جغرافیای غذا یکی از رشته های جغرافیای انسانی است . بر الگوهای تولید و مصرف مواد غذایی در مقیاس محلی تا جهانی تمرکز دارد. ردیابی این الگوهای پیچیده به جغرافیدانان کمک می کند تا روابط نابرابر بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را در رابطه با نوآوری، تولید، حمل و نقل، خرده فروشی و مصرف مواد غذایی درک کنند. همچنین موضوعی است که به طور فزاینده ای در انظار عمومی مطرح می شود. جنبش برای اتصال مجدد “فضا” و “مکان” در سیستم غذایی در حال رشد است که توسط تحقیقات جغرافیدانان رهبری می شود.

تاریخچه [ ویرایش ]

تغییرات مکانی در شیوه های تولید و مصرف مواد غذایی برای هزاران سال مورد توجه قرار گرفته است. در واقع، افلاطون در مورد ماهیت مخرب کشاورزی با اشاره به فرسایش خاک از دامنه‌های کوه‌های اطراف آتن اظهار داشت: «[در سال‌های گذشته] آتن محصولات بسیار فراوان‌تری داشت. استخوان‌های بدن تلف شده؛ تمام قسمت‌های غنی‌تر و نرم‌تر خاک افتاده و اسکلت زمین باقی مانده است.» جوامعی فراتر از جوامع یونان باستان، تحت فشار برای تغذیه جمعیت در حال گسترش تلاش کرده اند. مردم جزیره ایستر ، مایاهای آمریکای مرکزیو اخیراً ساکنان مونتانا به دلیل چندین عامل مرتبط با زمین و مدیریت منابع ، مشکلات مشابهی را در تولید تجربه کرده اند . این رویدادها به طور گسترده توسط جغرافی دانان و سایر افراد علاقه مند مورد مطالعه قرار گرفته است (مطالعه مواد غذایی به یک رشته محدود نمی شود و از طیف وسیعی از منابع متنوع مورد توجه قرار گرفته است). ^{[ نیازمند منبع ]}

جغرافی دانان مدرن در ابتدا بر روی غذا به عنوان یک فعالیت اقتصادی، به ویژه از نظر جغرافیای کشاورزی تمرکز داشتند. تا همین اواخر بود که جغرافی دانان توجه خود را به غذا به معنای وسیع تری معطوف کردند: «ظهور یک جغرافیای کشاورزی-غذایی که به دنبال بررسی مسائل در طول زنجیره غذایی یا درون سیستم های تأمین غذا است، تا حدی از تقویت آن ناشی می شود. رویکردهای اقتصاد سیاسی در دهه 1980». ^[1]

همپوشانی زمینه های تحصیلی [ ویرایش ]

غذا هم از سوی علوم فیزیکی و هم علوم اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است زیرا پلی بین دنیای طبیعی و اجتماعی است. برخی از اولین داده های عددی در مورد تولید مواد غذایی از منابع بوروکراتیک مرتبط با تمدن های باستانی مصر باستان و امپراتوری روم به دست آمده است. معامله گران در مستندسازی شبکه های غذایی نیز تاثیرگذار بوده اند. بازرگانان و بازرگانان اولیه هندی مکان پست های تجاری مرتبط با گره های تولید غذا را ترسیم کردند. ^{[ نیازمند منبع ]}

تولید مواد غذایی [ ویرایش ]

تولید غذا اولین عنصر غذایی بود که مورد توجه گسترده جغرافیدانان در زمینه جغرافیای فرهنگی ، به ویژه در جغرافیای کشاورزی قرار گرفت. ^{[ نیازمند منبع ]}

در سطح جهانی، تولید مواد غذایی نابرابر است. زیرا دو جزء اصلی در تولید رزق و روزی نقش دارند که به طور نامنظم نیز توزیع می شوند. این مولفه ها ظرفیت محیطی منطقه و ظرفیت انسانی است. ظرفیت زیست‌محیطی توانایی آن برای «انطباق با یک فعالیت خاص یا نرخ یک فعالیت بدون تأثیر غیرقابل قبول» است. ^[2] آب و هوا، انواع خاک و در دسترس بودن آب بر آن تأثیر می گذارد. ظرفیت انسانی، در رابطه با تولید غذا، اندازه جمعیت و میزان مهارت کشاورزی در آن جمعیت است. هنگامی که این دو در سطوح ایده آل قرار می گیرند و با سرمایه مالی شریک می شوند، همانطور که انقلاب سبز به وضوح نشان می دهد، ایجاد زیرساخت های کشاورزی شدید امکان پذیر است. ^{[استناد مورد نیاز ]}

به طور همزمان، توانایی یک کشور برای تولید غذا به شدت تحت تأثیر عوامل متعدد دیگری قرار می گیرد:

آفات در برابر آفت کش ها مقاوم می شوند یا آفت کش ها ممکن است حشرات مفید و ضروری را از بین ببرند. ^[3] نمونه هایی از این اتفاق در سراسر جهان رخ می دهد. تانزانیا در سال 2005 عفونت وحشتناکی از کرم‌های ارتشی را تجربه کرد. در اوج آلودگی، بیش از 1000 لارو در هر متر مربع وجود داشت. در سال 2009، لیبریا با حمله کرم‌های ارتشی آفریقایی که به یک بحران غذایی منطقه‌ای تبدیل شد، وضعیت اضطراری را تجربه کرد . کاترپیلارها از 65 شهر عبور کردند و 20000 نفر مجبور به ترک خانه ها، بازارها و مزارع خود شدند. ^[4]خسارات این چنینی بسته به اندازه و مدت آن می تواند میلیون ها تا میلیاردها هزینه داشته باشد و اثرات شدیدی بر امنیت غذایی داشته باشد. فائو یک تیم بین‌المللی به نام بخش تولید و حفاظت گیاهی ایجاد کرده است که تلاش می‌کند «اعتماد به آفت‌کش‌ها را کاهش دهد» و «نشان دهد که استفاده از آفت‌کش‌ها اغلب می‌تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد بدون اینکه بر عملکرد یا سود کشاورزان تأثیر بگذارد» ^[5] . سایر مناطق آسیب دیده

فرسایش بادی بادی در فینیکس، آریزونا، ایالات متحده آمریکا در 22 اوت 2003.

تنش آبی ، بیابان زایی و فرسایش منجر به از دست دادن زمین های قابل کشت می شود. ^[6] شیوه‌های کشاورزی از بخش عمده آب شیرین زمین – تا 70 درصد – استفاده می‌کنند و پیش‌بینی می‌شود که این اعداد تا سال 2025 بین 50 تا 100 درصد افزایش یابد. ^[7] کشورها مجبور هستند بیش از هر زمان دیگری آب را برای آبیاری زمین خود منحرف کنند. سدهای برق آبی و پروژه های کلان کانال در حال تبدیل شدن به استاندارد جدیدی برای کشورهایی مانند مصر هستند که دیگر نمی توانند به بارندگی یا چرخه های طبیعی سیل وابسته باشند. این کمبود آب همچنین باعث درگیری بین کشورهای همسایه می شود زیرا آنها با سطح فزاینده ای از کمبود آب زندگی می کنند.. پاسخ های سیاستی به این رویدادها می تواند به منظور تقویت رشد اجتماعی-اقتصادی، وضعیت سلامت انسان و پایداری زیست محیطی این مناطق اجرا شود. ترکیب محدودیت‌های فعلی با آب و انتقال از شیوه‌هایی مانند زراعت جنگل‌داری و تغییر کشت، با تضعیف ترکیب خاک و قرار دادن مناطق بزرگ‌تری از زمین در معرض باد مخرب ، زمین را مستعد فرسایش بادی می‌کند. ^[8] فرسایش بادی عمدتاً بر مناطق متروک تأثیر می گذارد، کیفیت هوا را کاهش می دهد، منابع آب را آلوده می کند و حاصلخیزی زمین های مجاور را محدود می کند. ^{[ نیازمند منبع ]}

تغییرات آب و هوایی در حال ایجاد الگوهای آب و هوایی شدیدتر است و تخمین زده می‌شود که شیوه‌های کشاورزی بین 10 تا 12 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای را ایجاد کند. ^[9] گرم شدن نرخ بیابان زایی که قبلا ذکر شد را افزایش می دهد و فعالیت حشرات و مناطق کشاورزی در نزدیکی خط استوا ممکن است از بین برود. با این حال، به دلیل گرم شدن ناهمواری که احتمالاً رخ خواهد داد، انتظار می رود عرض های جغرافیایی بالاتر با سرعت بیشتری نسبت به سایر مناطق کره زمین گرم شوند. ^[10]دانشمندان اکنون این ایده را ارائه می دهند که مناطقی در کانادا و سیبری ممکن است برای کشاورزی در مقیاس صنعتی مناسب شوند و این مناطق می توانند هر زمین کشاورزی را که در خط استوا از بین می رود، محاسبه کنند. برآوردهای محافظه کارانه جابجایی محصولات سنتی (ذرت، غلات، سیب زمینی) به سمت شمال را 50 تا 70 کیلومتر در دهه نشان می دهد. همچنین اعتقاد بر این است که محصولات غیر سنتی (توت، آفتابگردان، خربزه) می توانند در بخش های جنوبی این کشورها ایجاد شوند. ^[11] تغییرات در آب و هوا ممکن است انسان ها را مجبور به سازگاری، اتخاذ شیوه های جدید، و تغییر عادات قدیمی برای ارتقای موفقیت در عصر نامشخص تغییرات آب و هوایی پیش رو کند. ^{[ نیازمند منبع ]}

مصرف مواد غذایی [ ویرایش ]

انتقادات از سیستم غذایی صنعتی در رابطه با ناتوانی آن در ارائه غذای مغذی، زیست محیطی سالم و عادلانه برای جمعیت جهان در تاریخ اخیر افزایش یافته است. سیستم‌هایی که در حال حاضر وجود دارند بر ارائه غذای نسبتاً ارزان به میلیون‌ها نفر تمرکز می‌کنند، اما اغلب از نظر تخریب آب و خاک ، ناامنی غذایی محلی ، رفاه حیوانات ، افزایش چاقی برای زمین هزینه دارند.و مشکلات مرتبط با سلامت و رو به زوال جوامع روستایی. تغییرات در رژیم غذایی و شیوه های مصرف در مقیاس جهانی و منطقه ای با افزایش جمعیت و قحطی های گسترده در دهه 1960 و شورش های غذایی 2007-2008 در 60 کشور مختلف مورد توجه جغرافیدانان و اقتصاددانان قرار گرفت. تا حدی به دلیل این رویدادها، تفاوت در کالری دریافتی غذا و ترکیب یک رژیم غذایی متوسط ​​برای بسیاری از کشورها از دهه 1960 تخمین زده شده و نقشه برداری شده است. ^{[ نیازمند منبع ]}

کانادا، آمریکا و اروپا بیشترین میزان کالری را با میانگین مصرف سرانه حدود 3400 کالری در روز مصرف می کنند. ^[12] دریافت کالری روزانه توصیه شده برای مردان و زنان ساکن در این مناطق به ترتیب 2500 و 2000 است. مطالعاتی که بر روی الگوهای مصرف در این مناطق متمرکز شده‌اند، مقصر افزایش دریافت کالری در مصرف نوشابه و فست فود و کاهش فعالیت بدنی است. ^[13] بسیاری از کشورهای در حال توسعه شروع به پیروی از رهبران در افزایش مصرف کالری به دلیل افزایش در دسترس بودن این اقلام با تأثیر بالا کرده اند. افزایش وزن و مشکلات سلامتی مرتبط با آن مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا، مشکلات قلبی و دیابت به میزان سرسام آوری ثبت شده است. ^[14]

در سطح جهانی، مصرف هنوز به شدت نابرابر است، به طوری که مناطقی مانند جنوب صحرای آفریقا هنوز پایین‌ترین میزان کالری دریافتی سرانه را دارند که اغلب کمتر از سطوح توصیه شده است. بسیاری از این به دلیل عدم دسترسی به غذاهای خاص است، که عامل اصلی این است که چرا بسیاری از جمعیت دچار سوء تغذیه در این منطقه قرار دارند. در جهان امروز، بیش از 800 میلیون نفر دچار سوء تغذیه هستند. ^[15] جمهوری دموکراتیک کنگو با 1800 کالری روزانه کمترین میانگین را دارد. با این حال، میانگین ها محدوده نابرابری بین بهترین و بدترین افراد تغذیه شده در یک منطقه را نشان نمی دهد. ^[16]در حال حاضر اقداماتی برای کاهش نابرابری کالری در حال انجام است. در بخش‌هایی از آفریقای جنوبی، به دلیل مطالعه‌ای که از سال 1991 تا 2002 انجام شد، دولت سیستم برق‌رسانی گسترده‌ای را با کمک هزینه برق رایگان اجرا کرد که نشان می‌داد در صورت دسترسی به برق، عادات مصرف در روستاها افزایش می‌یابد. دسترسی به برق باعث می‌شود زمان کمتری صرف کارهای ساده مانند جمع‌آوری هیزم شود و زمان بیشتری برای کارهای سطح بالاتری که می‌توانند درآمد را افزایش دهند، صرف شود. در واقع، روستاها اغلب از کمک هزینه برق خود فراتر می رفتند. ^[17]

همچنین ببینید [ ویرایش ]

• غذای محلی
• امنیت غذایی
• حق غذا
• نجات غذا
• حدس و گمان مواد غذایی