امنیت غذایی جهانی تحت تغییرات آب و هوا
خلاصه
این مقاله به بررسی تأثیرات بالقوه تغییرات آب و هوایی بر امنیت غذایی می پردازد. مشخص شد که از چهار عنصر اصلی امنیت غذایی، یعنی در دسترس بودن، پایداری، استفاده و دسترسی، تنها اولین مورد به طور معمول در مطالعات شبیه‌سازی مورد بررسی قرار می‌گیرد. برای این منظور، نتایج منتشر شده نشان می دهد که تأثیرات تغییرات آب و هوایی قابل توجه است، با این حال، با طیف گسترده پیش بینی شده (بین 5 میلیون تا 170 میلیون نفر دیگر در معرض خطر گرسنگی تا سال 2080) به شدت به توسعه اجتماعی-اقتصادی مفروض بستگی دارد. تأثیرات احتمالی تغییر آب و هوا بر دیگر ابعاد مهم امنیت غذایی به صورت کیفی مورد بحث قرار می‌گیرد که نشان‌دهنده پتانسیل تأثیرات منفی بیشتر فراتر از آنهایی است که در حال حاضر با مدل‌ها ارزیابی می‌شوند. در نهایت، نقاط قوت و ضعف مطالعات ارزیابی فعلی مورد بحث قرار گرفته است.
سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) امنیت غذایی را اینگونه تعریف می کند: «وضعیتی که زمانی وجود دارد که همه مردم در همه زمان ها دسترسی فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی به غذای کافی، ایمن و مغذی داشته باشند که نیازهای غذایی و ترجیحات غذایی آنها را برآورده کند. یک زندگی فعال و سالم» ( 1 ). این تعریف شامل چهار بعد کلیدی از منابع غذایی است: در دسترس بودن، ثبات، دسترسی و استفاده. بعد اول مربوط به در دسترس بودن غذای کافی، به عنوان مثال، به توانایی کلی سیستم کشاورزی برای پاسخگویی به تقاضای غذا است. ابعاد فرعی آن شامل مبانی کشاورزی اقلیمی تولید محصولات زراعی و مرتعی است ( 2) و طیف وسیعی از عوامل اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی که تعیین می کنند کشاورزان کجا و چگونه در پاسخ به بازارها عمل می کنند. بعد دوم، ثبات، به افرادی مربوط می شود که در معرض خطر بالای از دست دادن موقت یا دائمی منابع مورد نیاز برای مصرف غذای کافی هستند، یا به این دلیل که این افراد نمی توانند از قبل در برابر شوک های درآمدی اطمینان حاصل کنند یا به اندازه کافی «ذخایر» برای هموارسازی ندارند. مصرف پست قبلییا هر دو. یکی از دلایل مهم دسترسی ناپایدار، تنوع آب و هوا است، به عنوان مثال، کارگران کشاورزی بدون زمین، که تقریباً به طور کامل به دستمزد کشاورزی در منطقه ای با بارندگی نامنظم وابسته هستند و پس انداز کمی دارند، در معرض خطر زیادی برای از دست دادن دسترسی خود به غذا هستند. با این حال، حتی در جوامع کشاورزی که تنوع آب و هوایی وجود ندارد، ممکن است افرادی با دسترسی ناپایدار به غذا وجود داشته باشند، به عنوان مثال، کارگران کشاورزی بدون زمین که بیمار می شوند و نمی توانند دستمزد روزانه خود را دریافت کنند، به عنوان مثال، اگر نتوانند غذا بخورند، دسترسی پایدار به غذا ندارند. بیمه در برابر بیماری بعد سوم، دسترسی، دسترسی افراد به منابع (حقوق) کافی برای بدست آوردن غذاهای مناسب برای یک رژیم غذایی مغذی را پوشش می دهد. استحقاق به عنوان مجموعه ای از همه آن دسته از کالاها تعریف می شود که یک شخص می تواند با توجه به قوانین قانونی، فرمان را بر آنها برقرار کند. ترتیبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعه ای که او عضو آن است. بنابراین یک عنصر کلیدی قدرت خرید مصرف کنندگان و تکامل درآمد واقعی و قیمت مواد غذایی است. با این حال، لازم نیست این منابع منحصراً پولی باشند، بلکه ممکن است شامل حقوق سنتی، به عنوان مثال، سهمی از منابع مشترک باشند. در نهایت، استفاده شامل تمام جنبه های ایمنی مواد غذایی و کیفیت تغذیه می شود. بنابراین، ابعاد فرعی آن به سلامت، از جمله شرایط بهداشتی در کل زنجیره غذایی مرتبط است. اگر کسی نتواند از غذا استفاده کند زیرا همیشه بیمار می شود، کافی نیست که یک نفر مقدار کافی غذا را دریافت کند. بنابراین یک عنصر کلیدی قدرت خرید مصرف کنندگان و تکامل درآمد واقعی و قیمت مواد غذایی است. با این حال، لازم نیست این منابع منحصراً پولی باشند، بلکه ممکن است شامل حقوق سنتی، به عنوان مثال، سهمی از منابع مشترک باشند. در نهایت، استفاده شامل تمام جنبه های ایمنی مواد غذایی و کیفیت تغذیه می شود. بنابراین، ابعاد فرعی آن به سلامت، از جمله شرایط بهداشتی در کل زنجیره غذایی مرتبط است. اگر کسی نتواند از غذا استفاده کند زیرا همیشه بیمار می شود، کافی نیست که یک نفر مقدار کافی غذا را دریافت کند. بنابراین یک عنصر کلیدی قدرت خرید مصرف کنندگان و تکامل درآمد واقعی و قیمت مواد غذایی است. با این حال، لازم نیست این منابع منحصراً پولی باشند، بلکه ممکن است شامل حقوق سنتی، به عنوان مثال، سهمی از منابع مشترک باشند. در نهایت، استفاده شامل تمام جنبه های ایمنی مواد غذایی و کیفیت تغذیه می شود. بنابراین، ابعاد فرعی آن به سلامت، از جمله شرایط بهداشتی در کل زنجیره غذایی مرتبط است. اگر کسی نتواند از غذا استفاده کند زیرا همیشه بیمار می شود، کافی نیست که یک نفر مقدار کافی غذا را دریافت کند. استفاده شامل تمام جنبه های ایمنی مواد غذایی و کیفیت تغذیه است. بنابراین، ابعاد فرعی آن به سلامت، از جمله شرایط بهداشتی در کل زنجیره غذایی مرتبط است. اگر کسی نتواند از غذا استفاده کند زیرا همیشه بیمار می شود، کافی نیست که یک نفر مقدار کافی غذا را دریافت کند. استفاده شامل تمام جنبه های ایمنی مواد غذایی و کیفیت تغذیه است. بنابراین، ابعاد فرعی آن به سلامت، از جمله شرایط بهداشتی در کل زنجیره غذایی مرتبط است. اگر کسی نتواند از غذا استفاده کند زیرا همیشه بیمار می شود، کافی نیست که یک نفر مقدار کافی غذا را دریافت کند.
کشاورزی نه تنها منبع غذای کالایی است، بلکه به همان اندازه مهم، منبع درآمد نیز است. در دنیایی که تجارت با هزینه نسبتاً پایین امکان پذیر است، مسئله حیاتی برای امنیت غذایی این نیست که آیا غذا «در دسترس» است یا خیر، بلکه این است که آیا منابع پولی و غیر پولی در اختیار مردم برای دسترسی همه به مقادیر کافی کافی است یا خیر. غذا. نتیجه مهم این امر این است که خودکفایی ملی برای تضمین امنیت غذایی در سطح فردی نه ضروری است و نه کافی. توجه داشته باشید که هنگ کنگ و سنگاپور خودکفا نیستند (کشاورزی وجود ندارد) اما جمعیت آنها از نظر غذایی امن است، در حالی که هند خودکفا است اما بخش بزرگی از جمعیت آن از امنیت غذایی برخوردار نیستند.
اقدامات متعددی برای تعیین کمیت وضعیت کلی و توزیع منطقه ای گرسنگی جهانی استفاده می شود. هیچ یک از این اقدامات تمام ابعاد و جنبه های ناامنی غذایی که در بالا توضیح داده شد را پوشش نمی دهد. این همچنین برای شاخص FAO از سوءتغذیه ( 1 ) صادق است، معیاری که اساساً در تمام مطالعات بررسی شده در این مقاله مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، اقدام فائو دارای چندین مزیت است. اول، دو بعد امنیت غذایی، در دسترس بودن و دسترسی را پوشش می دهد. دوم، روش شناسی اساسی ساده و شفاف است. و سوم، پارامترها و داده های مورد نیاز برای شاخص FAO به راحتی برای برآوردهای گذشته در دسترس هستند و می توانند بدون مشکلات عمده برای آینده استخراج شوند.
این مقاله به بررسی مطالعات اخیری می پردازد که تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر امنیت غذایی جهانی را کمی سازی کرده اند. این مقاله با مروری بر جنبه های اصلی تغییرات آب و هوایی و تأثیرات آن بر چهار بعد امنیت غذایی آغاز می شود. سپس نتایج مبتنی بر مدل را بررسی می‌کند و یافته‌های اصلی را که از این ارزیابی‌ها ناشی شده‌اند، مورد بحث قرار می‌دهد. در نهایت، محدودیت‌های سیستم‌های مدل‌سازی فعلی مورد بحث قرار می‌گیرند. این بخش پایانی شامل بحثی درباره شگفتی‌های احتمالی و برخی پیشنهادها برای بهبود ارزیابی‌های آتی به منظور افزایش استحکام کلی و ارتباط آنها برای سیاستگذاران است.
تغییرات آب و هوا و امنیت غذایی
تأثیرات بر تولید و در دسترس بودن مواد غذایی
تغییرات آب و هوایی بر کشاورزی و تولید مواد غذایی به روش های پیچیده ای تأثیر می گذارد. این امر به طور مستقیم از طریق تغییرات در شرایط زراعی و زیست محیطی و به طور غیرمستقیم با تأثیر بر رشد و توزیع درآمد و در نتیجه تقاضا برای محصولات کشاورزی بر تولید مواد غذایی تأثیر می گذارد. تأثیرات در مطالعات متعدد و تحت مجموعه‌های مختلف مفروضات اندازه‌گیری شده است ( 3 ). مجموعه ای از این نتایج در کمیت تأثیرات بر امنیت غذایی ارائه شده است . در اینجا مفید است که تغییرات اصلی در محیط زراعی-اکولوژیکی که با تغییرات اقلیمی مرتبط است را خلاصه کنیم.
تغییرات دما و بارندگی مرتبط با ادامه انتشار گازهای گلخانه ای تغییراتی را در تناسب زمین و عملکرد محصول به همراه خواهد داشت. به طور خاص، هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی (IPCC) چهار خانواده از توسعه اجتماعی-اقتصادی و سناریوهای انتشار مرتبط را در نظر می گیرد که به عنوان گزارش ویژه سناریوهای انتشار (SRES) A2، B2، A1، و B1 شناخته می شود ( 4 ).). مربوط به این بررسی، از سناریوهای SRES، A1، “سناریوی کسب و کار به طور معمول”، مربوط به بالاترین انتشار، و B1 مربوط به کمترین. سناریوهای دیگر میان این دو هستند. نکته مهم برای کشاورزی و عرضه غذا در جهان، SRES A2 بالاترین رشد جمعیت پیش بینی شده را در بین چهار مورد (پیش بینی بالای سازمان ملل) فرض می کند و بنابراین با بالاترین تقاضای غذا مرتبط است. بسته به سناریوی انتشار SRES و مدل‌های آب و هوایی در نظر گرفته شده، پیش‌بینی می‌شود میانگین دمای سطح جهانی در محدوده‌ای از 1.8 درجه سانتیگراد (با محدوده 1.1 تا 2.9 درجه سانتیگراد برای SRES B1) تا 4.0 درجه سانتیگراد (با دامنه‌ای) افزایش یابد. از 2.4 درجه سانتیگراد تا 6.4 درجه سانتیگراد برای A1) تا سال 2100 ( 5). در عرض‌های جغرافیایی معتدل، انتظار می‌رود که دماهای بالاتر مزایای عمده‌ای برای کشاورزی به همراه داشته باشد: مناطق بالقوه مناسب برای کشت گسترش می‌یابند، طول دوره رشد افزایش می‌یابد و عملکرد محصول ممکن است افزایش یابد. گرم شدن تدریجی متوسط در برخی از مراتع مرطوب و معتدل ممکن است بهره وری مرتع را افزایش دهد و نیاز به مسکن و خوراک مرکب را کاهش دهد. این دستاوردها باید در برابر افزایش فراوانی رویدادهای شدید، به عنوان مثال، امواج گرما و خشکسالی در منطقه مدیترانه یا افزایش رویدادهای بارندگی شدید و سیل در مناطق معتدل، از جمله احتمال افزایش طوفان های ساحلی تنظیم شوند ( 6 ).) آنها همچنین باید در مقابل این واقعیت قرار گیرند که مراتع نیمه خشک و خشک احتمالاً شاهد کاهش بهره وری دام و افزایش تلفات دام هستند ( 3 ). در مناطق خشک‌تر، مدل‌های اقلیمی افزایش تبخیر و تعرق و سطوح پایین‌تر رطوبت خاک را پیش‌بینی می‌کنند ( 5 و 8 ). در نتیجه، برخی از مناطق زیر کشت ممکن است برای کشت نامناسب شوند و برخی از علفزارهای استوایی ممکن است به طور فزاینده ای خشک شوند. افزایش دما همچنین دامنه بسیاری از آفات کشاورزی را گسترش می دهد و توانایی جمعیت آفات را برای زنده ماندن در زمستان و حمله به محصولات بهاره افزایش می دهد.
تغییر مهم دیگر برای کشاورزی، افزایش غلظت دی اکسید کربن (CO 2 ) در جو است. بسته به سناریوی انتشار SRES، پیش بینی می شود که غلظت CO 2 اتمسفر از ≈379 ppm امروز به > 550 ppm تا سال 2100 در SRES B1 به > 800 ppm در SRES A1FI افزایش یابد ( 4 ، 5 ). غلظت بالاتر CO 2 بر بسیاری از محصولات زراعی تأثیر مثبت خواهد داشت و تجمع زیست توده و عملکرد نهایی را افزایش می دهد. با این حال، میزان این اثر کمتر مشخص است، با تفاوت های مهم بسته به نوع مدیریت (به عنوان مثال، رژیم های آبیاری و کوددهی) و نوع محصول ( 8 ). پاسخ بازده آزمایشی به CO2 بالانشان می دهد که در شرایط رشد بهینه، بازده محصول در 550 ppm CO 2 در محدوده 10٪ تا 20٪ برای محصولات C 3 (مانند گندم، برنج و سویا) و تنها 0-10٪ برای محصولات C 4 افزایش می یابد. مانند ذرت و سورگوم ( 3 ). با این حال، کیفیت غذایی محصولات کشاورزی ممکن است مطابق با عملکرد بالاتر افزایش نیابد. به عنوان مثال، برخی از محصولات غلات و علوفه، غلظت پروتئین کمتری را تحت شرایط CO 2 بالا نشان می دهند ( 8 ).
در نهایت، تعدادی از مطالعات اخیر تغییرات احتمالی در تناسب زمین، عملکرد بالقوه، و تولید کشاورزی در مجموعه فعلی محصولات و ارقام موجود امروزی را برآورد کرده‌اند. بنابراین، این برآوردها به طور ضمنی شامل سازگاری با استفاده از تکنیک‌های مدیریتی و محصولات زراعی در دسترس است، اما ارقام جدید را از اصلاح یا بیوتکنولوژی حذف می‌کند. این مطالعات در اصل بر اساس روش FAO/موسسه بین‌المللی برای تجزیه و تحلیل سیستم‌های کاربردی (IIASA) منطقه زراعی-اکولوژیکی (AEZ) ( 9 )، مانند refs هستند. 10– 12 . به عنوان مثال، کار پیشگام در ref. 9 نشان می دهد که کل زمین و کل زمین اصلی تقریباً بدون تغییر در سطوح فعلی 2600 میلیون و 2000 میلیون هکتار (هکتار) باقی می مانند. ¶با این حال، همین مطالعه همچنین تغییرات منطقه‌ای بارزتر، با افزایش قابل‌توجه در زمین‌های زراعی مناسب در عرض‌های جغرافیایی بالاتر (کشورهای توسعه‌یافته +160 میلیون هکتار) و کاهش متناظر زمین‌های زراعی بالقوه در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر (کشورهای در حال توسعه – 110 میلیون هکتار) را نشان داد. در کشورهای در حال توسعه، تغییر بیشتر در کیفیت زمین های زراعی پیش بینی می شود. کاهش خالص 110 میلیون هکتاری نتیجه کاهش شدید زمین های کشاورزی به میزان ≈135 میلیون هکتار است که با افزایش زمین های نسبتا مناسب بیش از 20 میلیون هکتار جبران می شود. این تغییر کیفیت در تغییر زمین مناسب برای کشت چندگانه نیز منعکس می شود. تنها در جنوب صحرای آفریقا، زمین برای کشت مضاعف بین 10 تا 20 میلیون هکتار کاهش می یابد. و زمین های مناسب برای کشت سه گانه بین 5 تا 10 میلیون هکتار کاهش می یابد. در سطح منطقه ای (9 ) رویکردهای مشابه نشان می دهد که تحت تغییرات آب و هوایی، بیشترین تلفات در زمین های زراعی مناسب احتمالاً در آفریقا است، در حالی که بیشترین گسترش زمین های زراعی مناسب در فدراسیون روسیه و آسیای مرکزی است.
تأثیرات بر ثبات منابع غذایی.
همچنین انتظار می رود شرایط آب و هوایی جهانی و منطقه ای با افزایش فراوانی و شدت رویدادهای شدید مانند طوفان، سیل، طوفان تگرگ و خشکسالی، متغیرتر از حال حاضر شود ( 3 ، 8 ). با ایجاد نوسانات بیشتر در عملکرد محصولات و منابع غذایی محلی و خطرات بیشتر زمین لغزش و آسیب فرسایش، آنها می توانند بر ثبات منابع غذایی و در نتیجه امنیت غذایی تأثیر منفی بگذارند.
البته نه تغییر اقلیم و نه تغییرپذیری آب و هوای کوتاه مدت و سازگاری مرتبط با آن پدیده جدیدی در کشاورزی نیست. همانطور که نشان داده شده است، به عنوان مثال، در ref. 9برخی از مناطق مهم کشاورزی جهان مانند غرب میانه ایالات متحده، شمال شرق آرژانتین، جنوب آفریقا یا جنوب شرقی استرالیا به طور سنتی تغییرات آب و هوایی بالاتری را نسبت به مناطق دیگر مانند آفریقای مرکزی یا اروپا تجربه کرده اند. آنها همچنین نشان می دهند که میزان نوسانات کوتاه مدت در دوره های زمانی طولانی تر تغییر کرده است. به عنوان مثال، در کشورهای توسعه یافته، تغییرات آب و هوایی کوتاه مدت از سال 1931 تا 1960 نسبت به سال های 1901 تا 1930 افزایش یافته است، اما در دوره 1961 تا 1990 به شدت کاهش یافته است. تنوع آب و هوا به احتمال زیاد گسترش می یابد، در حالی که دامنه تغییرات آب و هوایی کوتاه مدت احتمالاً در همه مناطق افزایش می یابد. علاوه بر این،3 ، 8 ).
اگر نوسانات اقلیمی بارزتر و گسترده‌تر شود، خشکسالی و سیل، علل غالب نوسانات کوتاه‌مدت تولید مواد غذایی در مناطق نیمه‌خشک و نیمه‌مرطوب، شدیدتر و فراوان‌تر می‌شود. در مناطق نیمه خشک، خشکسالی می تواند به طور چشمگیری عملکرد محصول و تعداد دام و بهره وری را کاهش دهد ( 8 ). باز هم، بیشتر این سرزمین در جنوب صحرای آفریقا و بخش‌هایی از جنوب آسیا قرار دارد، به این معنی که فقیرترین مناطق با بالاترین سطح سوء تغذیه مزمن نیز در معرض بالاترین درجه بی‌ثباتی در تولید مواد غذایی خواهند بود ( 13 ).). اینکه چقدر این تأثیرات به شدت احساس خواهد شد، به شدت به این بستگی دارد که آیا می توان با سرمایه گذاری در آبیاری، تأسیسات ذخیره سازی بهتر یا واردات بیشتر مواد غذایی با چنین نوساناتی مقابله کرد. علاوه بر این، یک محیط سیاستی که تجارت آزادتر را تقویت می‌کند و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل، ارتباطات و آبیاری را ترویج می‌کند، می‌تواند به رفع این چالش‌ها در مراحل اولیه کمک کند.
اثرات تغییر آب و هوا بر استفاده از مواد غذایی
تغییرات آب و هوایی همچنین با تغییر شرایط ایمنی غذا و تغییر فشار بیماری ناشی از ناقلین، آب و بیماری های منتقله از غذا بر توانایی افراد در استفاده مؤثر از غذا تأثیر می گذارد. گروه کاری IPPC II گزارش مفصلی از تأثیرات تغییرات آب و هوایی بر سلامتی در فصل 8 از چهارمین گزارش ارزیابی خود ارائه می دهد ( 3 ). این بررسی می‌کند که چگونه اشکال مختلف بیماری‌ها، از جمله بیماری‌های منتقله از طریق ناقل مانند مالاریا، احتمالاً با تغییرات آب و هوایی گسترش یا کاهش می‌یابند. این مقاله بر مجموعه محدودی از بیماری‌هایی که مستقیماً بر ایمنی مواد غذایی تأثیر می‌گذارند، یعنی بیماری‌های منتقله از آب و غذا تمرکز می‌کند.
نگرانی اصلی در مورد تغییرات اقلیمی و امنیت غذایی این است که تغییر شرایط آب و هوایی می تواند باعث ایجاد یک دور باطل شود که در آن بیماری های عفونی باعث ایجاد یا تشدید گرسنگی می شود، که به نوبه خود، جمعیت آسیب دیده را مستعد ابتلا به بیماری های عفونی می کند. نتیجه می تواند کاهش قابل توجهی در بهره وری نیروی کار و افزایش فقر و حتی مرگ و میر باشد. اساساً تمام تظاهرات تغییر آب و هوا، اعم از خشکسالی، درجه حرارت بالاتر یا بارندگی های شدید بر فشار بیماری تأثیر می گذارد، و شواهد فزاینده ای وجود دارد که این تغییرات بر ایمنی غذا و امنیت غذایی تأثیر می گذارد ( 3 ).
گزارش اخیر IPCC همچنین تاکید می کند که افزایش دمای روزانه باعث افزایش دفعات مسمومیت های غذایی به ویژه در مناطق معتدل می شود. دریاهای گرمتر ممکن است به افزایش موارد مسمومیت با صدف انسان و ماهی صخره ای (سیگواترا) در مناطق گرمسیری و گسترش بیماری به سمت قطب کمک کند ( 14 ).– 17 ). با این حال، شواهد جدید کمی وجود دارد که نشان دهد تغییرات آب و هوایی به طور قابل توجهی شیوع این بیماری ها را تغییر می دهد. چندین مطالعه اثرات دما را بر اشکال رایج مسمومیت غذایی مانند سالمونلوز تایید و کمیت کرده اند ( 18 ).– 20 ). این مطالعات افزایش تقریباً خطی موارد گزارش شده را برای هر درجه افزایش دمای هفتگی نشان می دهد. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد تغییر دما بر بروز بیماری اسهالی تأثیر می‌گذارد. تعدادی از مطالعات ( 21– 24 ) دریافتند که افزایش دما به شدت با افزایش دوره های بیماری اسهالی در بزرگسالان و کودکان مرتبط است. این یافته ها با تجزیه و تحلیل های مبتنی بر مشاهدات ماهانه دما تأیید شده است. چندین مطالعه ارتباط قوی بین دمای ماهانه و دوره های اسهال در جزایر اقیانوس آرام، استرالیا و اسرائیل را گزارش می دهند ( 25 ).– 27 ).
رویدادهای بارندگی شدید می‌تواند خطر شیوع بیماری‌های منتقله از آب را افزایش دهد، به‌ویژه در جایی که سیستم‌های مدیریت آب سنتی برای مقابله با افراط‌های جدید کافی نیستند ( 3 ). به همین ترتیب، تأثیرات سیل به شدت در مناطق تخریب‌شده از نظر زیست‌محیطی و جاهایی که زیرساخت‌های عمومی عمومی از جمله بهداشت و بهداشت وجود ندارد، احساس می‌شود. این باعث افزایش تعداد افرادی می شود که در معرض بیماری های منتقله از طریق آب (مثلاً وبا) قرار دارند و بنابراین ظرفیت آنها برای استفاده مؤثر از غذا کاهش می یابد.
تأثیرات تغییر آب و هوا بر دسترسی به غذا
دسترسی به غذا به توانایی افراد، جوامع و کشورها برای خرید مقادیر و کیفیت کافی غذا اشاره دارد. طی 30 سال گذشته، کاهش قیمت واقعی مواد غذایی و افزایش درآمد واقعی منجر به بهبود قابل توجهی در دسترسی به غذا در بسیاری از کشورهای در حال توسعه شده است. افزایش قدرت خرید به تعداد فزاینده‌ای از مردم این امکان را می‌دهد که نه تنها غذای بیشتر، بلکه مواد مغذی بیشتری با پروتئین، ریزمغذی‌ها و ویتامین‌های بیشتر خریداری کنند ( 28 ).). شرق آسیا و تا حدی کمتر منطقه خاور نزدیک/شمال آفریقا از ترکیبی از قیمت‌های واقعی پایین‌تر مواد غذایی و رشد درآمد قوی بهره‌مند شده‌اند. از سال 1970 تا 2001، شیوع گرسنگی در این مناطق، همانطور که با شاخص سوء تغذیه فائو اندازه گیری می شود، به ترتیب از 24% به 10.1% و 44% به 10.2% کاهش یافته است ( 13 ، 29 ). در آسیای شرقی، رشد درآمد درون زا بود که زمینه را برای افزایش تقاضا برای مواد غذایی فراهم کرد که عمدتاً در منطقه تولید می شد. در منطقه شمال شرق آفریقای نزدیک، تقاضا به دلیل درآمدهای برون زا از صادرات نفت و گاز تحریک شد و تامین غذای اضافی عمدتاً از واردات حاصل شد. اما در هر دو منطقه، بهبود دسترسی به غذا در کاهش گرسنگی و سوء تغذیه بسیار مهم بوده است.
چشم انداز بلندمدت فائو تا سال 2050 ( 30 ) نشان می دهد که اهمیت بهبود شرایط سمت تقاضا حتی در 50 سال آینده اهمیت بیشتری خواهد یافت. مناطقی که بیشترین کاهش را در شیوع سوء تغذیه خواهند دید، مناطقی هستند که انتظار می رود بالاترین نرخ رشد درآمد را داشته باشند. جنوب آسیا بیشترین سود را می برد. انتظار می رود با تحریک رشد درآمد بالا، این منطقه شیوع سوء تغذیه را از بیش از 22 درصد در حال حاضر به 12 درصد تا سال 2015 و فقط 4 درصد تا سال 2050 کاهش دهد ( 30 ).). برای کشورهای جنوب صحرای آفریقا نیز پیش‌بینی می‌شود، اما پیشرفت‌ها کمتر محسوس خواهد بود و انتظار می‌رود که بعداً انجام شود. به عنوان مثال، در طی 15 سال آینده، شیوع سوء تغذیه کمتر از سایر مناطق کاهش می یابد، از ≈33٪ به 21٪ هنوز نگران کننده، زیرا محدودیت های قابل توجه (مواد مغذی خاک، آب، زیرساخت ها و غیره) توانایی را محدود می کند. برای افزایش بیشتر تولید مواد غذایی در محلی، در حالی که ادامه سطوح پایین درآمد، گزینه واردات مواد غذایی را رد می کند. با این حال، در درازمدت، انتظار می‌رود که کشورهای جنوب صحرای آفریقا شاهد کاهش چشمگیر گرسنگی باشند. انتظار می رود تا سال 2050، <6٪ از کل جمعیت آن از گرسنگی مزمن رنج ببرند ( 30 ). توجه به این نکته مهم است که این پیش بینی های فائو اثرات تغییرات آب و هوایی را در نظر نمی گیرند.
با جفت کردن مدل‌های زراعی-اکولوژیک و اقتصادی، سایر مدل‌ها (به عنوان مثال، مراجع 9 و 31) تاثیر تغییرات آب و هوایی بر تولید ناخالص داخلی کشاورزی (GDP) و قیمت ها را اندازه گیری کرده اند. در سطح جهانی، تأثیرات تغییرات آب و هوایی احتمالاً بسیار اندک خواهد بود. تحت طیف وسیعی از SRES و سناریوهای مربوط به تغییر آب و هوا، برآوردها از کاهش 1.5-٪ تا افزایش 2.6٪ تا سال 2080 متغیر است. در سطح منطقه، اهمیت کشاورزی به عنوان منبع درآمد می تواند بسیار بیشتر باشد. مهم. در این مناطق، خروجی اقتصادی حاصل از خود کشاورزی (بیش از تولید غذای معیشتی) سهم مهمی در امنیت غذایی خواهد داشت. انتظار می رود بیشترین تأثیر تغییرات آب و هوایی بر تولید اقتصادی کشاورزی برای کشورهای جنوب صحرای آفریقا باشد، به این معنی که فقیرترین و در حال حاضر ناامن ترین منطقه از نظر غذایی نیز انتظار می رود بیشترین کاهش درآمد کشاورزی را متحمل شود. برای منطقه،“
تاثیرات بر قیمت مواد غذایی
اساساً تمام مسیرهای توسعه SRES، جهانی با رشد اقتصادی قوی و کاهش سریع اهمیت کشاورزی در درازمدت و در نتیجه ادامه روندی است که برای چندین دهه در بسیاری از مناطق در حال توسعه در جریان بوده است.عکس. 1). سناریوهای SRES جهانی را توصیف می کنند که در آن رشد درآمد به بیشترین بخش از جمعیت جهان اجازه می دهد تا کمبودهای احتمالی تولید محلی را از طریق واردات برطرف کنند و در عین حال راه هایی برای مقابله با مسائل ایمنی و ثبات منابع غذایی بیابند ( 4 ، 9 ).). همچنین دنیایی است که درآمدهای واقعی با سرعت بیشتری نسبت به قیمت واقعی غذا افزایش می‌یابد، که نشان می‌دهد سهم درآمدی که صرف غذا می‌شود باید کاهش یابد و بعید است که حتی قیمت‌های بالای مواد غذایی تأثیر عمده‌ای در مخارج غذایی فقرا ایجاد کند. با این حال، همه نقاط جهان در مسیرهای مختلف توسعه به یک اندازه خوب عمل نمی کنند و همه مسیرهای توسعه به یک اندازه برای رشد خوشایند نیستند. در جایی که سطح درآمد پایین است و سهم مخارج غذا بالا است، قیمت های بالاتر غذا ممکن است مشکل امنیت غذایی احتمالی را ایجاد یا تشدید کند.
سهم کشاورزی از کل تولید ناخالص داخلی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه طی دهه های گذشته به سرعت کاهش یافته است. شایان ذکر است که امروزه در کشورهای پردرآمد سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، سهم کشاورزی از تولید ناخالص داخلی کمتر از 2 درصد است.
تعدادی از مطالعات وجود دارد که به اندازه‌گیری تأثیرات احتمالی تغییرات آب و هوایی بر قیمت مواد غذایی پرداخته‌اند (به عنوان مثال، رجوع‌های 9 ، 32 و 33 ). پیام‌های اساسی که از این مطالعات بیرون می‌آیند عبارتند از: اولاً، انتظار می‌رود که به‌طور متوسط قیمت مواد غذایی در راستای افزایش متوسط دما (تا سال 2050) به طور متوسط افزایش یابد. برخی مطالعات حتی کاهش خفیف قیمت های واقعی را تا سال 2050 پیش بینی می کنند. دوم، پس از سال 2050 و با افزایش بیشتر دما، انتظار می رود قیمت ها به میزان قابل توجهی افزایش یابد. در برخی از مطالعات ( 32و برای برخی از کالاها (برنج و شکر) قیمت ها تا 80 درصد بالاتر از سطح مرجع خود بدون تغییر آب و هوا پیش بینی می شود. ثالثاً، تغییرات قیمتی که از اثرات گرمایش جهانی انتظار می رود، به طور متوسط بسیار کمتر از تغییرات قیمتی ناشی از مسیرهای توسعه اجتماعی-اقتصادی است. به عنوان مثال، سناریوی SRES A2 افزایش قیمت در قیمت غلات واقعی را تا 170٪ افزایش می دهد. افزایش (اضافی) قیمت ناشی از تغییرات آب و هوا (در مدل جفت شده مرکز هادلی، نسخه 3، مورد تغییر آب و هوا) تنها 14.4٪ خواهد بود. به طور کلی، به نظر می رسد که این شدیدترین افزایش قیمت گزارش شده باشد و جای تعجب نیست که این سناریو تا سال 2080 به معنای افزایش سرسختانه افراد دارای سوءتغذیه باشد.
تعیین کمیت تأثیرات بر امنیت غذایی
تعدادی از مطالعات اخیراً تأثیرات تغییر اقلیم بر امنیت غذایی را کمی سازی کرده اند (به عنوان مثال، رجوع 9– 12 و 31 ). از نظر کمی کردن پیش‌بینی‌های تغییر عملکرد زراعی، این مطالعات یا بر اساس ابزارهای AEZ توسعه‌یافته توسط تجزیه و تحلیل IIASA یا سیستم پشتیبانی تصمیم‌گیری برای مجموعه انتقال فناوری کشاورزی از مدل‌های محصول هستند. همه از مدل اقتصادی IIASA-Basic Linked System (BLS) برای ارزیابی اثرات اقتصادی استفاده می کنند (به عنوان مثال، رجوع کنید به شماره 34 ).). این ابزارها، با برخی تغییرات مربوط به نحوه شبیه‌سازی تغییرات عملکرد محصول، توسط دیگران نیز برای انجام ارزیابی‌های مشابه و ارائه تحلیل‌های حساسیت در طیف وسیعی از پیش‌بینی‌های SRES و مدل گردش عمومی (GCM) استفاده شده‌اند. بسیاری از شبیه‌سازی‌های دیگر نیز اثرات تغییر اقلیم را با و بدون سازگاری (پیشرفت تکنولوژیکی، تغییر سیاست داخلی، آزادسازی تجارت بین‌المللی و غیره)، با و بدون کاهش (به عنوان مثال، تثبیت CO 2 ، انواع دما، تغییر بارندگی و توزیع) یا ارزیابی تأثیر برای سرعت های مختلف تغییر آب و هوا ( 33). این بخش بر نتایج کمی برای امنیت غذایی تمرکز دارد و سعی می کند برخی از تفاوت ها را روشن کند و پیام های اصلی را که از مطالعات مختلف بیرون می آید استخراج کند. مگر اینکه نشان داده شود، تمام نتایج شبیه‌سازی که در زیر مورد بحث قرار می‌گیرند شامل اثرات ترکیبی تغییرات آب و هوا و افزایش CO 2 بر محصولات می‌شوند. پیام های کلیدی را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:
اولا، این احتمال وجود دارد که تغییرات اقلیمی در مقایسه با سناریوهای مرجع بدون تغییر آب و هوا، تعداد افرادی که در معرض خطر گرسنگی هستند را افزایش دهد. با این حال، تأثیرات دقیق به شدت به تحولات اقتصادی-اجتماعی پیش بینی شده بستگی دارد.میز 1). به عنوان مثال، تخمین زده می شود ( 9 ، 31 ) که تغییرات آب و هوایی در سال 2080 تعداد افراد مبتلا به سوء تغذیه را 5 تا 26 درصد افزایش می دهد، در مقایسه با عدم تغییر آب و هوا یا بین 5 میلیون تا 10 میلیون (B1 SRES) و 120 میلیون تا 170 نفر. میلیون نفر (A2 SRES)، با محدوده های درون-SRES بسته به پیش بینی های آب و هوایی GCM. با استفاده از تنها یک سناریوی GCM، دیگران ( 10 ، 11 ) کاهش های کوچکی را تا سال 2080 پیش بینی کردند، به عنوان مثال، – 5٪، یا -10 میلیون (B1) تا -30 میلیون (A2) و افزایش جزئی از +13٪ -26٪. ، یا ≈10 میلیون (B2) تا 30 میلیون (A1) نفر.
میز 1.
تأثیر تغییر اقلیم و مسیرهای توسعه اجتماعی-اقتصادی بر تعداد افراد در معرض خطر گرسنگی در کشورهای در حال توسعه
| سناریو | تعداد افراد در معرض خطر گرسنگی در کشورهای در حال توسعه، به میلیون ها نفر
|
|||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| سال 2020
|
سال 2050
|
سال 2080
|
||||
| AEZ-BLS | DSSAT-BLS | AEZ-BLS | DSSAT-BLS | AEZ-BLS | DSSAT-BLS | |
| ارجاع | ||||||
| A1 | 663 | 663 | 208 | 208 | 108 | 108 |
| A2 | 782 | 782 | 721 | 721 | 768 | 769 |
| B1 | 749 | 749 | 239 | 240 | 91 | 90 |
| B2 | 630 | 630 | 348 | 348 | 233 | 233 |
| CC | ||||||
| A1 | 666 | 687 | 219 | 210 | 136 | 136 |
| A2 | 777 | 805 | 730 | 722 | 885 | 742 |
| B1 | 739 | 771 | 242 | 242 | 99 | 102 |
| B2 | 640 | 660 | 336 | 358 | 244 | 221 |
| CC، بدون CO 2 | ||||||
| A1 | NA | 726 | NA | 308 | NA | 370 |
| A2 | 794 | 845 | 788 | 933 | 950 | 1,320 |
| B1 | NA | 792 | NA | 275 | NA | 125 |
| B2 | 652 | 685 | 356 | 415 | 257 | 384 |
داده ها از refs گرفته شده است. 10 و 34 . مرجع پیش بینی های مرجع را تحت سناریوی SRES و بدون تغییر آب و هوا نشان می دهد. CC شامل اثرات تغییرات آب و هوایی، بر اساس مدل جفت شده مرکز هادلی، خروجی نسخه 3، از جمله تأثیر مثبت افزایش CO 2 بر محصولات است. CC، هیچ CO 2 شامل تغییرات آب و هوایی نمی شود، اما هیچ تاثیری از CO 2 بالا را فرض نمی کند . پیش‌بینی‌ها از سال 2020 تا 2080 برای دو سیستم مدل‌سازی محصول ارائه شده است: AEZ و DSSAT (سیستم پشتیبانی تصمیم برای انتقال فناوری کشاورزی)، که هر کدام با یک مدل اقتصادی و تجارت غذایی، BLS ( 3 ) همراه هستند. طبق داده‌های فائو، این مدل‌ها به گونه‌ای تنظیم شده‌اند که در سال 2000 به 824 میلیون نفر مبتلا به سوءتغذیه کمک کنند. NA، در دسترس نیست.
دوم، این احتمال وجود دارد که بزرگی این تأثیرات آب و هوایی در مقایسه با تأثیر توسعه اجتماعی-اقتصادی کوچک باشد (به عنوان مثال، رجوع به 12 ). همانطور که ازمیز 1و با توجه به محدودیت‌های پیش‌بینی‌های اجتماعی-اقتصادی، این مطالعات نشان می‌دهند که رشد اقتصادی قوی و کاهش رشد جمعیت پیش‌بینی‌شده برای قرن بیست و یکم، در همه سناریوها به جز یک سناریو (SRES A2)، به‌طور قابل‌توجهی تعداد افراد در معرض خطر را کاهش می‌دهد. گرسنگی در سال 2080. به هر حال، شیوع سوءتغذیه کاهش خواهد یافت زیرا همه سناریوها فرض می کنند که جمعیت جهان تا سال 2080 به رشد خود ادامه خواهد داد، البته با نرخ های پایین تر. در مقایسه با برآورد فائو از 820 میلیون نفر در کشورهای در حال توسعه که امروزه با سوءتغذیه مواجه هستند، چندین مطالعه ( 9– 12 ، 31 ) کاهش بیش از 75% را تا سال 2080، یا ≈560 میلیون تا 700 میلیون نفر تخمین می زنند، پیش بینی می کنند تا سال 2080 بین 100 تا 240 میلیون نفر دچار سوءتغذیه شوند (A1، B1 و B2). همانطور که گفته شد، تنها استثنا سناریوی A2 است که پیش‌بینی می‌شود تا سال 2080 تعداد گرسنگان فقط اندکی کاهش یابد. اما نرخ رشد جمعیت بالاتر در A2 در مقایسه با سایر سناریوها به این معنی است که شیوع سوء تغذیه به شدت کاهش خواهد یافت ( 9– 12 ، 31 ). با این حال، این تحلیل‌ها همچنین تأیید می‌کنند که پیشرفت به‌طور نابرابر در کشورهای در حال توسعه توزیع می‌شود و مهمتر از آن، پیشرفت در دهه‌های اول چشم‌انداز کند خواهد بود. با یا بدون تغییرات اقلیمی، هدف توسعه هزاره برای نصف کردن شیوع گرسنگی تا سال 2015 بعید است تا قبل از 2020-2030 محقق شود ( 31 ، 35 ).
علاوه بر فشارهای اجتماعی-اقتصادی در نظر گرفته شده در سناریوهای IPCC SRES، تولید غذا ممکن است به طور فزاینده ای با انرژی زیستی در دهه های آینده رقابت کند. مطالعاتی که به پیامدهای احتمالی برای عرضه غذا در جهان پرداخته اند، تازه شروع شده اند و دیدگاه های مثبت ( 36 ، 37 ) و منفی ( 38 ) را ارائه می دهند. نکته مهم این است که هیچ یک از مدل های اصلی غذایی جهان که در اینجا مورد بحث قرار گرفته اند، هنوز چنین رقابتی را در نظر نگرفته اند.
سوم، کشورهای جنوب صحرای آفریقا احتمالاً از آسیا به عنوان ناامن ترین منطقه از نظر غذایی پیشی می گیرند. با این حال، این تا حد زیادی مستقل از تغییرات آب و هوایی است و بیشتر نتیجه مسیرهای توسعه اجتماعی-اقتصادی است که برای مناطق مختلف در حال توسعه در سناریوهای SRES در نظر گرفته شده است. در اکثر سناریوهای SRES و تغییرات آب و هوایی، آفریقای زیر صحرا 40 تا 50 درصد گرسنگی جهانی را تا سال 2080 تشکیل می دهد، در مقایسه با 24 درصد امروز ( 9 ).– 11 ، 31 )؛ در برخی شبیه‌سازی‌ها، آفریقای زیر صحرا حتی 70 تا 75 درصد از سوءتغذیه جهانی را تا سال 2080 به خود اختصاص می‌دهد . همچنین یک نوع A2 با رشد جمعیت آهسته تر، غلظت شدیدتری از گرسنگی را در جنوب صحرای آفریقا ایجاد می کند ( 12 ). برای مناطقی غیر از جنوب صحرای آفریقا، نتایج تا حد زیادی به سناریوهای GCM بستگی دارد و بنابراین بسیار نامشخص است.
چهارم، اگرچه عدم قطعیت قابل توجهی در مورد اثرات افزایش CO 2 بر عملکرد محصول وجود دارد، این عدم اطمینان به میزان بسیار کمتری بر امنیت غذایی اعمال می شود. این نتیجه از مقایسه شبیه‌سازی‌های تغییر اقلیم با و بدون اثرات کوددهی CO 2 بر عملکرد محصول به دست می‌آید. همانطور که می توان ازمیز 1، لقاح CO 2 بیشتر تاثیر زیادی بر پیش بینی جهانی گرسنگی نخواهد داشت. با توجه به این واقعیت که اساساً همه جهان های SRES با درآمدهای واقعی بسیار بالاتر، گزینه های حمل و نقل و ارتباطات بسیار بهبود یافته و هنوز هم تولید جهانی غذای کافی مشخص می شوند، ذخایر تا حدودی کوچکتر نمی توانند در نتایج امنیت غذایی جهانی تأثیر بگذارند. 34 ). بسیاری از مطالعات ( 9– 11 ، 31 ) دریافتند که تغییرات آب و هوایی بدون لقاح CO 2 تعداد افراد کم‌تغذیه را تا سال 2080 فقط 20 میلیون به 140 میلیون کاهش می‌دهد (120 میلیون تا 380 میلیون برای SRES A1، B1 و B2 بدون، در مقایسه با 100 میلیون نفر. به 240 میلیون با اثر لقاح CO 2 ). استثنا دوباره در این مطالعات SRES A2 است، که بر اساس آن فرض عدم لقاح CO 2 منجر به محدوده پیش بینی شده 950 میلیون تا 1300 میلیون نفر در سال 2080 می شود که در مقایسه با 740 تا 850 میلیون پیش بینی شده تحت تغییرات آب و هوایی، اما با CO2، دچار سوء تغذیه هستند. 2 اثر بر محصولات زراعی
در نهایت، تحقیقات اخیر اثرات مثبت بزرگ تثبیت آب و هوا را برای بخش کشاورزی نشان می دهد. با این حال، از آنجایی که اثرات تثبیت‌کننده اقدامات کاهش می‌تواند چندین دهه طول بکشد تا از لحظه اجرا محقق شود، مزایای تولید محصول تنها در نیمه دوم این قرن محقق می‌شود ( 12 ، 39 ). نکته مهم، حتی با وجود مزایای بلندمدت جهانی قوی، الگوهای منطقه‌ای و زمانی برندگان و بازندگانی که می‌توان با ابزارهای فعلی پیش‌بینی کرد، بسیار نامشخص است و به شدت به پیش‌بینی‌های GCM اساسی بستگی دارد ( 12 ).
عدم قطعیت ها و محدودیت ها
این یافته که مسیرهای توسعه اجتماعی-اقتصادی تأثیر مهمی بر امنیت غذایی آینده دارد و احتمالاً تأثیرات تغییرات آب و هوایی را در بر می گیرد، نباید یا حداقل نه تنها، به عنوان یک پیش بینی مبتنی بر احتمال تفسیر شود. این به این دلیل است که سناریوهای SRES طیفی از نتایج ممکن را “بدون هیچ گونه احساس احتمال” ارائه می دهند ( 40 ). با این حال، سناریوهای SRES، مانند همه سناریوها، بر ناتوانی در پیش‌بینی دقیق تغییرات آتی در فعالیت‌های اقتصادی، انتشار گازهای گلخانه‌ای و آب و هوا غلبه نمی‌کنند.
دوم، ارزیابی‌های جهانی موجود از تغییرات آب‌وهوایی و امنیت غذایی تنها توانسته‌اند بر تأثیرات موجود بر روی دسترسی به غذا و دسترسی به غذا، بدون تعیین کمیت تأثیرات احتمالی مهم تغییرات آب و هوایی بر ایمنی و آسیب‌پذیری مواد غذایی (ثبات) تمرکز کنند. این بدان معنی است که این ارزیابی‌ها شامل مشکلات احتمالی ناشی از اثرات اضافی ناشی از رویدادهای شدید مانند خشکسالی و سیل نمی‌شوند (برای نقد مشابه، به عنوان مثال رجوع کنید به 41 ).آنها تأثیرات بالقوه تغییرات در شیوع بیماری‌های منتقله از غذا (مثبت و همچنین منفی) یا تأثیر متقابل تغذیه و سلامتی را از طریق تغییرات در تکثیر بیماری‌های منتقله از طریق ناقل مانند مالاریا تعیین نمی‌کنند. در بخش در دسترس بودن غذا، آنها همچنین اثرات افزایش احتمالی سطح آب دریا برای تولیدات کشاورزی یا مواردی که با کاهش احتمالی تولید ماهی های دریایی یا آب شیرین همراه است را حذف می کنند.
سوم، توجه به این نکته حائز اهمیت است که حتی از نظر در دسترس بودن مواد غذایی، تمام ارزیابی‌های کنونی عرضه غذا در جهان تنها بر تأثیرات تغییرات آب و هوایی متوسط متمرکز شده‌اند، یعنی امکان تغییرات قابل توجهی در فراوانی رویدادهای شدید را در نظر نگرفته‌اند. در مورد پتانسیل تولید منطقه ای، سناریوهایی از تغییرات ناگهانی اقلیمی یا اقتصادی-اجتماعی را در نظر نگرفته اند. هر یک از این سناریوها احتمالاً تأثیرات منفی پیش بینی شده تغییرات آب و هوایی را بر عرضه جهانی غذا افزایش می دهد. مدل‌هایی که واکنش‌های بیوفیزیکی، تکنولوژیکی و بازار خاص لازم را برای شبیه‌سازی سازگاری واقعی با چنین رویدادهایی در نظر می‌گیرند، هنوز در دسترس نیستند.
چهارم، این بررسی نشان می‌دهد که ارزیابی‌های جهانی اخیر تغییرات آب و هوایی و امنیت غذایی اساساً بر یک چارچوب مدل‌سازی واحد استوار است، سیستم IIASA، که مدل FAO/IIASA AEZ را با مدل‌های مختلف GCM و سیستم IIASA BLS یا بر روی انواع نزدیک از آن ترکیب می‌کند. سیستم IIASA (به عنوان مثال، رجوع به 11 و 42 ). این پیامدهای مهمی برای عدم قطعیت دارد، با توجه به اینکه استحکام همه این ارزیابی‌ها به شدت به عملکرد مدل‌های اساسی بستگی دارد. بنابراین، نیاز آشکاری به تلاش‌های اعتبارسنجی مداوم و تقویت‌شده برای ابزارهای کشاورزی-اقلیمی و تجارت مواد غذایی که در IIASA توسعه یافته و به طور گسترده در ادبیات استفاده می‌شوند، وجود دارد.
در نهایت، ما یادآور می‌شویم که ارزیابی‌هایی که نه تنها سناریوها را ارائه می‌کنند، بلکه احتمالاتی را برای تحقق نتایج خاص نیز همراه می‌کنند، می‌توانند عنصر مهمی برای تصمیم‌گیری‌های سیاستی بهبودیافته یا حداقل آگاه‌تر باشند. تعدادی از احتمالات ارائه شده است ( 41) برای رسیدگی به چالش های مدل سازی مرتبط. یکی از گزینه‌ها تولید چنین تخمین‌هایی با برآوردهای مبتنی بر احتمال پارامترهای مدل (کلیدی) است. متناوبا، سناریوهای مختلف را می توان به گونه ای ساخت که قضاوت های متخصص را در مورد یک موضوع خاص منعکس کنند. ضمیمه کردن احتمالات به سناریوهای موجود مطلوب است. اطلاعات در مورد اینکه نتایج پیشنهادی چقدر محتمل هستند، کمک زیادی به سودمندی آنها برای سیاستگذاران می کند و به توجیه (یا در غیر این صورت) اقدامات سیاستی برای انطباق با یا کاهش اثرات تغییرات آب و هوا بر امنیت غذایی کمک می کند.
نتیجه گیری
تغییرات آب و هوایی بر هر چهار بعد امنیت غذایی، یعنی در دسترس بودن غذا (یعنی تولید و تجارت)، دسترسی به غذا، ثبات منابع غذایی، و استفاده از غذا تأثیر می گذارد ( 1 ، 43 ). اهمیت ابعاد مختلف و تأثیر کلی تغییر اقلیم بر امنیت غذایی در مناطق مختلف و در طول زمان متفاوت خواهد بود و مهمتر از همه، به وضعیت کلی اجتماعی-اقتصادی که یک کشور به عنوان تأثیرات تغییرات آب و هوایی به دست آورده است بستگی دارد. .
اساساً همه ارزیابی‌های کمی نشان می‌دهند که تغییرات آب و هوایی بر امنیت غذایی تأثیر منفی می‌گذارد. تغییرات آب و هوایی وابستگی کشورهای در حال توسعه به واردات را افزایش می دهد و تمرکز موجود بر ناامنی غذایی در جنوب صحرای آفریقا و تا حدی در جنوب آسیا را برجسته می کند. در کشورهای در حال توسعه، اثرات نامطلوب تغییرات آب و هوایی به طور نامتناسبی بر فقرا وارد خواهد شد. بسیاری از ارزیابی‌های کمی نیز نشان می‌دهند که محیط اجتماعی-اقتصادی که در آن تغییرات آب و هوایی احتمالاً در حال تحول است مهمتر از تأثیراتی است که می‌توان از تغییرات بیوفیزیکی تغییرات آب و هوایی انتظار داشت.
کمتر در مورد نقش تغییرات آب و هوایی برای ثبات و استفاده از مواد غذایی، حداقل از لحاظ کمی، شناخته شده است. با این حال، این احتمال وجود دارد که تفاوت‌ها در مسیرهای توسعه اجتماعی-اقتصادی نیز در بلندمدت عامل تعیین‌کننده استفاده از غذا باشد و برای توانایی مقابله با مشکلات بی‌ثباتی غذایی، خواه مربوط به آب و هوا باشد یا ناشی از آن، تعیین‌کننده باشد. توسط عوامل دیگر
در نهایت، همه ارزیابی‌های کمی که بررسی کردیم نشان می‌دهد که انتظار می‌رود دهه‌های اول قرن بیست و یکم شاهد تأثیرات کم تغییرات آب و هوایی باشد، اما همچنین درآمد کلی پایین‌تر و همچنان وابستگی بیشتر به کشاورزی باشد. در طول این دهه های اول، تغییرات بیوفیزیکی به خودی خود کمتر مشخص خواهد شد، اما تغییرات آب و هوایی به ویژه بر کسانی که هنوز بیشتر به کشاورزی وابسته هستند و درآمد کلی کمتری برای مقابله با تأثیرات تغییرات آب و هوایی دارند، تأثیر نامطلوبی خواهد گذاشت. در مقابل، انتظار می‌رود نیمه دوم قرن تأثیرات بیوفیزیکی شدیدتری را به همراه داشته باشد، اما همچنین توانایی بیشتری برای مقابله با آنها خواهد داشت. فرض اساسی این است که انتقال عمومی در شکل‌گیری درآمد از کشاورزی به سمت غیرکشاورزی موفقیت‌آمیز خواهد بود.
اینکه چقدر تأثیرات تغییرات آب و هوایی در تمام دهه‌ها احساس می‌شود، به شدت به محیط سیاست‌گذاری آینده برای فقرا بستگی دارد. تجارت آزادتر می تواند به بهبود دسترسی به منابع بین المللی کمک کند. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل‌ونقل و ارتباطات به ارائه تحویل امن و به موقع محلی کمک می‌کند. آبیاری، ترویج شیوه‌های کشاورزی پایدار، و پیشرفت فن‌آوری مستمر می‌تواند نقش مهمی در تأمین منابع پایدار محلی و بین‌المللی تحت تغییرات آب و هوا ایفا کند.
قدردانی
ما از Sumiter Broca و Jelle Bruinsma از FAO برای نظرات و دو داور ناشناس که به بهبود وضوح این دست‌نوشته کمک کردند، تشکر می‌کنیم.
اختصارات
| هکتار | هکتار |
| AEZ | منطقه زراعی اکولوژیکی |
| BLS | سیستم پیوندی پایه |
| GCM | مدل گردش عمومی |
| تولید ناخالص ملی | تولید ناخالص داخلی |
| فائو | سازمان غذا و کشاورزی |
| IIASA | موسسه بین المللی تحلیل سیستم های کاربردی |
| IPCC | هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوایی |
| SRES | گزارش ویژه در مورد سناریوهای انتشار. |
پانویسها و منابع
نویسندگان هیچ تضاد منافع را اعلام نمی کنند.
این مقاله یک ارسال مستقیم PNAS است. WE یک ویرایشگر مهمان است که توسط هیئت تحریریه دعوت شده است.
¶ این تخمین ها به تفاوت بین SRES A1FI و سناریوی بدون تغییر اقلیم اشاره دارد. کل زمین شامل طبقات بسیار مناسب، مناسب و نسبتاً مناسب است، در حالی که زمین های مرغوب کشاورزی به زمین های بسیار مناسب و مناسب محدود می شود. محصولات زراعی به محصولات عمده غذایی و فیبر محدود می شوند.
تمام تغییرات پیش بینی شده در تولید ناخالص داخلی و تولید ناخالص داخلی کشاورزی به قیمت ثابت سال 1990 است. برای جزئیات بیشتر منطقه ای و اقلیمی خاص، جدول 4.11 را در رجوع کنید. 9 .
منابع
REFERENCES
