زمینه

واقعیت تغییر اقلیم در میان کشورهای خاورمیانه و به ویژه ایران شدید است. در میان کشورهای خاورمیانه، ایران در دهه‌های آینده با افزایش 2.6 درجه سانتی‌گراد میانگین دما و کاهش 35 درصدی بارندگی مواجه خواهد شد. برعکس، ایران با انتشار مجموع گازهای گلخانه ای (GHG) نزدیک به 616741 میلیون تن CO2 _اولین کشور مسئول تغییرات اقلیمی در خاورمیانه و هفتمین کشور در جهان است. سهم سطح بالای ایران در انتشار گازهای گلخانه ای به تولید قابل توجه نفت، گاز و شهرنشینی سریع بستگی دارد. پژوهش حاضر با هدف ارائه مروری بر حقایق و آمار تغییرات اقلیمی در ایران انجام شد.

نتایج

در این دست نوشته، حقایق شواهدی در مورد تغییرات اقلیمی در مقیاس جهانی، منطقه ای و ملی بررسی شده است. برای این منظور، افزایش سالانه اصلی دما و انتشار گازهای گلخانه ای در نظر گرفته شد. علاوه بر این، تغییرات ویژگی‌های هواشناسی مانند دمای سطح، بارش کل و تابش موج بلند رو به بالا (ULR) در ایران بررسی شد که نشان‌دهنده کاهش غیرعادی در رویدادهای بارش و افزایش غیرعادی در ULR و ویژگی‌های دما است که تأثیرات گرمایش جهانی/تغییر اقلیم را تأیید می‌کند. پس از آن، موافقت نامه های قانونی در مورد تغییرات آب و هوا در مورد پذیرش و کنوانسیون های بین المللی از ریو 1992 تا 2016 نیویورک بررسی شد.

نتیجه گیری

نتایج نشان داد که تحقیقات و توسعه بیشتر باید روش‌های جدیدی برای کشف کاربردهای انرژی تجدیدپذیر و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به منظور غلبه بر خطر افزایش اثرات تغییرات آب و هوایی در نظر گرفته شود. امور فناوری و شرکت کنندگان بین المللی باید از این هدف حمایت کنند.

بر اساس گزارش ترکیبی (SYR) تغییر اقلیم در سال 2014 با عنوان آخرین بخش از پنجمین گزارش ارزیابی (AR5) هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی (IPCC)، داده های گرمایش در مشاهدات آب و هوایی صریح است و گاهی اوقات بی سابقه است. دهه ها تا هزاره ها رویداد گرم شدن در جو و دمای اقیانوس ها همراه با کاهش پوشش برف و یخ و افزایش سطح دریا مشاهده شده است (IPCC 2014 ). بر اساس شاخص تجزیه و تحلیل مجدد دمای جهانی زمین-اقیانوس که توسط سازمان ملی هوانوردی و فضایی (ناسا) تهیه شده است، دمای ترکیبی زمین و پوست اقیانوس نشان دهنده گرم شدن تقریباً 1.35 درجه سانتی گراد بین سال های 1880 تا 2018 است (شکل  1 ).). این شکل روند افزایشی دمای سطح جهانی را نشان می دهد. بر اساس رکوردهای 138 ساله، گرم ترین سال ها از سال 2000 تاکنون رخ داده است .

میانگین دمای جهانی زمین-اقیانوس در سال های 1880-2018، پس از ناسا ( 2019 )

تصویر در اندازه کامل

بر اساس AR5 IPCC، از سال 1950 حداکثر دمای سرد کاهش یافته است و هر دو دمای شدید گرما، رویدادهای بارش سنگین افزایش یافته است (IPCC 2014 ). این گزارش نقش محرکه اثرات انسان زایی را بر افزایش غلظت دی اکسید کربن (CO ₂ )، متان (CH ₄ ) و اکسید نیتروژن (N ₂ O ) نشان می دهد. انتشار تجمعی CO ₂ به عنوان 2040 ± 310 گیگا تن CO ₂ در طول 1750-2011 برآورد شده است (IPCC 2014 ). علاوه بر این، سری زمانی مرکز تجزیه و تحلیل اطلاعات دی اکسید کربن (CDIAC) در سال 2014، انتشار جهانی کربن تقریباً 9.795 گیگا متریک تن کربن برآورد شده است (CDIAC 2014 ).

سیستم آب و هوایی زمین دارای شش سلول هدلی است که مسئول نوارهای آب و هوای مرطوب و خشک متناوب هستند. این الگوی گرمایش ناهموار، همرفت یا گردش حرارتی اقیانوس ها و جو را به حرکت در می آورد. بر این اساس، مناطق گرم نیمه خشک و خشک در زیر هوای خشک و غرق شده در عرض های جغرافیایی متوسط ​​(~ 15 درجه تا 30 درجه شمالی و جنوبی) مانند منطقه خاورمیانه قرار دارند. بر اساس سناریوهای مسیرهای غلظت معرف (RCP) RCP4.5، RCP6.0 و RCP8، نسبت به سال‌های 1850-1900، دمای سطح جهانی برای پایان قرن بیست و یکم (2081-2100) بیش از 1.5 درجه سانتی‌گراد پیش‌بینی می‌شود. 5. بر این اساس، میانگین بارش برای مناطق نیمه گرمسیری خشک در کشورهای عرض جغرافیایی میانی کاهش خواهد یافت. پس از آن، مدل‌سازی و شبیه‌سازی آب و هوا تغییرات سطح بالا و فراوانی افراط‌های اقلیمی را در این مناطق نشان می‌دهد (IPCC2007 ).

شواهد گسترده‌ای وجود دارد که در آب و هوای گرم‌تر سیستم زمین، مناطق خشک نیمه گرمسیری به مناطقی منتقل شده‌اند که قبلاً آب و هوای معتدل داشتند (Previdi و Liepert 2007 ؛ Lucas et al. 2014 ). با این وجود، تغییرات در آب و هوای جهانی قبلاً مورد مطالعه قرار گرفته است (به عنوان مثال، استفنز و الیس 2008 ؛ ترنبرث 2011 )، و نشان می دهد که میانگین های جهانی پیچیدگی ها و تفاوت های منطقه ای را پوشش می دهند. تغییرات منطقه ای متفاوت در فراوانی رویدادهای شدید آب و هوایی در پاسخ به تغییر اقلیم در برخی از مطالعات قبلی ذکر شده است (لوکاس و همکاران 2014 ).

بنابراین، پژوهش حاضر تلاش می‌کند تا تغییرات اقلیمی را در مقیاس منطقه‌ای در ایران مرور کند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی حقایق و آمار تغییرات اقلیمی در ایران به منظور آشکار ساختن نقش جهانی برنامه‌ها و بررسی‌های اقلیمی بر استراتژی‌های ملی کاهش و سازگاری انجام شده است. برای این منظور، مقاله حاضر سعی دارد مروری بر حقایق و آمار تغییرات اقلیمی در ایران داشته باشد. بررسی حقایق تغییر اقلیم در مناطق خشکی مانند ایران، که در آن شرایط خشک ممکن است تحت گرمایش جهانی افزایش یابد، ضروری است (کاراندیش و همکاران 2017 ). مدنی ( 2014) بحران های آبی ایران از جمله کاهش سطح آب های زیرزمینی، خشک شدن دریاچه ها، تامین آب و حوادث شدید را برجسته می کند. با توجه به اینکه نزدیک به 85 درصد از کشور در اقلیم های نیمه خشک و خشک قرار دارد، این کشور هم با خشکسالی های طولانی مدت و هم با سیل مواجه است. در دو دهه گذشته سیل 11 میلیون نفر را در ایران تحت تأثیر قرار داده و بیش از 2600 تلفات جانی به جا گذاشته است (مدنی 1393 ).

ایران با مساحت 1.648 میلیون کیلومتر مربع، بین 45 تا 63 درجه شرقی و 25 تا 40 درجه شمالی در خاورمیانه قرار دارد (شکل  2 ). اقلیم عمومی ایران نمایانگر یک ویژگی خشک و نیمه خشک در موقعیت عرض جغرافیایی میانی است. به جز بخش‌های غربی و نواحی ساحلی شمالی، اقلیم ایران عمدتاً خشک و نیمه‌خشک است (سودودی و همکاران 2010 ؛ فلاح و همکاران 2017 ) و میزان بارندگی عمدتاً به عرض جغرافیایی و ارتفاع توپوگرافی بستگی دارد (رزمی و همکاران 2017 ) . . بیشتر بارندگی در ایران تحت تأثیر مرکز فشار نوسان غرب مدیترانه بوده است (قاسمی و خلیلی 2008 ).). البته تأثیرات قابل توجهی از نوسان جنوبی ال نینو بر سایر پارامترهای هواشناسی مانند دمای هوا در ایران نیز توسط ناظم السادات و قاسمی ( 2004 )، سبزی پرور و همکاران گزارش شده است. ( 1389 ) و چوبری و همکاران. ( 2017 ).

موقعیت جغرافیایی ایران در خاورمیانه

تصویر در اندازه کامل

برخی از گزارش های رسمی جهانی و ملی، به عنوان مثال، IPCC ( 2007 ، 2012 ، 2014 ) و دفتر ملی تغییر اقلیم ایران (NCCOI 2010 ، 2014 ) برای جمع آوری داده های مورد نیاز استفاده شد. علاوه بر این، چندین وب سایت برای دسترسی به داده های آب و هوایی سنجش از راه دور در نظر گرفته شد، به عنوان مثال، ناسا ( 2019 ) و CDIAC ( 2014 ). برای افشای حقایق اقلیمی ایران، مرور ادبیات گسترده ای انجام شد.

مجموعه‌ای از سری‌های زمانی مکانی-زمانی از دو منبع داده در وب استخراج شد تا به داده‌ها دسترسی پیدا کند، تجسم و تحلیل شود تا شواهد دلگرم‌کننده بیشتری در مورد تغییر متغیرهای اقلیمی ایران ارائه شود. برای این منظور، سه متغیر عمده اقلیمی شامل دمای هوای سطحی، شار تابش موج بلند رو به بالا (ULR) و بارش کل سطح به صورت مکانی برای ایران (40-25 درجه شمالی و 45-63 درجه شرقی) در مقیاس ماهانه در نظر گرفته شد. در یک دوره طولانی 1978-2018. متغیرها از زیرساخت تجسم و تحلیل آنلاین تعاملی جغرافیایی (GIOVANNI 2019 ) از طریق http://www.giovanni.sci.gsfc.nasa.gov/giovanni استخراج شدند.. GIOVANNI ver. 4 یک منبع داده آنلاین است که در اداره ملی هوانوردی و فضایی، مرکز خدمات اطلاعات و اطلاعات علوم زمین گودارد (NASA_GESDISC) توسعه یافته و نگهداری می شود.

علاوه بر این، متغیرهای ذکر شده در بالا با پنجره های زمانی یکسان به صورت مکانی برای کلانشهر تهران (35 درجه شمالی و 51 درجه شرقی) به عنوان پایتخت ایران از مجموعه داده های مرکز تحقیقات داده آسیا و اقیانوسیه (APDRC 2019 ) از طریق http://apdrc استخراج شدند. soest.hawaii.edu/las/getUI.do . APDRC یک سرور داده مبتنی بر وب بسیار قابل تنظیم است که توسط اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) طراحی شده است تا دسترسی انعطاف پذیری به داده های علمی سنجش از راه دور و ارجاع جغرافیایی فراهم کند.

تابش موج بلند رو به بالا یکی از اجزای حیاتی بودجه انرژی سطح زمین را فراهم می کند که یک عامل اساسی در تعیین میدان های دما و جزایر حرارتی در سطح سطح زمین است. علاوه بر تابش موج بلند رو به بالا، دمای هوای سطحی به عنوان یک پارامتر آب و هوای معمولی اندازه‌گیری می‌شود که میزان گرم یا سرد بودن هوا را توصیف می‌کند و انرژی حرکت گازهای سازنده هوا را توصیف می‌کند. ماموریت اندازه‌گیری بارش، یک شبکه بین‌المللی از ماهواره‌ها است که تمامی مشاهدات باران و برف را برای بهبود اطلاعات دقیق و به‌موقع چرخه آب و انرژی زمین ارائه می‌کند (Sarvari 2019 ).

برای تحلیل سری‌های زمانی، داده‌های پردازش شده از داده‌های جمع‌آوری‌شده مبتنی بر وب با استفاده از نرم‌افزار Microsoft Excel و SPSS جمع‌آوری شد. دامنه متغیرها برآورد و سپس بر اساس اعتبارسنجی دسترسی، دوره‌های مطالعه و دقت آمار انتخاب شد. در مرحله آخر، یک نگرش آماری برای برآورد ناهنجاری سری های زمانی در نظر گرفته شد. اصطلاح ناهنجاری به عنوان دلالت بر انحراف مقدار میانگین جو از یک میدان مرجع در یک دوره زمانی تعریف شد (Ouzounov et al. 2007 ). حدود بین انحراف استاندارد از میانگین بلندمدت (± سیگما) با فواصل اطمینان 85٪ تعریف شده است. تغییرات و اغتشاشات خارج از محدوده بین حد بالایی و پایینی فاصله اطمینان، از نظر آماری ناهنجاری های معنی دار در نظر گرفته می شوند (طبری و همکاران 2014 ).).

تغییرات آب و هوایی کنونی و گرم شدن هوا در ایران

IPCC افزایش دما در خاورمیانه را تا 2 درجه سانتیگراد در 15 تا 20 سال آینده و بیش از 4 درجه سانتیگراد تا پایان قرن تخمین می زند. این واقعیت با کاهش 20 درصدی بارندگی همراه است (IPCC 2007 ؛ Elasha 2010 ). از این رو، کشورهای خاورمیانه در برابر اثرات تغییرات آب و هوایی بسیار آسیب پذیر هستند. در میان کشورهای خاورمیانه، ایران در دهه‌های آینده با افزایش 2.6 درجه سانتی‌گراد میانگین دما و کاهش 35 درصدی بارندگی مواجه خواهد شد (NCCOI 2014 ). از این رو، واقعیت تغییر اقلیم ایران شدیدتر از منطقه خاورمیانه است.

چندین محقق گزارش کرده اند که امواج گرما (30 درصد) تا پایان قرن برای ایران و غرب آسیا افزایش خواهد یافت (ژانگ و همکاران 2005 ؛ رحیم زاده و همکاران 2009 ؛ IPCC 2012 ). بنابراین گزارش‌های زیادی شاهد کاهش مداوم بارندگی سالانه (30 درصد) هستند (نظری‌پور و دانشور 1393 ). روند مکانی و زمانی بارش به طور گسترده در ایران توسط محققان متعددی مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی ادبیات نشان داد که دو رشته کوه مرتفع زاگرس و البرز به ترتیب در غرب و شمال به طور چشمگیری بر الگوهای زمانی و مکانی بارندگی و دما تأثیر می‌گذارند (دین پاشو و همکاران، 1383 ؛ مدرس و سرحدی ، 1388 ؛ طبری و طلایی، 1390 ).; رازعی و همکاران 2012 ; سلطانی و همکاران 2012 ; سامی و همکاران 2012 ; دین پاشو و همکاران 2014 ; درند و منصوری دانشور 1393 ; دارند و همکاران 2015 ; زارنستانک و همکاران 2015 ; قلهری و همکاران 2016 ; روشنگر و همکاران 2018 ).

به عنوان مثال، تجزیه و تحلیل روند بارندگی ایران با استفاده از آزمون من-کندال نشان دهنده روند کاهشی بارش سالانه و فصلی در ایستگاه‌هایی است که بیشتر در شمال غرب ایران رخ می‌دهند (مدرس و سرحدی 2009 ). تحقیقات مشابه با استفاده از آزمون من-کندال روند منفی معنی‌داری را در سری‌های بارش سالانه در ایران به‌ویژه در سری زمستانی نشان داد (طبری و طلایی 1390 ). پژوهشی دیگر توزیع نسبتاً منظمی از بارش در سراسر سال را در شمال ایران نشان داد، اما غلظت شدید بارش در چند ماه از سال برای کشور جنوبی مشاهده شد (رضیعی و همکاران 2012 ).). در شمال ایران که دارای آب و هوای معتدل متاثر از رشته کوه های البرز و دریای خزر است، کاهش محسوسی در سری بارش ها نشان داده شده است (Somee et al. 2012 ).

منطقه‌بندی رژیم‌های بارشی در ایران با استفاده از تحلیل مؤلفه‌های اصلی و تحلیل خوشه‌بندی سلسله مراتبی نشان داد که رژیم اصلی بارش در فصل زمستان است. در برخی از مناطق جنوب و جنوب شرق ایران بیش از نیمی از کل بارش ها در فصل زمستان رخ می دهد. با دور شدن از مناطق مذکور به سمت شمال و سواحل دریای خزر، سهم بارش های پاییزی به کل یک بیشتر از بارش های زمستانی می شود. رژیم بارشی نواحی شمال غربی ایران در فصل بهار طبقه بندی می شود. سهم بارش تابستان در کل بارش در بخش های جنوبی دریای خزر و نواحی جنوب شرقی قابل توجه است (درند و منصوری 1393 ).). تحلیل روند مکانی و زمانی افراطی دما در ایران نشان داد که حدود 66 درصد کشور در فراوانی روزها و شب های گرم روند مثبت و معنی داری دارند، در حالی که حدود 9/40 درصد و 5/68 درصد کاهش معنی داری در فراوانی روزها و شب های سرد ​​دارند. ، به ترتیب.

علاوه بر این، روند افزایشی قابل توجهی (~ 30 درصد) در مناطق مرکزی و جنوبی ایران که شامل کویر بزرگ و کویر لوت خارج از نواحی کوهستانی است، آشکار شد (دارند و همکاران 2015 ). بنابراین، سایر محققین بر اساس تمامی مدل‌های تحت سناریوهای پیش‌بینی روند کاهشی معنی‌دار پوشش برف ایران را نشان دادند (زارنستانک و همکاران 2015 ). نتایج تحلیل موران محلی و تجزیه و تحلیل نقاط داغ نشان داد که بارش در سواحل دریای خزر، بخش‌های غربی و جنوب غربی ایران دارای همبستگی مکانی مثبت است، در حالی که تغییرات بارش در مرکز ایران و در امتداد سواحل جنوبی کشور نشان داد. خود همبستگی فضایی منفی (قلهری و همکاران 2016). بررسی اثرات شاخص‌های اقلیمی اتصال از راه دور بر بارش ماهانه در ایران نشان داد که تمامی ویژگی‌های اقلیمی به جز شاخص NAO بر بارش ایران طی سال‌های 1960 تا 2010 تأثیر داشته است (روشنگر و همکاران 2018 ).

می توان توجه داشت که بیشترین مطالعات ذکر شده، ایستگاه های اقلیمی و سینوپتیکی در سراسر کشور را بر اساس دوره های مختلف در نظر گرفته است. در یک دوره بلندمدت، توزیع مکانی برای بارندگی سالانه روند نزولی را در شمال غرب و جنوب شرق ایران نشان داد (رضیعی و همکاران 2014 ). محققان ناهنجاری های قابل توجهی را در شدت بارش در مناطق شمال غربی و جنوب شرقی ایران در امتداد رشته کوه های زاگرس نشان داده اند (Tabari et al. 2014 ). تحت تأثیر تغییرات اقلیمی، تمامی مشخصات هواشناسی ایران تغییر کرده است. به عنوان مثال، نقش گسترش پرفشار سیبری در اقلیم ایران به لحاظ مکانی و زمانی از نوسان دما به کنترل خشکسالی تغییر کرده است (قانقرمه و همکاران 2015 ).). از این رو، یکی از واقعیت های تغییر اقلیم در ایران، روند افزایشی شدت خشکسالی همراه با روند کاهشی بارندگی و شدت سیل است (مدرس و همکاران 2016 ). با این حال، تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین بر بارش و رویدادهای شدید مانند سیل و خشکسالی در ایران تأثیر می گذارد (اسلامیان و همکاران 2011 ). طی 40 سال گذشته، میانگین کاهش میزان بارندگی در منطقه مورد مطالعه 2.56 میلی متر در سال بوده است (زهرابی و همکاران 2014 ). علاوه بر این، تغییر اقلیم می تواند بر منابع آب، کشاورزی، محیط زیست، بهداشت عمومی، صنعت و اقتصاد تأثیر بگذارد (صمدی و همکاران 2009 ؛ گوهری و همکاران 2013 ).

تحلیل آماری تغییر اقلیم در ایران

در تحقیق حاضر، تغییرات زمانی سه متغیر عمده اقلیمی طی سال‌های 1988-2018 بر روی ایران برای دوره‌های زمستان (DJF) و تابستان (JJA) به منظور تعریف ناهنجاری‌های آماری معنی‌دار ترسیم شد (شکل  3 ).). این رقم نشان داد که متغیر میانگین دمای هوای سطحی به ترتیب در حداقل و حداکثر رکوردهای فصل زمستان و تابستان افزایش چشمگیری داشته است. افزایش غیرعادی با لغزش زیاد روند افزایشی برای دوره تابستان (JJA) به ویژه در دهه اخیر (2008-2018) مشاهده شد. در مقابل، متغیر میانگین کل بارش سطحی به ترتیب در حداقل و حداکثر رکورد تابستان و زمستان به طور چشمگیری کاهش یافت. کاهش غیرعادی با لغزش زیاد روند کاهشی برای دوره زمستان (DJF) مشاهده شد. این کاهش ها برای طبیعت و جامعه کشور بسیار حیاتی است زیرا بیشتر بارش ها در مناطق نیمه خشک خاورمیانه مانند ایران مربوط به فصل زمستان است. از این رو، متغیر میانگین تابش موج بلند رو به بالا (ULR) هم در دوره زمستان و هم در تابستان به طور چشمگیری افزایش یافته است که نشان دهنده افزایش گرمای بالای جو به ویژه در دوره زمستان به ویژه در دهه اخیر (2008-2018) است. شواهد گرمایش ULR در سطوح بالای هوا می تواند کاهش ظرفیت بارش در دوره های زمستانی را توضیح دهد.

تغییرات زمانی متغیرهای اقلیمی در ایران برای دوره‌های زمستان (DJF) و تابستان (JJA) برای تعریف ناهنجاری‌های آماری معنی‌دار

تصویر در اندازه کامل

برای ارائه شواهد دقیق از تغییرات اقلیمی در مقیاس محلی، تغییرات زمانی سه متغیر عمده آب و هوایی طی سال‌های 1988-2018 بر روی تهران به عنوان پایتخت ایران برای دوره‌های زمستان (DJF) و تابستان (JJA) ترسیم شد (شکل  4 ) . . کلان شهر تهران با مساحت 800 کیلومتر ^مربع و جمعیت کل 8286198 نفر (SCI 2016 )، دارای اقلیم شناسی نیمه خشک به طور متوسط ​​با میانگین دمای سالانه 17 درجه سانتی گراد و بارندگی سالانه 230 میلی متر در سال های 1950-2000 است. 2005). در تهران، متغیر میانگین دمای هوای سطحی و ULR در هر دو فصل زمستان و تابستان مشابه کل ایران افزایش یافت. بالاترین مقادیر دما و ULR ممکن است به بالاترین سطح انتشار گازهای گلخانه ای مانند NO2 در ایران و کل خاورمیانه بستگی داشته باشد (منصوری دانشور و حسین آبادی 2017 ). فانی و همکاران ( 1392 ) نشان داده اند که تغییرات اقلیمی و تأثیر آن مانند روند افزایشی دما با تغییراتی در رشد جمعیت شهری تهران همراه است.

تغییرات زمانی متغیرهای اقلیمی در تهران برای دوره های زمستان (DJF) و تابستان (JJA) برای تعریف ناهنجاری های آماری معنی دار

تصویر در اندازه کامل

آب و هوای آینده تحت انتشار گازهای گلخانه ای در ایران

رشد انتشار CO ₂ در خاورمیانه سومین رشد بزرگ در جهان طی سال های 1990 تا 2004 است (Elasha 2010 ). بر اساس پایش جهانی CO ₂ (CDIAC 2014 )، سه کشور خاورمیانه جزو پنج کشور بالاترین میزان انتشار CO ₂ در قطر (11.03 تن کربن سرانه)، کویت (7.43) و بحرین (6.46) هستند. . بنابراین سه کشور ایران (168.25 میلیون تن کربن)، عربستان سعودی (147.65) و ترکیه (88.21) بیش از 65 درصد مسئول انتشار CO ₂ از سوخت فسیلی در منطقه هستند. ایران با مجموع انتشار CO ₂ نزدیک به 168,251 در هزار تن کربن (616,741 میلیون تن CO _{2 )}) هفتمین در جهان است (شکل  5 ). با این حال، ایران دارای سرانه ملی انتشار CO ₂ برابر با 2.18 در رتبه 47 جهان است. دفتر ملی تغییر اقلیم ایران فهرستی از انتشار گازهای گلخانه ای را در دو بازه زمانی 2000 و 2010 منتشر کرده است (NCCOI 2010 , 2014 ). خلاصه موجودی مستقیم و غیرمستقیم GHG در ایران برای سال های 2000 و 2010 به ترتیب در جداول  1 و 2 نشان داده شده است. مجموع انتشار CO ₂ از بخش های مختلف به ترتیب حدود 375186 و 677330 گیگا تن در سال 2000 و 2010 است. کل CO ₂انتشار معادل در سال 2000 و 2010 به ترتیب حدود 491051 و 1092650 گیگا تن برآورد شده است. طبق جداول، مجموع انتشار معادل CO ₂ 23 درصد در سال افزایش یافته است.

رتبه بندی کشورهای جهان در انتشار کل CO ₂ (در یک میلیون تن CO ₂ ) در سال 2013، پس از CDIAC ( 2014 ) نقش داشته است.

تصویر در اندازه کامل

تغییرات کل انتشار معادل CO ₂ برای هر بخش بین سال های 2000 و 2010 در شکل  6 ارائه شده است . این رقم نشان می دهد که منابع اصلی انتشار در ایران مربوط به بخش انرژی و پسماند است. بخش انرژی تنها به 86 تا 90 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند. منابع مرتبط با شهرها از بخش انرژی ایران در حدود 50 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه ای نقش دارند. تحقیقات اخیر در مورد تغییرات مرتبط با شهرها در نقاط داغ دی اکسید نیتروژن نشان داد که مقادیر بالای غلظت NO ₂ (بیش از 50 xle ¹⁴ /cm ² ) از نظر فضایی در مناطق بزرگ شهری خاورمیانه و ایران (منصوری دانشور و حسین آبادی) مطابقت دارد. 2017). این واقعیت اثرات غیرمستقیم شهرنشینی بر تغییرات آب و هوا را بررسی می کند. در مقابل، مناطق شهری تحت تأثیرات بزرگ تغییرات آب و هوایی مانند جزایر گرما، آلودگی هوا و بلایای ضد بهداشتی قرار دارند. بر اساس مرکز آمار ایران، جمعیت شهری ایران از مجموع 79،927،000 (SCI 2016 ) حدود 59147000 نفر است.

مجموع انتشار معادل CO ₂ به بخش ها (به گیگا تن) در طول سال های 2000 و 2010، پس از NCCOI ( 2014 ) کمک کرد.

تصویر در اندازه کامل

بر این اساس نزدیک به 75 درصد جمعیت ایران در مناطق شهری ساکن شده اند. محققان روندهای مثبت قابل توجهی را برای تغییرات دما در چندین منطقه شهری ایران نشان دادند. به عنوان مثال، محققان نشان دادند که افزایش جمعیت شهری و همچنین شهرنشینی به معنای افزایش تقاضا برای حمل و نقل و اثر گرمایی آن است (Dulal et al. 2011 ). پیشرفت اقتصادی و صنعتی ایران در دهه های اخیر سرعت بیشتری داشته است و فرض سوخت و انتشار گازهای گلخانه ای افزایش یافته است. از این رو، با توجه به افزایش جمعیت و حمل و نقل در ایران، سطح غلظت گازهای گلخانه ای و تغییرات دما در جو شهری در آینده افزایش خواهد یافت.

مقایسه روند اقلیمی گذشته و آینده ایران نشان داد که تحت تأثیر انتشار گازهای گلخانه ای دما افزایش یافته و بارندگی کاهش می یابد (زهرابی و همکاران 2014 ). در این راستا، مدل‌های پیش‌بینی دما نشان می‌دهند که دما ممکن است تا سال 2100 بین 12/1 تا 87/7 درجه سانتی‌گراد افزایش یابد. با این حال، بارش ممکن است با توجه به اکثر مدل ها و سناریوهای آینده کاهش یابد. به طور مشابه، پیش بینی پوشش های برف نشان می دهد که سطح پوشش برف ممکن است در پایان قرن بیست و یکم مطابق با افزایش دما پیش بینی شده کاهش یابد (زارنستانک و همکاران 2015 ).). چنین نتایجی ممکن است منجر به تغییر اقلیم مبتنی بر انسان زایی شود که تأثیرات منفی اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی بر بخش های کشاورزی و صنعت دارد. علاوه بر این، افزایش خطر خشکسالی در آینده امنیت آب و غذا را به ویژه برای افرادی که در شهرهای پرجمعیت زندگی می کنند به دلیل فشار مضاعف بر منابع محدود آب شیرین تهدید خواهد کرد (کاراندیش و موسوی 2018 ).

واقعیت تغییر اقلیم ایران از منطقه خاورمیانه شدیدتر است. اکثر تحقیقات نشان دهنده یک رژیم خشک کن برای آینده علاوه بر رویدادهای بارندگی کمتر است که در فصل گرم بیشتر مشهود است (شمامی و همکاران 2018 ) که نشان دهنده تغییرات ناسازگار با گرمایش جهانی/تغییر آب و هوا است (ابوالوردی و همکاران 2014 ) . . بر اساس گزارش‌های علمی اخیر، فراوانی بارندگی‌های شدید در ایران کاهش می‌یابد (چوبری و نجفی 2018 ) و پس از آن افزایش خطر خشکسالی در دوره‌های آتی امنیت آب و غذا را به‌ویژه برای افرادی که در شهرهای پرجمعیت زندگی می‌کنند تهدید خواهد کرد. ایران (کاراندیش و موسوی 2018). سهم سطح بالای ایران در انتشار گازهای گلخانه ای به تولید قابل توجه سوخت های فسیلی و شهرنشینی سریع بستگی دارد.

بر اساس نتایج پژوهش حاضر، تغییرات زمانی سه متغیر عمده اقلیمی دما، بارش و ULR بیانگر ناهنجاری های مثبت یا منفی برای زمان زمستان (DJF) و تابستان (JJA) در ایران در طول دوره طولانی مدت بوده است. 1988–2018. همین تغییرات از نظر فضایی در منطقه تهران مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غیرعادی دما و ULR علاوه بر کاهش غیرعادی بارندگی به‌ویژه در دهه اخیر (2018-2008). از این رو، حقایق تغییر اقلیم از نظر آماری در زمان های گذشته قابل مشاهده و در دوره های آینده قابل پیش بینی است. به عنوان مثال، بذرکار و همکاران. ( 2015 ) بر اساس سناریوهای SRES IPCC، افزایش دمای ماهانه را در سال‌های آینده برای تهران برآورد کرده‌اند.

پذیرش ها و کنوانسیون های بین المللی در مورد تغییرات آب و هوایی از ریو 1992 تا 2016 نیویورک تدوین شده است. ایران در بیست و یکمین کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) در پاریس 2015 (COP21) شرکت کرد، توافقنامه خود را در 12 دسامبر تصویب کرد. 2015 در پاریس، و معاهده خود را در 22 آوریل 2016 در نیویورک امضا کرد. از این رو، ایران از تلاش‌های بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) و سازگاری با تأثیرات تغییرات آب و هوایی، بر اساس اصل مسئولیت‌های مشترک اما متمایز (CBDR) حمایت کرده است. استراتژی های ملی تغییر اقلیم در ایران باید بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در بخش انرژی متمرکز شود. برای این منظور، سازمان انرژی ایران اپلیکیشن هایی را برای انرژی های تجدیدپذیر مانند پنل های خورشیدی توسعه داده است. در این رابطه، تحقیقات و توسعه بیشتر باید روش‌های جدیدی برای کشف کاربردهای انرژی تجدیدپذیر و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به منظور غلبه بر خطر فزاینده اثرات تغییرات آب و هوا در نظر گرفته شود. امور فناوری و شرکت کنندگان بین المللی باید از این هدف حمایت کنند.

CDIAC:

مرکز تجزیه و تحلیل اطلاعات دی اکسید کربن

CDM:

مکانیسم توسعه پاک

CBDR:

مسئولیت های مشترک اما متمایز

DNA:

مرجع ملی تعیین شده

AR5:

گزارش ارزیابی پنجم

GHG:

گاز گلخانه ای

IPCC:

هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی

RCP:

معرف مسیرهای تمرکز

ناسا:

سازمان ملی هوانوردی و فضایی

NCCOI:

دفتر ملی تغییر اقلیم ایران

NPA:

برنامه اقدام ملی

SYR:

گزارش ترکیبی

COP21:

بیست و یکمین کنفرانس احزاب

UNFCCC:

کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا

همه نویسندگان به طور یکسان در تجزیه و تحلیل و ویرایش مقاله مشارکت داشتند. همه نویسندگان نسخه نهایی را خوانده و تایید کردند.

سپاسگزاریها

ما از بازبینان ناشناس برای پیشنهادهای فنی در مورد تفسیر داده ها تشکر می کنیم.

منافع رقابتی

نویسندگان اعلام می کنند که هیچ منافع رقابتی ندارند.

در دسترس بودن داده ها و مواد