تعریف: ارتباط فرآیندی دوطرفه است که در آن پیام در قالب ایده‌ها، افکار، احساسات، عقاید بین دو یا چند نفر با هدف ایجاد تفاهم مشترک منتقل می‌شود .

به سادگی، عمل انتقال اطلاعات و درک مورد نظر از یک شخص به فرد دیگر ارتباط نامیده می شود. اصطلاح ارتباط از کلمه لاتین “Communis” به معنای به اشتراک گذاشتن گرفته شده است. ارتباط موثر زمانی است که پیام منتقل شده توسط فرستنده توسط گیرنده دقیقاً به همان روشی که در نظر گرفته شده است درک شود.

فرآیند ارتباط

ارتباط یک فرآیند پویا است که با مفهوم سازی ایده ها توسط فرستنده شروع می شود و سپس پیام را از طریق یک کانال به گیرنده منتقل می کند، که به نوبه خود بازخورد را در قالب پیام یا سیگنال در چارچوب زمانی معین می دهد. بنابراین، هفت عنصر اصلی فرآیند ارتباط وجود دارد:

1. فرستنده: فرستنده یا ارتباط دهنده فردی است که مکالمه را آغاز می کند و این ایده را که قصد دارد آن را به دیگران منتقل کند، مفهوم سازی کرده است.
2. رمزگذاری: فرستنده با فرآیند رمزگذاری شروع می کند که در آن از کلمات خاص یا روش های غیرکلامی مانند نمادها، علائم، حرکات بدن و غیره برای تبدیل اطلاعات به پیام استفاده می کند. دانش، مهارت، ادراک، پیشینه، شایستگی ها و غیره فرستنده در موفقیت پیام تاثیر زیادی دارد.
3. پیام: هنگامی که رمزگذاری به پایان رسید، فرستنده پیامی را دریافت می کند که قصد دارد منتقل کند. پیام می تواند نوشتاری، شفاهی، نمادین یا غیرکلامی مانند حرکات بدن، سکوت، آه، صداها و غیره یا هر سیگنال دیگری که پاسخ گیرنده را تحریک کند.
4. کانال ارتباطی: فرستنده رسانه ای را انتخاب می کند که می خواهد پیام خود را از طریق آن به گیرنده برساند. باید با دقت انتخاب شود تا پیام مؤثر باشد و توسط گیرنده به درستی تفسیر شود. انتخاب رسانه به روابط بین فردی بین فرستنده و گیرنده و همچنین به فوریت پیام ارسال شده بستگی دارد. شفاهی، مجازی، نوشتاری، صدا، اشاره و غیره برخی از رسانه های ارتباطی رایج هستند.
5. گیرنده: گیرنده شخصی است که پیام برای او در نظر گرفته شده یا هدف قرار گرفته است. او سعی می کند آن را به بهترین شکل ممکن درک کند تا به هدف ارتباطی دست یابد. میزان رمزگشایی پیام توسط گیرنده به دانش او از موضوع، تجربه، اعتماد و رابطه با فرستنده بستگی دارد.
6. رمزگشایی: در اینجا گیرنده پیام فرستنده را تفسیر می کند و سعی می کند آن را به بهترین شکل ممکن درک کند. یک ارتباط موثر تنها زمانی رخ می دهد که گیرنده پیام را دقیقاً به همان روشی که فرستنده در نظر گرفته است، درک کند.
7. بازخورد: بازخورد مرحله نهایی فرآیندی است که تضمین می کند گیرنده پیام را دریافت کرده و آن را به درستی همانطور که توسط فرستنده در نظر گرفته شده است تفسیر کرده است. اثربخشی ارتباط را افزایش می دهد، زیرا به فرستنده اجازه می دهد تا اثربخشی پیام خود را بداند. پاسخ گیرنده می تواند کلامی یا غیرکلامی باشد.

توجه: Noise موانع موجود در ارتباطات را نشان می دهد. این احتمال وجود دارد که پیام ارسال شده توسط فرستنده توسط گیرنده دریافت نشود.