آینده نگری چیست ؟ از چه روش هایی استفاده می کنیم؟
تحلیل روند
دلفی
روش دلفی چیست؟
دلفی یک روش آینده‌نگری کیفی است که در آن کارشناسان مربوطه ارزیابی‌های خود را از تحولات آینده در یک فرآیند مصاحبه چند مرحله‌ای ارائه می‌کنند .
روش دلفی یک روش بررسی کیفی است که توسط اندیشکده مشهور RAND ایجاد شده است که از دهه 1960 به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. مانند Themis Foresight، این روش نام خود را از اساطیر یونانی – Oracle of Delphi – گرفته است. از روش دلفی اغلب به عنوان نوعی بحث کنترل شده یاد می شود. این بر اساس یک پانل متشکل از 15-35 متخصص است که با آنها مصاحبه های عمیق در مورد یک موضوع خاص، به عنوان مثال توسعه هوش مصنوعی در صنعت نفت و گاز انجام می شود. ما از این اصل شروع می کنیم که آینده چیزی نیست که تصادفی اتفاق بیفتد. توسط افراد با نفوذ در تجارت، علم، سیاست و جامعه ایجاد شده است.
در دور دوم، گزاره های اصلی مصاحبه ها با استفاده از پرسشنامه به عنوان فرضیه به خبرگان بازگردانده می شود. ناشناس بودن حفظ می شود تا حتی پاسخ های نامطلوب نیز بدون تغییر داده شوند.
دلفی برای چه چیزی مناسب است؟
این روش به ویژه برای موارد زیر مناسب است:
- توسعه پیش بینی در مورد تحولات آینده
- شرح قراردادهای آتی و استخراج ابزارهای مرتبط برای دستیابی به آنها
-
نتیجه گیری استراتژیک مشخص برای شرکت ها و انتقال آنها به مراحل دقیق
تحلیل سناریو
تحلیل سناریو چیست؟
سناریوها توصیف‌های روایی از آینده‌های مختلف هستند که به شرکت‌ها کمک می‌کنند آینده را تصور کنند و گام‌های لازم را از آن برداشت کنند.
معمولاً می توان چندین آینده را از بینش های به دست آمده در مصاحبه های دلفی استخراج کرد. توسعه سناریوها روشی مناسب برای مدیریت پذیرتر کردن این آینده های احتمالی است. در دهه 1950 توسط هرمان کان در زمینه مطالعات نظامی و استراتژیک توسعه یافت. کان سناریوها را توصیفات روایی آینده با تمرکز بر ارتباطات علی و نقاط تصمیم تعریف می کند. نکته این نیست که یک سناریو محتمل است. روش سناریو به تصور آینده و استخراج گام‌های لازم برای امروز از آنها کمک می‌کند. پیتر شوارتز، یکی از پیشگامان این حوزه، با کمک سناریوهایی توانست شل را با موفقیت از بحران نفت عبور دهد.
سناریوها برای چه مواردی مناسب هستند؟
- فهرست بندی متغیرهای مهم برای تصمیم گیری
- بیان عدم قطعیت ها
- توسعه استراتژی های واقع بینانه و انتقال آنها به مراحل دقیق
- آینده را برای تصمیم گیرندگان ملموس تر می کند تا بتوانند تصمیمات بهتری بگیرند .
چنین سناریوهایی چگونه به نظر می رسند؟
سناریوها می توانند از طرق مختلف تصاویری از آینده های احتمالی ایجاد کنند. تعداد و تمرکز سناریوهای توسعه یافته بسته به نگرانی های مشتری بسیار متفاوت است. اغلب فرآیند سناریو بر اساس دسته بندی های مجموعه ای مانند:
- کسب و کار به طور معمول ، که در آن روندهای فعلی برون یابی می شوند
- بدترین سناریو
- بهترین سناریو
پشت سر هم
Backcasting چیست؟
Backcasting از توسعه استراتژی مشخص پشتیبانی می کند. هدف این روش قرار دادن ذهنی خود در آینده و برداشتن گام هایی برای امروز است .
مانند توسعه سناریو، روش پس‌کستینگ به هرمان کان برمی‌گردد و در دهه‌های 1950 و 1960 توسعه یافت. از آن زمان به بعد، به بخشی از قانون روش های علمی تحقیقات آینده تبدیل شده است. با این روش، امکان دستیابی استراتژیک به برنامه‌های آینده در یک چارچوب زمانی ثابت – امروز، فردا، پس فردا – وجود دارد. هدف این روش قرار دادن خود در آینده و اندیشیدن به امروز از این منظر است. به این ترتیب می توان خود را از الگوهای فکری امروزی و الگوهای رفتاری روزمره جدا کرد. برای اطمینان از اینکه نتیجه با فرهنگ شرکت همخوانی دارد، ابتدا چشم اندازی از آینده مطلوب همراه با رهبران شرکت ایجاد می شود.
Backcasting برای چه چیزی مناسب است؟
روش بک کاست به ویژه برای…
- شکستن موانع تفکر
- یافتن راه حل ها با هم به روشی تعاملی و در نتیجه افزایش شناسایی با نتایج به دست آمده
- ترجمه موفقیت آمیز دیدگاه ها به استراتژی ها و “گام های بعدی”
- توسعه اهداف بین بخشی
- ابتدا، شرکت کنندگان یک چشم انداز برای یک دوره حدود ده سال در آینده ایجاد می کنند. چشم انداز می تواند ماهیت کلی داشته باشد یا محدود به یک موضوع خاص باشد، مانند تحرک در سال 2035.
- در مرحله دوم، شرکت کنندگان در مسیرهای مختلف به عقب کار می کنند که بر اساس نسخه آنها از آینده، امکان توسعه در زمان حال را فراهم می کند.
- پس از آن، مراحل توسعه فردی با جزئیات بیشتری تعریف می شود. چه وظایف خاصی برای یک بخش به منظور رسیدن به چشم انداز مورد نظر پیش می آید؟ آیا محدودیت های زمانی یا محدودیت های دیگری مانند بودجه یا منابع انسانی وجود دارد؟ آیا تحقق بینش به عوامل بیرونی بستگی دارد؟
- هدف مرحله آخر این است که هر فرد درک فردی از مراحل توسعه توافق شده داشته باشد. نتیجه یک نقشه راه عمل گرا است که شامل یک توالی زمانی از همه وظایف است. این امر ادغام مراحل لازم در عملیات روزانه و ارتباط با منابع انسانی و بودجه را تسهیل می کند
