحبت‌هایی که شما نادیده می‌گیرید را انجام می‌دهم، لذتی است که از انجام کار دیگری دریافت می‌کنید. از هر چه برای ناهار با من صرف نظر کردی. نه فقط پول نه فقط زمان اما ارزش یا لذتی که از انجام کار دیگری دریافت می کردید.

بنابراین یکی از نکات کلیدی برای تفکر مانند یک اقتصاددان این است که همیشه به یاد داشته باشید که هر چیزی هزینه دارد. این ممکن است یکی از دلایلی باشد که اقتصاددانان دوستان کمتری نسبت به آنها دارند. گاهی اوقات مردم بسیار خوشحال هستند که به این دیدگاه ساده لوحانه مبنی بر رایگان بودن چیزی پایبند هستند. ما ایده یک معامله را دوست داریم. ما نمی خواهیم در مورد هزینه های پنهان یا غیر آشکار بشنویم. فکر کردن به فرصت های از دست رفته، انتخاب هایی که نکردیم، می تواند منجر به پشیمانی شود. انتخاب این کالج به این معنی است که نمی توانید به آن دانشگاه بروید. ازدواج با این شخص یعنی ازدواج نکردن با آن شخص. انتخاب این بیابان (معمولا) به معنای از دست دادن آن یکی است. گاهی اوقات، مردم فقط می خواهند کیک خود را بخورند و آن را نیز بخورند، بدون اینکه به آنها یادآوری شود که یک تکه پای تماشایی را از دست داده اند.

همگی صحیح است. اما اگر می‌خواهید بیشترین بهره را از زندگی ببرید، باید هزینه فرصت، جایگزین‌های از دست رفته را در نظر بگیرید. بهتر است انتخاب های خوب داشته باشید و یاد بگیرید که چگونه با آنها زندگی کنید تا اینکه در جهل سعادتمندانه انتخاب های بدی داشته باشید که منجر به تباهی می شود. در اینجا چند کاربرد از چگونگی درک هزینه های فرصت به شما کمک می کند تا بیشترین بهره را از زندگی ببرید.

هزینه واقعی کالج

هزینه دانشگاه چقدر است؟ بخش آشکار هزینه کالج شهریه است. این اتاق و تخته نیست، زیرا به هر حال آن ها متحمل می شوند. اما هزینه فرصت شامل دستمزدهای از بین رفته از مشاغلی است که اگر به کالج نمی رفتید می توانستید داشته باشید. این یکی از دلایلی است که ما در جوانی بدون هیچ تجربه ای در محل کار به دانشگاه می رویم – دستمزد ما نسبتاً پایین است بنابراین درآمدهای قبلی از رفتن به دانشگاه کمتر است.

بازگشت سرمایه های شما

اقتصاددانان چیزی در مورد بازار سهام می دانند. اگر به من بگویید سابقه سرمایه گذاری عالی دارید، می خواهم بدانم: در مقایسه با چه چیزی. به نظر می رسد یک مدیر صندوق سرمایه گذاری مشترک که در سال گذشته 12 درصد برای سرمایه گذاران خود درآمد کسب کرده بود، یک سال تبلیغاتی داشته است. اما صندوق های سرمایه گذاری مشترک با شاخص S&P 500 بیش از 15 درصد درآمد داشتند. اگر هر دو صندوق دارای سطح ریسک مشابهی بودند، آن مدیر صندوق سرمایه گذاری مشترک بازدهی منفی 3 درصدی داشت. به طور مشابه، نگه داشتن دارایی های خود به صورت نقدی به معنای چشم پوشی از فرصت سرمایه گذاری در آنها است. هزینه فرصت پول نقد، بازدهی است که می توانید با سرمایه گذاری آن به دست آورید.

مالکیت خانه و بهبود خانه

مشاوران املاک دوست دارند به شما بگویند که یک خانه یک سرمایه گذاری عالی است. خانه شما قدردانی می کند و می توانید در آن زندگی کنید. گاهی اوقات هر دو گزاره درست هستند. اما قدردانی از خانه برای تبدیل آن به یک سرمایه گذاری خوب کافی نیست (یا دلیلی برای خرید یک خانه به خصوص بزرگ با این استدلال که اگر قرار است سرمایه گذاری افزایش یابد، بهتر است سهام بیشتری داشته باشید). صاحبان خانه دوست دارند ببینند که خانه خود را به قیمتی بالاتر از مبلغی که برای آن پرداخت کرده اند فروخته اند. هنگام اندازه‌گیری بازده، به ندرت هزینه‌های مستقیم پولی – تعمیرات، مالیات، و حق‌الزحمه و کمیسیون وکلا، آژانس‌های املاک و مستغلات و آژانس‌های دولتی را کم می‌کنند. اما من هرگز بوستون یا واشنگتن یا لس آنجلس مغرور را نشناختم

به طور مشابه، مشاوران املاک (و پیمانکاران) دوست دارند به شما بگویند که بازسازی آشپزخانه شما ایده خوبی است زیرا وقتی خانه خود را بفروشید، پول را به شکل قیمت بالاتر پس خواهید گرفت. بنابراین آشپزخانه رایگان است! و در این میان، می توانید از لذت های آشپزخانه لذت ببرید. این منطق تا زمانی خوب است که از آشپزخانه به اندازه کافی لذت ببرید تا هزینه فرصت بستن پول خود را در کابینت و گرانیت جبران کنید و از بازگشتی که می توانستید با انجام کار دیگری با پول به دست آورید صرف نظر کنید.

یکی از جنبه های مالکیت خانه و هزینه فرصت بسیار دشوار است. فرض کنید خانه شما قدردانی می کند. می توانید آن را بفروشید و به خانه ای کوچکتر یا خانه ای در محله ای دیگر نقل مکان کنید. اما تو تصمیم گرفتی که بمانی قدردانی از خانه شما به این معنی است که زندگی در آن گرانتر شده است. اما این افزایش هزینه، به‌عنوان یک هزینه فرصت به جای هزینه‌ای که از جیب شما خارج می‌شود، به این معنا نیست که وضعیت شما بدتر است. در واقع، این نشانه آن است که شما در وضعیت بهتری هستید – دارایی که دارید قدردانی کرده اید و حداقل تا زمانی که قدردانی در جای خود باقی بماند، ثروت شما بالاتر است. هزینه فرصت با آنچه ما در عامیانه به عنوان هزینه در نظر می گیریم متفاوت است، که معمولاً به معنای پرداخت پولی است. هزینه فرصت، تصمیم گیری منطقی را هدایت می کند. اما افزایش هزینه ها لزوماً به این معنا نیست که وضعیت شما بدتر از قبل است.

هزینه های غرق شده غرق شده اند، هزینه های تاریخی تاریخ است

هزینه فرصت یک مفهوم آینده نگر است. اگر ماشین من خراب شود و آن را تعمیر کنم و دوباره خراب شود، تصمیم برای تعمیر بار دوم مستقل از هزینه های تعمیر اول است. غیرمنطقی است که فکر کنم باید آن را تعمیر کنم زیرا قبلاً پول زیادی در ماشین ریخته ام – اگر آن را تعمیر نکنم، تمام پولی را که قبلاً سرمایه گذاری کرده ام از دست خواهم داد. من قبلاً پول اولین تعمیر را از دست داده ام. حالا فقط باید بپرسم که آیا مجموعه دوم تعمیرات ارزشش را دارد یا خیر؟

یک تغییر در استدلال “هزینه غرق شده” بی ربط بودن هزینه های تاریخی است. چیزی که فروشنده بیست سال پیش برای یک خانه پرداخت کرد، تأثیر کمی بر قیمت بازار امروز دارد. شکایت از اینکه فروشنده قیمت گزافی را در مقایسه با آنچه که فروشنده در ابتدا پرداخت کرده است، دریافت می‌کند، فقط این موضوع را تضمین می‌کند که در یافتن شخصی برای فروش خانه‌ای که مطابق با استانداردهای شما با قیمت منصفانه باشد، مشکل خواهید داشت. از طرف دیگر، توضیح دادن به یک خریدار احتمالی در بازار مسکن که سقوط کرده است، که قیمت شما بالا است، زیرا شما یک بار هزینه زیادی برای آن پرداخت کرده اید و عادلانه است که پول خود را به علاوه بازدهی منصفانه پس بگیرید، بعید است که یک استراتژی موفق برای فروش خانه شما باشد. قیمت های بازار تاریخ را نادیده می گیرند.

هزینه های جایگزینی بیشتر از هزینه های تاریخی مرتبط هستند. اگر دوستی یک ون گوگ را به عنوان هدیه عروسی به شما بدهد و چند سال بعد، یک مهمان مست، بعد از از دست دادن تعادل، چاقوی حکاکی را در آن فرو کند، مهمان شما به شما نخواهد گفت که آن را کنار بگذارید، زیرا در نهایت، اینطور بود. یک هدیه، شما چیزی برای آن پرداخت نکردید.

خودکفایی در مقابل تکیه بر دیگران

شاید مهم ترین کاربرد هزینه فرصت تصمیم گیری برای انجام کارها برای خود در مقابل استخدام کسی باشد. انجام آن توسط خودتان اغلب ارزان تر است و می تواند سرگرم کننده باشد. اما هزینه انجام آن توسط خودتان ارزش کارهای دیگری است که می توانستید با وقت خود انجام دهید. این موارد دیگر ممکن است شامل کار پاره وقت یا انجام مشاوره باشد، که به این معنی است که از پول چشم پوشی می کنید. بنابراین انجام آن توسط خودتان می تواند از نظر پولی پرهزینه باشد. اما هزینه های غیر پولی می تواند هزینه های پولی را کم کند. زمانی که صرف رنگ آمیزی خانه خود می کنید، زمانی است که نمی توانید برای فرزندانتان مطالعه کنید یا با همسرتان باشید یا در سوپ آشپزی محلی داوطلب شوید.

در نهایت، هر چیزی که نزدیک به خودکفایی واقعی باشد، راهی به سوی فقر است. یک مشتاق این کار ممکن است روغنش را خودش عوض کند، خودش نان بپزد و یک قفسه کتاب در کارگاه زیرزمینش بسازد. اما او فولاد خودش را نمی سازد و ماشین خودش را مد نمی کند. او خودش گندم نمی کارد یا آرد خودش را آسیاب نمی کند. او یک درخت را قطع نمی کند و چوب آن قفسه کتاب را نمی چیند. و حتی اگر این کار را کرد، اره را می خرد. او آن را برای خودش نمی سازد.

با تخصص در مجموعه بسیار کوچکی از مهارت‌ها، فروش آن مهارت‌ها در بازار و تکیه بر مهارت‌های سایر افراد متخصص، بسیاری از آنچه را که تخصص می‌نامیم ایجاد می‌کنیم. ما تخصص داریم زیرا هزینه های خودکفایی بسیار زیاد است.

از بین تمام محدودیت هایی که با آن روبرو هستیم، محدودیت 24 ساعت در روز و یک عمر محدود محدودیت هایی هستند که نمی توانیم از آنها فرار کنیم. بهترین استفاده از زندگی به معنای استفاده عاقلانه از آن زمان گرانبها است. استفاده عاقلانه از این زمان به معنای استفاده و درک هزینه فرصت است.